Απόλυση στους νοσοκομειακούς- αρνητές του εμβολίου

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όλο και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν πλέον ότι η άρνηση μεγάλου μέρους του προσωπικού των νοσοκομείων να εμβολιαστεί, εξελίσσεται σε μια άνευ προηγουμένου και εκ των έσω υπονόμευση του ΕΣΥ. Οι τελευταίες εξελίξεις από το νοσοκομείο Μεταξά όπου η διασπορά του κορονοϊού είναι εξαιρετικά σημαντική (θετικοί 30 εργαζόμενοι και 12 ογκολογικοί ασθενείς) μόνο ως «εγκληματική» πράξη μπορεί να χαρακτηριστούν. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε η άρνηση εμβολίου σ’ ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο, όπου ΜΟΝΟ  ένας στους δύο νοσηλευτές έχουν εμβολιασθεί (ποσοστό 51%), ενώ υψηλότερο είναι το ποσοστό στους γιατρούς,77%;

Υπάρχει, επίσης, η βεβαιότητα πλέον ότι η

 απροθυμία κι η άρνηση εμβολιασμού  στους γιατρούς και το προσωπικό της Υγείας, εγείρει τεράστιους προβληματισμούς . Θα το πω με δυο ακραίες παρομοιώσεις: Είναι σαν να προσλαμβάνεις σε μια κάβα για να πουλάει κρασί, έναν αλκοολικό! Είναι σαν να γίνεται παππάς ένας άθρησκος! Κι όποιος κατανοεί …κατανοεί.

Ήδη στην Ιταλία η κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει μια συνολική λύση στο πρόβλημα, καθιερώνοντας ασυμβίβαστο στην άρνηση του εμβολιασμού κατά του κορονοϊού με το επάγγελμα του γιατρού ή του νοσοκόμου. Στη δε χώρα μας, δυο γηροκομεία σε Κρήτη και Ηλεία, απέλυσαν όσους εργαζομένους τους αρνήθηκαν να εμβολιαστούν. Και πολύ καλά έκαναν.  Δεν είναι παιγνίδι ο θάνατος! Ας το θεσπίσει η κυβέρνηση και στη χώρα μας κι ας σκούζουν οι… δικαιωματιστές!

Σκέφτομαι και προσπαθώ να καταλάβω πώς σκέφτεται ένας άνθρωπος που φροντίζει καρκινοπαθείς συνανθρώπους μας κι αρνείται να κάνει εμβόλιο. Τι στο καλό έχει στο μυαλό του; Του έμαθαν στις σχολές που φοίτησε κι αποφοίτησε ότι το εμβόλιο είναι κάτι που οφείλει ν’ αρνείται στη διάρκεια της επαγγελματικής του διαδρομής; Κι αν το εμβόλιο θεωρεί ότι είναι βλαπτικό ή μας φυτεύει … τσιπάκι, πιστεύει το ίδιο και για το μεταγγιζόμενο αίμα; Ή την χορήγηση χημικών (χαπιών) για κάθε νόσο; Τι στο καλό έχει στο μυαλό του;   Κι αν αυτό που έχει στο μυαλό του αντίκειται στην ιατρική και ηθική δεοντολογία αλλά και στην ίδια την ανθρώπινη κοινότητα, γιατί δεν παραιτείται;

Τι λες τώρα; θα πείτε. Να παραιτηθεί από το δημόσιο, τη  μονιμότητα, τη μη αξιολόγηση, τις παροχές που δεν έχει ο ιδιωτικός τομέας;

Μα γι’ αυτό λέω ότι η Πολιτεία πρέπει να πάρει θέση και ν’ αντιμετωπίσει το τέρας του παραλόγου. Ακόμη κι αν έρθει αντιμέτωπη με υψωμένες γροθιές επανάστασης και πάλης στην… αδικία του… Μητσοτάκη!

Καλός ο πολιτισμός των δικαιωμάτων μα καλύτερη η ζωή…