Όποιος δεν καταλαβαίνει που πατά και που πηγαίνει....

Οι πρόσφατες δηλώσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας (Βορίδης, Πολύδωρας), καταδεικνύουν πόσο σημαντικός ήταν ο στίχος του Σαββόπουλου…κι όποιος δεν καταλαβαίνει που πατά και που πηγαίνει….

Ο Βορίδης, φυσικά, είπε το αυτονόητο.

Ότι η σημερινή κρίση έχει αφετηρία την διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, όπου διαλύθηκε το Κράτος, υπονομεύθηκε η οικονομία κι εκμαυλίστηκε η κοινωνία.

Όμως, το είπε σε λάθος χρόνο.

Ο Πολύδωρας με τα περί Χρυσής Αυγής, διέπραξε σοβαρότατο ατόπημα.

 Άλλο ένα εξ εκείνων που

 έχουν φορτωθεί στην πολιτική του διαδρομή, αφού πρώτα είχε …τακτοποιήσει το…αίμα του στην πλάτη των Ελλήνων φορολογουμένων.

Είναι θεμιτό κι ίσως άκρως αναγκαίο να θυμόμαστε τις αιτίες που έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε σήμερα. Να διδασκόμαστε απ’ αυτές, να φροντίζουμε να τις αποτάσσουμε.

Όμως, σήμερα, δεν μπορούμε να πολιτευόμαστε με γνώμονα τα παλιά.

Αφενός επειδή οι πολίτες αναζητούν εναγωνίως τη φυγή προς τα εμπρός κι αφετέρου επειδή οφείλουμε να στρώσουμε τον κώλο μας κάτω και να δούμε με ποιον τρόπο θα ξεφύγουμε από τις φαιδρότητες και στρεβλώσεις που κατατρώγουν τα σπλάχνα της κοινωνίας, μέσω αυτού του αδηφάγου κι αναποτελεσματικού Κράτους.

Οι έριδες για τα «εγκλήματα» του παρελθόντος απλώς θολώνουν τα νερά και δεν είναι της παρούσης στιγμής.

Ειδικά ο ιδιωτικός τομέας, αναζητά σανίδα σωτηρίας και πολιτικούς που να μπορούν να σταθούν στις απαιτήσεις των καιρών.

Σχεδόν μόνος του παλεύει την κρίση, με χιλιάδες εμπόδια από τους κρατικούς μηχανισμούς και τους πολιτικούς να παρακολουθούν άβουλοι κι ίσως δέσμιοι των προηγούμενων επιλογών τους.

Είναι βέβαιο ότι δεν χρειάζεται ούτε Πολύδωρες, ούτε Παναγιωτακόπουλους, ούτε αναμοχλευτές των συγκρούσεων του παρελθόντος.

Είναι βέβαιο ότι αποστρέφεται πλέον τις πελατειακές δομές που είχαν διαμορφωθεί.

Προφανώς, οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες, δεν αντιλαμβάνονται τις διαδικασίες αυτονόμησης της μεγάλης μερίδας της κοινωνίας από τις αμαρτωλές αγκαλιές τους.

Κι επιμένουν στα ίδια και στα ίδια.

Γράψαμε χθες (άρθρο με τίτλο «Το νου σας ρεμάλια»), για την έντονη κινητικότητα πολιτευτών και διάφορων «μαυρισμένων» από τον ελληνικό λαό, που αναζητούν δημόσιες καρέκλες σε κρατικές επιχειρήσεις κι οργανισμούς.

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει, η ΔΗΜΑΡ που έφυγε από την κυβέρνηση, ζήτησε να μη…φύγουν από τις θέσεις τους όσα στελέχη της επάνδρωναν τον κρατικό μηχανισμό!

Μασκαραλίκια;

Και κάτι παραπάνω.

Άγνοια της φθοράς και της απόστασης από την κοινωνία.

Ναι έφταιγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ναι έφταιγε κι ο Σημίτης κι ο Καραμανλής κι ο άλλος Παπανδρέου.

Αυτά, όμως, είναι διαπιστώσεις που μπορεί να τις κάνει η δημοσιογραφική γραφίδα κι οι πολίτες.

Ο πολιτικός του σήμερα, οφείλει να χαράξει δρόμους.

Να κάνει σχέδια, να δημιουργήσει αφηγήματα, να οραματίσει την κοινωνία.

Να μην ακολουθήσει τους δρόμους της φαυλότητας που επικρίνονται από τους έχοντας σώας τα φρένας.

Έχουμε την αίσθηση ότι τη λύση δεν θ’ αργήσει να την ξαναδώσει το εκλογικό σώμα, με την ανάδειξη ανθρώπων που μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής…

Ανθρώπων που καταλαβαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν…