Η χυδαιότητα του Ρέμου

                                                

Η μια εβδομάδα –δέκα ημέρες στη Μύκονο ήταν για μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας το χωνευτήρι των πόθων της για την υπόλοιπη χρονιά.

Σήμαιναν ότι ο επισκέπτης της έχει ανέβει τα σκαλοπάτια της κοινωνικής και οικονομικής ιεραρχίας κι ας πήγαινε με διακοποδάνειο.

Στα γραφικά σοκάκια της
μπερδεμένοι οι πραγματικοί κροίσοι με τους φτωχοδιάβολους, οι σκαφάτοι με τους ταξιδιώτες του καταστρώματος, οι νεόπλουτοι της προπληρωμένης ξαπλώστρας με τους φτωχομπινιδιάρηδες του sleeping bag.

Κατάκτηση ζωής, τρόπος ζωής. Πατρίδα μέσα στην πατρίδα, αίρεση θρησκείας, διαγωνισμός γκλαμουριάς και παρεό.

Παρά τα τρομερά και φοβερά κτυπήματα της κρίσης, η Μύκονος και οι θιασώτες της αντέχουν.

Μπορεί ο μέγιστος των αστέρων της να πέρασε 15 μήνες στον Κορυδαλλό, μπορεί να έχασε την αίγλη του Πέτρου, μπορεί κάποιοι εκ των πατέρων του έθνους να κρύβονται άμα της αφίξει τους σε βίλες και να μην εμφανίζονται στην Ψαρρού, μπορεί οι σκαφάτοι να αποφεύγουν να κινήσουν τα «μηχανήματα» ελέω ακριβών καυσίμων, μπορεί ο εβραιωσιονισμός κι η Μέρκελ να υπονομεύουν το φρόνημα των απανταχού θαυμαστών της νήσου, μπορεί να χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, αλλά δεν μασάμε.

Η Ελλάδα της Μυκόνου αντιστέκεται με ενορχηστρωτή τον αοιδό Αντώνη Ρέμο, ψευδώνυμο του Αντώνη Πασχαλίδη, γεννημένου στη Γερμανία.

Ο αοιδός,  μίμος του Πάριου στα πρώτα του χρόνια,  μίμος του Νταλάρα, του Μπιθικώτση, ο εκφραστής του ψεύτικου life style, ο άνθρωπος που μόλις πριν από ένα χρόνο είχε εμπλακεί και πάλι σε σκάνδαλο φοροδιαφυγής στο νησί των ανέμων, αποφάσισε ανάμεσα στις μιμήσεις του να δώσει ηχηρό ράπισμα στους ...κατακτητές της χώρας μας.

Την ώρα που στο κρυφό σχολειό του ξεσαλώματος έρρεε ποτάμι ο καμπανίτης οίνος, την ώρα που τα γαρύφαλλα που του πετούσαν κόστιζαν ένα πενηντάρικο το ένα, την ώρα που οι ευρισκόμενοι σε χώρα υπό κατοχή προετοίμαζαν τον νέο Γοργοπόταμο με πυρά αστακομαρακονάδες, ο αοιδός Ρέμος ακούστηκε να κραυγάζει στο κοινό που τον παρακολουθούσε:

«Αυτό θα δει ο Σόιμπλε και θα περπατήσει ο πούστης…»!

Χυδαιότητα;
Σαφώς. Όμοια μ’ εκείνη στην οποία εντρύφησε επί χρόνια ο αοιδός.

Του λαμέ, του επιφανειακού, του πρόσκαιρου, του καψουροτράγουδου, της σαχλαμάρας.

Αυτή τη χυδαιότητα, ο αοιδός την βάφτισε χιούμορ στις εξηγήσεις που κλήθηκε να δώσει, μετά τον σάλο που δημιούργησε.

Πιστεύει, δηλαδή, ότι είναι χιούμορ να λοιδορείς έναν ανάπηρο άνθρωπο για την αναπηρία του, όποιος κι αν είναι αυτός, ότι κι αν έχει διαπράξει.

Χιούμορ της κουλτούρας των ομοίων του που άδειαζαν στα πόδια του τις σαμπάνιες έξι λίτρων των 25 χιλιάδων ευρώ και πλήρωναν αδρά τα καψουροτράγουδα της αρπαχτής του.

Προφανώς δεν κατανόησε τίποτα.

Χυδαιότητα στο τετράγωνο….

Υστρ. Την ίδια ημέρα που εκδηλώθηκε η χυδαιότητα του Ρέμου, ο πολυπράγμων ηθοποιός που παριστάνει τον πρύτανη στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, δημοσίευσε άρθρο όπου επικαλούμενος τον Ακινάτη, "αποδεικνύει" ότι οι Γερμανοί, συλλήβδην είναι και ναζί…

Άμοιρε τόπε τι τραβάς απ’ τους ταγούς σου του «πολιτισμού» και του πολιτισμού…