Ο Παπασταύρου, ο Γεωργίου & η αναζήτηση ενός mea culpa

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Στις παλιές ελληνικές ταινίες, στο τέλος η εικόνα είχε συνήθως «γλυκιά» γεύση. Ο καλός δικαιωνόταν. Η ζωή του χαμογελούσε! Λίγο πολύ το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή και κατ’ επέκταση στην πολιτική. Ακόμη κι αν ο καλός ήταν θύμα ραδιουργιών σκοτεινών εγκεφάλων, όπως τελικά αποδεικνύεται ότι συνέβη στις υποθέσεις Γεωργίου, Novartis και προχθές του Σταύρου Παπασταύρου.

Αυτές οι υποθέσεις αλλά και η ανηλεής προσπάθεια-επιχείρηση να

πληγεί η Μαρέβα Μητσοτάκη, έχουν την έμπνευσή τους στα έγκατα του σταλινισμού, στο περιβάλλον που είχε διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δεξιά συνιστώσα του για να εξοντώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, να εδραιώσουν και διαιωνίσουν την εξουσία τους. Τα ίδια έγιναν και με τις τηλεοπτικές άδειες προκειμένου για τον ίδιο σκοπό να ελέγξουν και την ενημέρωση! Η επιχείρηση χειραγώγησης της Δικαιοσύνης ήταν άνευ προηγουμένου κι είναι απορίας άξιο ότι παραμένουν στο δικαστικό σώμα πρόσωπα που συνδέθηκαν με τις πολιτικές ραδιουργίες, τύπου Ρασπούτιν και κάποιων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων.

Ο Γεωργίου κυνηγήθηκε ανηλεώς επειδή κατέγραψε ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ το έλλειμμα στο 15,5%. Αθωώθηκε επανειλημμένως στα δικαστήρια και πάντα βρισκόταν κάποιος που τον ξανακάθιζε στο σκαμνί. Ο Παπασταύρου υπέστη διώξεις με ανείπωτα ψέματα και χαλκευμένες κατηγορίες. Έγινε μέχρι και τηλεοπτικό σποτ για να καταδειχθεί η… εγκληματικότητα του… Σαμαρά, του οποίου ήταν στενός φίλος και συνεργάτης. Του πρότειναν να καταθέσει εναντίον της… Μαρέβας Μητσοτακη για να τελειώσουν οι περιπέτειές του!!! Οι ίδιοι που στο παρελθόν ζητούσαν από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να τους.. δώσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο  για να «καθαρίσει» από όσα του καταλόγιζαν για την περίοδο του στο υπουργείο Οικονομικών.    Όλες οι υποθέσεις κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος. Προσέξτε κι αυτό: Η αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, μόλις προχθές, εισηγήθηκε να καταθέσουν χωρίς κουκούλες οι μάρτυρες της Novartis. Φαντάζεστε τις νέες διαστάσεις της υπόθεσης, που ούτως ή άλλως έχει καταρρεύσει;

Θυμόσαστε; Μάρτιος 2015 και στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας διαπομπεύει τον Παπασταύρου. Ο Σαμαράς απαντά λέγοντας ότι μακάρι η χώρα να είχε άλλους δέκα Παπασταύρου.  Ο τότε πρωθυπουργός με το γνωστό θράσος και την αμετροέπειά του κι εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ανταπάντησε: «Είπατε ότι μακάρι η χώρα να είχε άλλους δέκα Παπασταύρου. Δεν έχει άλλους δέκα κ. Σαμαρά, έχει άλλους 2062 που είναι στη Λίστα Λαγκάρντ και θα ελεγχθούν ένας προς έναν. Τελεία και παύλα, ένας προς έναν. Όλοι θα ελεγχθούν». Κι ο Μητσοτάκης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος τότε της Νέας Δημοκρατίας, ρώτησε: Όταν αθωωθεί ο Παπασταύρου θα ζητήσετε συγγνώμη;

Τελικά πέρασαν έξι χρόνια προκειμένου να αθωωθεί ο διαπομπευθείς άνθρωπος κι αφού προηγουμένως ο ΣΥΡΙΖΑ τον είχε κατατάξει στην κατηγορία των … διαπλεκόμενων και των διεφθαρμένων!  Μέχρι και για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση κατηγορήθηκε. Χώρια που του επιβλήθηκε από το φρικτό κράτος πρόστιμο 3 εκ. για …φοροδιαφυγή, το οποίο πάλι τα δικαστήρια ακύρωσαν επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ! Έξι χρόνια έψαχναν και δεν βρήκαν το παραμικρό. Ούτε λίστα Λαγκάρντ, ούτε Ranama papers, ούτε …εγκληματική οργάνωση! Κι όχι μόνο αυτά. Οι εισαγγελείς κατά της Διαφθοράς, με επικεφαλής την Ελένη Τουλουπάκη, αγνόησαν επιδεικτικά έγγραφα –από την Κύπρο- που αθώωναν εξ αρχής τον Παπασταύρου! Και, παρ’ ότι τα ήξεραν αυτά, του άσκησαν ποινική δίωξη για το κακούργημα της εξαπάτησης του δημοσίου. Δηλαδή, κακούργημα που επισείει ισόβια δεσμά! Ήταν ο περίφημος άξονας ΣΥΡΙΖΑ –  «Ρασπούτιν» - Εισαγγελία διαφθοράς!

Ξέρετε κάτι; Δεν είναι μόνο μια θλιβερή ανάμνηση οι ημέρες του καλοκαιριού του 2015. Είναι κάτι περισσότερο. Είναι η προσπάθεια –επιχείρηση να κυβερνηθεί η χώρα με μεθόδους Στάλιν! Είναι η προσπάθεια –επιχείρηση να βρεθεί εκτός της … τρισκατάρατης Ευρώπης! Πόσοι άραγε επηρεάστηκαν τότε από όσα θεατρικά κι επιτηδευμένα έλεγε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας για τον Παπασταύρου; Πόσοι εξ αυτών έτρεξαν επηρεασμένοι από ψέματα να ψηφίσουν στο περιβόητο δημοψήφισμα;  Πόσοι εξ αυτών δεν αποκαλούσαν τους άλλους Έλληνες… γερμανοτσολιάδες όταν τους υπερτόνιζαν ότι έχει στηθεί ολόκληρη βιομηχανία σκευωριών από τα χαλκεία του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσοι ψάχνονταν τότε;

Μπορεί ο Παπασταύρου να πει «νερό κι αλάτι» για τις αδίστακτες μεθόδους τους  και τη δολοφονία χαρακτήρα που υπέστη; Μπορεί η νοήμων κοινωνία να ξεχνά; Μπορεί να ενταφιαστούν αυτές οι πρακτικές και μεθοδεύσεις; Αρκεί μια συγγνώμη από τον ΣΥΡΙΖΑ κι ειδικά τον Αλέξη Τσίπρα, που στο κάτω κάτω της γραφής, ούτε αυτή δόθηκε ως, έστω, μικρό δείγμα πολιτικής εντιμότητας κι ωριμότητας;

Ούτε καν ένα mea culpa, σαν εκείνου που επιχειρεί ματαίως να μιμείται…