Ο Ευ. Βενιζέλος, ο Καραμανλής & οι επαγγελματίες πατριώτες

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αν ρωτήσει κάποιος τι σημαίνει πατριωτισμός, θα εισπράξει ίδιες απαντήσεις, οι οποίες όμως θα έχουν διαφορετικές ερμηνείες. Αναλόγως της πολιτικής τοποθέτησης καθενός ή των επιδιώξεών του. Το ίδιο συμβαίνει και με τις έννοιες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ερμηνεύονται κατά το δοκούν.

Ο πατριωτισμός λοιπόν, έχει υποστεί απίστευτη

καπηλεία. Τα δε τελευταία χρόνια τον χρησιμοποιούν ακόμη και γραφικοί σαλτιμπάγκοι. Άλλωστε πάντα ήταν παντός καιρού και πασών συνθηκών. Μέχρι κι η Αριστερά για πατριωτισμό μιλούσε όταν έσερνε τη χώρα στο αιματηρό εμφύλιο. Κι η χούντα, που εν πολλοίς τον ευτέλισε παντοιοτρόπως, αφού δεν μπορεί –πλην όλων των άλλων- να είναι πατριώτης εκείνος που βάζει καρφίτσες στην ουρήθρα του Παναγούλη ή σαπίζει στο ξύλο τον Μουστακλή.

Φτάσαμε στο σημείο κάποιοι να μιλάνε για πατριωτισμό και να θεωρούν τον … αντιαμερικανισμό. Αυτό έγινε στη μεταπολίτευση. Μας έφταιγαν οι Τούρκοι που εισέβαλλαν στην Κύπρο με εντολή ή σχέδια των ΗΠΑ, αλλά δεν μας έφταιξαν οι …πατριώτες της χούντας που πάτησαν συνθήκες κι έδωσαν την ευκαιρία της εισβολής.  Αργότερα είδαμε πατριώτες να μη νοιάζονται καν τον τόπο αλλά μόνο για δάνεια και λεφτόδεντρα που γίνονταν ακριβά αυτοκίνητα, επιδοτήσεις  και νοικιάρικες ξαπλώστρες στη Μύκονο. Άλλωστε αφού η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες, αυτοί μπορούσαν να κάνουν ότι θέλουν. Ακόμη και να την κλέβουν στα ζύγια της εφορίας. Ακόμη πιο μετά, οι πατριώτες βγήκαν στους δρόμους κι οι οσμώσεις της Ακροδεξιάς, της Δεξιάς/Δεξιάς και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις κυβέρνησης. Με μούντζες στη Βουλή, αχρείαστο τρίτο μνημόνιο, ανείπωτα ψέματα, βιασμό των θεσμών από πατριώτες… Ρασπούτιν,

λούμπεν καταθέσεις στεφανιών επάνω σε παλέτες, για τους νεκρούς της… ναυμαχίας της Σαλαμίνας και ένα μνημείο των … νεκρών της ΕΡΤ που μας έμεινε αμανάτι να θυμόμαστε εκείνους που πολέμησαν στα ασανσέρ ή τους κήπους του τηλεοπτικού μεγάρου. Λίγο μετά, ο πατριωτισμός παρέδωσε εθνικότητα, γλώσσα και το όνομα της Μακεδονίας στους βόρειους γείτονες. Με τη Δεξιά/Δεξιά σφιχταγκαλιασμένη με την εξουσία, με τη σιωπή να κυριαρχεί ακόμη και στο προεδρικό μέγαρο… Χώρια που μάθαμε όλοι ότι στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα, όπως μας είχε πει ο τέως πρωθυπουργός. Βλέπετε τον βόλευε αυτό που δήθεν αφελώς εκστόμισε, αφού χωρίς σύνορα πατρίδα… γιοκ! Λίγο μετά συναντήθηκε με τον Ερντογάν….

Οι πατριώτες λοιπόν, ανέβηκαν πάλι στα κάγκελα επειδή ο Ευ. Βενιζέλος ανέφερε προσφάτως ότι το Αιγαίο δεν είναι κλειστή ελληνική λίμνη.  Ξεσηκώθηκαν και του έσουραν τα μύρια όσα. Από προδότη μέχρι «λαγό» της κυβέρνησης… που θέλει να ξεπουλήσει τα κοιτάσματα του Αιγαίου και τόσα άλλα.

Κι όμως, οι ανιστόρητοι πατριώτες της Δεξιά/Δεξιάς –εντός κι εκτός ΝΔ- ξέχασαν ή δεν ήξεραν ότι το ίδιο ακριβώς είχε πει κι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνομιλώντας (Γαλλία, Μάρτιο 1978) με τον Ετσεβίτ. Μάλιστα, όποιος έχει διαβάσει το αρχείο του Καραμανλή θα δει αυτή τη δήλωση σε περίοπτη θέση στον δέκατο τόμο. Επίσημη θέση του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας. Ήταν άραγε προδότης ο Καραμανλής;

Ξέρετε κάτι; Αληθινός πατριώτης είναι εκείνος που μέσα από πολλές οπτικές καταλήγει σε πράξεις που συμφέρουν τη χώρα. Ε, λοιπόν, είτε τους αρέσει είτε όχι συμφέρον της χώρας δεν είναι να πορεύεται με παραμύθια ότι θα πάρει ο Ρώσος την Αγιά Σοφιά κι επειδή δεν θα έχει τι να την κάνει, θα μας τη δώσει. Ούτε είναι πατριώτης εκείνος που ονειρεύεται να πάρει σπαθιά και γιαταγάνια και να γίνει ο Νικηταράς της εποχής μας. 

Πατριώτης είναι αυτός που σταθμίζει τα πράγματα και με ρεαλισμό τοποθετείται και πορεύεται. Εκείνος που αναγνωρίζει ότι κάποια στιγμή –και στη βάση του Διεθνούς Δικαίου- πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία. Κάτι που εξυπηρετεί και τις δυο χώρες. Την Τουρκία επειδή μέσω Ελλάδας θα έχει εξαιρετική πρόσβαση στην Ευρώπη και την Ελλάδα επειδή χωρίς οξύτητες θα μπορέσει να διεισδύσει στις αγορές της Ανατολής.

Μόνο έτσι μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε το μέλλον.  Ούτε με ναυμαχίες στο Αιγαίο, ούτε με ακραίους, τις κραυγές και τους ακτιβισμούς τους που στοχεύουν σε βουλευτικές ή άλλες υψηλές καρέκλες.  Και, σίγουρα, με λιγότερους στρατιωτικούς και… πολεμοχαρή βατράχια να ασκούν πολιτική και να παίζουν πόλεμο.

Ας συνειδητοποιήσουμε κάποια στιγμή ότι ο πατριωτισμός πρέπει να πάψει ν’ αποτελεί επάγγελμα και πεδίο αναρρίχησης. Ειδικά στο χώρο της Δεξιάς/Δεξιάς…