Το πεντάλ των δυο «Μ»

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η πρόσφατη κοινή πρόταση Μακρόν και Μέρκελ για τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης από τον CoViD-19, ασφαλώς αποτελεί εξαιρετικό βήμα για την προοπτική της ΕΕ. Έστω κι αν απέχει ακόμη από την τελική αποδοχή της ή και την οριστικοποίησή της.

Η πρόταση αναμενόταν για να σταθμιστεί η

αντίδραση της Ευρώπης απέναντι στην οικονομική κρίση που προκαλεί η πανδημία. Κι όπως είδαμε αντιμετωπίστηκε άκρως θετικά από την παγκόσμια οικονομική κοινότητα.

Όμως πρέπει να πούμε κι αυτό. Όταν έγινε η κοινή πρόταση, ουδείς στάθηκε στην τοποθέτηση του Αυστριακού καγκελάριου αλλά και της Σουηδικής κυβέρνησης που ούτε λίγο ούτε πολύ ανέφεραν ότι τα χρήματα βοήθειας από την πανδημία θα είναι δανεικά κι όχι επιδοτήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιους κύκλους της ΕΕ προκλήθηκε ανησυχία αφού οι συγκεκριμένοι αποτελούν «φωνή» της «κακής» Γερμανίας. Ομού με την Ολλανδία, την Σλοβακία, την Φινλανδία και άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης. «Λέτε» να παίζει κάποιο παιγνίδι η Γερμανία», σκέφτηκαν κάποιοι που έχουν βιώσει στο πετσί τους παρόμοιες συμπεριφορές.

Τελικά οι προβληματισμοί μάλλον ήταν αδικαιολόγητοι κι η αναβίωση του πάλαι ποτέ άξονα Βερολίνου –Παρισιού είναι γεγονός. Με προφανή την επιτυχία του Μακρόν που κινητοποιήθηκε όσο ουδείς άλλος Ευρωπαίος ηγέτης εξ εκείνων που διαφεντεύουν τις τύχες της ΕΕ. Έτσι , η αρχική μουδιασμένη και κατακερματισμένη αντίδραση της Μέρκελ μετατράπηκε σε κορυφαία συνεργασία παρά το γεγονός ότι κάποιες χώρες πλήρωσαν μεγαλύτερο τίμημα σε θύματα. Όπως το Βέλγιο, η Σουηδία και η Ολλανδία.

Η ουσία λοιπόν είναι ότι Γαλλία και Γερμανία συμφώνησαν στο τι μέλλει γενέσθαι. Τώρα η ΕΕ έχει να κάνει με τις καθυστερήσεις που προκαλεί η γραφειοκρατία της και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των μελών της για να ολοκληρωθεί το σχέδιο και να εφαρμοστεί.

Έχω την αίσθηση ότι αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο από την αρχική συμφωνία των δυο μεγάλων «Μι» της Ευρώπης. Μέρκελ και Μακρόν οφείλουν να «μαζέψουν» και να ρυθμίσουν κατά το δυνατό τις 27 χώρες που θα μοιραστούν τα δισεκατομμύρια. Και τον τρόπο που θα απορροφηθούν αφού δεν πρέπει να ακολουθηθεί ο τρόπος του ΕΣΠΑ που επιτρέπει παλινωδίες και δημιουργεί αδιάθετα πακέτα…

Όμως, όπως και να το κάνουμε το μεγάλο βήμα της συμφωνίας έγινε. Η οικονομία της ΕΕ θα ενισχυθεί και έτσι θα εξακολουθήσει να παραμένει ανταγωνιστική. Η δε ανταγωνιστική ΕΕ σε καιρούς πανδημίας μόνο θετικές προοπτικές μπορεί να δημιουργήσει…   

Απαιτείται όμως συνέχεια. Δεν φτάνει η συμφωνία για τους οικονομικούς πόρους, χρειάζεται μια νέα αρχιτεκτονική που θα ενδυναμώσει τη συνεκτικότητα της ΕΕ. Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις ουσίας κι εις βάθος. Στο μεταναστευτικό, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην πολιτική ασφάλειας, στις νέες τεχνολογίες… Μεταρρυθμίσεις πέραν των ουτοπιών…

Ποιοι θα κάνουν και πάλι ποδήλατο για να τα κάνουν πράξη; Θα συνεχίσουν να κάνουν πεντάλ οι Μακρόν και Μέρκελ; Θα μπορέσει η Γερμανία να δει πιο μακριά από τη μύτη της, να αναλογιστεί τα οφέλη που έχει αποκομίσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι τώρα και να σταθμίσει τι είναι σημαντικότερο: η Ένωση ή το άμεσο οικονομικό της συμφέρον;

Νομίζω ότι οι απαντήσεις θα δίνονται πλέον καθημερινά….