Στην κοσμάρα τους…..

Μεγάλη η συζήτηση για την εφαρμογή του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές.

Από τη μια αποτελεί κατάκτηση.

Κινείται σε απολύτως φιλελεύθερο πνεύμα.

Μπορεί ο πολίτης να επιλέξει εκείνον που θέλει να τον εκπροσωπεί.

Από την άλλη, αποτελεί μια κατάκτηση που ουσιαστικά δεν την ζήτησε, δεν την απαίτησε κανένας. Ίσως επειδή δεν ήταν προτεραιότητα αυτή τη στιγμή.

Κι επειδή ουδείς την ζήτησε, αποτελεί μια «ύποπτη» παραχώρηση των κυβερνητικών εταίρων.

Μια παραχώρηση που όπως ήδη έχουμε γράψει αποτελεί καιροσκοπική κίνηση των κυβερνητικών εταίρων, με στόχο τον έλεγχο του πελατειακού συστήματος, την «ανάσα» στον Βενιζέλο κλπ κλπ.

Ακούω ότι με τον σταυρό προτίμησης –τον κατ’ εξοχή αίτιο της δημιουργίας του πελατειακού Κράτους και του συστήματος που εκτρέφουν οι πελατοβοσκοί- ο λαός θα επιλέγει αντί του μοναδικού κι αλάθητου πάπα –αρχηγού.

Επιφανειακά έτσι είναι.

Στην ουσία όμως, πάλι ο πάπας-αρχηγός, θα κινεί τα νήματα.

Αυτός και οι κομματικές νομενκλατούρες θα καθορίσουν την λίστα των υποψηφίων που θα εκτεθούν και θα ζητήσουν τον σταυρό.

Με τα δικά τους κριτήρια κι επιδιώξεις.

Δεν άκουσα, επί παραδείγματι, ότι οι υποψήφιοι της λίστας θα εκλέγονται κατόπιν εσωκομματικών δημοψηφισμάτων.

Άρα, πάλι πάπας –αρχηγός!

Ούτε άκουσα ότι ο σταυρός προτίμησης θα είναι ένας και μοναδικός, ούτως ώστε να αποφευχθούν οι ίντριγκες, οι παρεούλες, οι συναλλαγές, οι τοπικισμοί κλπ κλπ

Το είπαμε και σε άλλο άρθρο μας.

Αλλαγή εκλογικού και άμεση εφαρμογή του, δυο –τρεις μήνες πριν από εκλογές, δεν συμβαίνει ούτε στην υποσαχάρια Αφρική.

Κι όταν ήδη έχει ξεκινήσει μια συζήτηση –διαβούλευση για αλλαγές στον τρόπο εκλογής βουλευτών, τη μείωση των εδρών του κοινοβουλίου και πολλά άλλα που στοχεύουν στη μείωση της ισχύος του πελατειακού κατεστημένου, τότε η αλλαγή δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια αναβίωσης του παλιού.

Σε μια χρεοκοπημένη Ελλάδα που αποτελεί τον πλέον αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης, το πολιτικό σύστημα που ευθύνεται για τα δεινά, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επιδιώκει τη συντήρησή του.

Χωρίς κανένα σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, πορεύεται σε μια συντήρηση των κεκτημένων.

Χωρίς κανένα σχέδιο για ρήψη στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας εκείνου του μοντέλου που μας βύθισε στην καταστροφή, πορεύεται ως εθελοτυφλών πελατοβοσκός.

Χωρίς κανένα σχέδιο για την αλλαγή των δομών της κρατικίστικης οικονομίας, πορεύεται με ταξίματα διαμοιρασμού του πρωτογενούς πλεονάσματος, με υποσχέσεις προσλήψεων, με ανέγγιχτες τις πρόωρες συντάξεις, με συνεχιζόμενα προκλητικά υψηλούς μισθούς στις ΔΕΚΟ και με εξασφάλιση ακόμη και των ταμείων ανεργίας, από πόρους της Ε.Ε. μέσω ΕΣΠΑ.

Η δε αντιπολίτευση;

Η αξιωματική επιχαίρεται επειδή διατηρεί δημοσκοπική πρωτιά στα όρια του στατιστικού λάθους, αλλά παραβλέπει ότι ποσοστό περισσότερο από 70% την θεωρεί ανίκανη να κυβερνήσει.

Οι δε λοιποί, αναζητούν τις λύσεις μέσα από τα απολιθώματα του Στάλιν και του Αδόλφου ή στις θεωρίες συνωμοσίας και τις προφητείες.

Κατά τα άλλα, Σπηλιωτόπουλος και Κακλαμάνης στην Αθήνα.

Κι ακολουθούν ο Κασιδιάρης κι ο Καπερνάρος.

Στη δε Θεσσαλονίκη Ιωαννίδης και Τζιτζικώστας!

Κοντά τους κάποιος Καρυπίδης, εθνικιστής Αριστερός κι ένα σωρό μετριότητες.

Εσχάτως δε, προέκυψε κι ο στρατηγός άνεμος, που είπε –εκτός άλλων αρλουμποειδών- ότι….θα καταφύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο εναντίον των εταίρων της χώρας, όπου θα τους κατηγορήσει για…γενοκτονία!

Κι ύστερα μιλάνε για το…νέο!
Μιλάνε για την Ελλάδα της ανάκαμψης!

Στην κοσμάρα τους!