Ο Πούτιν, ο Ερντογάν, το μνημόνιο με τη Λιβύη κι εμείς

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Μπορεί ο Ερντογάν ν’ αγόρασε τους S400 από τον Πούτιν, μπορεί να έκανε στη Συρία ότι ήθελαν οι Ρώσοι αλλά τελικά εκείνος είναι που μετρά φέρετρα και εκατοντάδες ανθρώπους που έμειναν μισοί από τα ρωσικά και συριακά όπλα. Κι ο Πούτιν είναι νικητής σε όλους τους γύρους πολέμου στη Συρία.

Το παιγνίδι που παίζεται στη Συρία μετά την εγκατάλειψή της από τις ΗΠΑ είναι τεράστιο. Κι οι

αποφάσεις για τα πάντα υποκρύπτουν κυνικούς γεωπολιτικούς υπολογισμούς.

Προσέξτε: Ο Πούτιν με την υπεροπλία όπλων σε γη και αέρα θα μπορούσε να είχε συντρίψει κυριολεκτικά τον τουρκικό στρατό. Όμως δεν το έπραξε για να μη στείλει τον Ενρτογάν πίσω στην αγκαλιά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και δη με την ουρά στα σκέλια.

Προσέξτε: Τον Πούτιν τον εξυπηρετεί η αναταραχή που δημιουργεί ο Ερντογάν στον Έβρο, αφού γι αυτόν πλήττεται η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.

Προσέξτε: Αν οι ΗΠΑ είχαν άλλη ηγεσία κι όχι τον ανερμάτιστο κι ανιστόρητο Τραμπ ούτε η Ρωσία ούτε η Τουρκία θα είχαν απλώσει φτερά κυριαρχίας, όχι μόνο στη Συρία αλλά και σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Τώρα όμως, δηλαδή εδώ και 4 χρόνια, ο Τραμπ κάνει μπίζνες με την οικογένεια Ερντογάν κι ο Πούτιν στρίβει το μαχαίρι μέσα στο σώμα του ΝΑΤΟ.

Εξ αυτών, λοιπόν, αλλά και από τα δεδομένα που υπάρχουν φαίνεται ότι ο Πούτιν παίζει τη δική του μπάλα αφού πρώτα φρόντισε να δείξει στον Ερντογάν ποιος είναι το αφεντικό. Ο σουλτάνος μπορεί να μετρά φέρετρα στην παρούσα φάση αλλά γνωρίζει ότι αν ήθελε ο Πούτιν θα μετρούσε υπερπολλαπλάσια.

Προσέξτε κι αυτό: Σήμερα ο Ερντογάν βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης, στις Βρυξέλλες. Η Μέρκελ, κρατά σαφή τουρκόφιλη στάση. Όχι μόνο επειδή η Γερμανία έχει τεράστια οικονομικά συμφέροντα στην  Τουρκία αλλά κι επειδή ζει και αναπνέει με το φοβικό σύνδρομο του 2015. Τότε που έβαλε στη Γερμανία 1 εκ. μετανάστες για να δουλέψουν στις φάμπρικες αλλά αυτό τελικά δημιούργησε τεκτονικό σεισμό στο γερμανικό πολιτικό σύστημα. Όπου η Μέρκελ από παντοδύναμη βρέθηκε να μετρά ημέρες στην καγκελαρία.

Πάμε παρακάτω: Προχθές ο Μητσοτάκης δήλωσε στο CNN ότι η συμφωνία ΕΕ και Τουρκίας του 2016, είναι «νεκρή» με υπαιτιότητα του Ερντογάν. Ο οποίος ποτέ δεν  έκλεισε τις προσφυγικές ροές  και δεν διέλυσε τα κυκλώματα διακίνησης. Ούτε επέβαλλε βίζες σε χώρες από τις οποίες κατ εξοχήν προέρχονται παράνομοι μετανάστες. Χώρια του ότι τα αεροπορικά εισιτήρια από χώρες της Βορείου Αφρικής έχουν εξευτελιστικές τιμές  με αποτέλεσμα Μαροκινοί, Αλγερινοί και πολλοί άλλοι να συνωστίζονται στις ακτές της Ιωνίας ή τώρα και στον Έβρο.

Τον Μητοστάκη και τα περί «νεκρής» συμφωνίας ακολούθησε ο Ερντογάν! Είπε περίπου τα ίδια παρά το γεγονός ότι για τον «θάνατο» της συμφωνίας (πέραν των δομικών προβλημάτων της) ευθύνεται κυρίως ο ίδιος.

Ο Ερντογάν λοιπόν θα κάνει σήμερα αυτό που ξέρει καλά. Παζάρια! Θα ζητήσει νέα χρήματα. Θα ζητήσει κι άλλα, όπως την κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους που ταξιδεύουν στην ΕΕ. 

Προσέξτε: Διπλωματικοί αναλυτές αλλά και έμπειροι διπλωμάτες μας ισχυρίζονται ότι μια νέα συμφωνία για το μεταναστευτικό δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Τα είπαμε και χθες (άρθρο με τίτλο «Το έγκλημα Μέρκελ και Τσίπρα το 2016») αφού πλέον πρέπει να μπουν σαφείς και  πιο σκληροί όροι. Ενώ όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι (ειδικά μετά την κινητοποίηση και διεθνοποίηση του προβλήματος από τον Μητσοτάκη) αρχίζουν να συζητούν  για την ασφάλεια των ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων. Με σκοπό να ελαττωθούν ή εκμηδενιστούν οι εκβιασμοί Ερντογάν. Πάντως, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι θα πάρει από την Ευρώπη η Τουρκία.

Ώρα να επιστρέψουμε στα της αρχής αυτού του άρθρου. Και να ξαναμπεί στο τραπέζι ο Πούτιν.

Προσέξτε: Έμπειροι διπλωμάτες ισχυρίζονται ότι ο Πούτιν δεν θέλει, όπως είπαμε, να αφήσει τον Ερντογάν να επιστρέψει στην αγκαλιά της Δύσης, ανεξαρτήτως αν εκείνος του ρίχνει ξύλο στη Συρία και στην Ιντλίμπ. Συνεπώς, με την τακτική του μαστίγιο και καρότο ίσως του προσφέρει κάποια πράγματα που ο Ερντογάν θα τα «πουλήσει» ως νίκη στο εσωτερικό της χώρας του. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι η μείωση της τιμής του φυσικού αερίου. Όμως αυτό δεν αφορά την Ευρώπη ή την Ελλάδα. Αυτό που αφορά την Ελλάδα (κυρίως) αλλά και την Ευρώπη είναι ν’ αναγνωρίσει ο Πούτιν την γελοία συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης. Ή (επειδή ο Σάρατζ βρίσκεται πλέον σε δεινή θέση από τις δυνάμεις του Χαφτάρ που ετοιμάζονται για το τελικό κτύπημα) να μεσολαβήσει για εκεχειρία στη Λιβύη. Κάτι που εξυπηρετεί τον εκλεκτό του Ερντογάν. Αφού μια εκεχειρία πιθανότατα θα οδηγήσει σε  σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που εν συνεχεία μάλλον θ’ αναγνωριστεί από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας και θα υιοθετήσει κάποια από όσα αναφέρονται στη συμφωνία Σάρατζ – Ερντογάν.

Προσέξτε: Από αυτό το πιθανό ενδεχόμενο οι Ρώσοι δεν υφίστανται το παραμικρό. Ίσα ίσα κρατούν «ζεστό» τον Ερντογάν δίπλα τους αλλά ανοίγουν κι άλλο μέτωπο για ΗΠΑ και ΝΑΤΟ που θα έχουν να διαχειριστούν τις αναμενόμενες σφοδρές αντιδράσεις της Ελλάδας, την ώρα που δεν θα θέλουν να χάσουν την Τουρκία!

Τουτέστιν; Μύλος και μέγιστο παιγνίδι…