Για μια ακόμη φορά το θέαμα της Βουλής έμοιαζε με
καφενείο χωριού ή σαν πάνελ του Αυτιά. Τραγικό!
Διάλογος; Ούτε κατά διάνοια.
Επιχειρήματα; Άστα να πάνε στο διάβολο.
Προτάσεις; Ούτε για δείγμα. Κι όσες υπήρξαν είχαν
αφετηρία συντεχνιακά συμφέροντα.
Συκοφαντίες και εμφυλιοπολεμικές αναφορές;
Πάμπολλες.
Επίπεδο στρωματσάδα αναμεμειγμένο με μπόλικη ηλιθιότητα.
Τις ώρες που η χώρα συντρίβεται από την
απίστευτη
κρίση και ύφεση, οι πατέρες του Έθνους έδειχναν να αναζητούν τα δευτερόλεπτα της
παρουσίας τους στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.
Αντί ουσιαστικής αντιπαράθεσης, είδαμε κι ακούσαμε
δεκάρικους του πεζοδρομίου.
Με συνθήματα
ακραία και αστεία.
Τι ελπίδες μπορούμε να έχουμε με τέτοιο επίπεδο
Βουλής;
Όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί υποβαθμίζουν την πολιτική;
Αν αναλογιστούμε ότι στη συγκεκριμένη Βουλή
υπάρχουν σχεδόν 190 νέα πρόσωπα, τότε χέσε μέσα Πολυχρόνη…
Το κακό είναι ότι όσο σκληρή γλώσσα κι αν
χρησιμοποιήσει ένας αρθρογράφος ή πολιτικός σχολιαστής, δεν ιδρώνει τ’ αυτί
κανενός.
Κι αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η κρίση της
Ελλάδος πρώτα είναι κρίση πολιτισμού, ηθικής, ιδεολογικής επάρκειας, αξιών και
νόησης κι ύστερα οικονομική.
Κι η όποια επιχείρηση εξόδου απ’ αυτήν, καθίσταται
ακόμη πιο δύσκολη…
Δυστυχώς!
Η Ελλάδα των κοτζαμπάσηδων ζει και βασιλεύει,
σχεδόν 200 χρόνια μετά την επανάσταση του ’21…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου