Οι ελαχιστότατοι Κουτσούμπας και ΣΥΡΙΖΑ & η τραγωδία της τηλεόρασης

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ως μέγας λάτρης του παγκόσμιου πολιτισμικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη έχω αναφέρει επανειλημμένως ότι θα προτιμούσα να μην ασχοληθώ ποτέ με την πολιτική του διαδρομή, που ήταν πλήρης αντιφάσεων. Πώς γίνεται, επί παραδείγματι, ένας δημοκράτης να είναι κομμουνιστής; Πώς γίνεται κάποιος που βίωσε την κατάρρευση του κομμουνισμού να δηλώνει κομμουνιστής ως το τέλος και να ζητά να ταφεί ως τέτοιος; Δεν αντιλήφθηκε; Δεν κατανόησε τίποτα; Πώς γίνεται ο κομμουνιστής να δηλώνει τέτοιος και ταυτοχρόνως να απολαμβάνει όλα τα οφέλη του επάρατου καπιταλισμού; Παρόμοιες ερωτήσεις μπορεί να κατατεθούν πάμπολλες. Εξ ου και από σεβασμό στον τεράστιο μουσουργό, είναι προτιμότερη η σιωπή αναφορικά μ’ αυτή την πτυχή της ζωής του, παρά το γεγονός ότι για πολλά αριστουργήματά του η έμπνευση εκεί είχε την αφετηρία της.

Όμως, πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση  και  κάποιες διαπιστώσεις

αναφορικά με τον Μίκη Θεοδωράκη και όσα συνέβησαν μόλις ξεκίνησε το ταξίδι του για γεμίσει τους ουρανούς με ύμνους,  ορατόρια,  ζεϊμπέκικα κι άλλες μελωδίες.

Πέριξ του Μίκη λοιπόν, σκύλεψε ο Κουτσούμπας, βίασε τη λογική μας ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τα τηλεοπτικά δίκτυα αποδείχτηκαν για μια ακόμη φορά ότι ΜΟΝΟ κουτσομπολούδες και γελοία ρίαλιτυ  μπορούν να σερβίρουν.

Ας τα δούμε πιο αναλυτικά:

Ο Μίκης είχε στείλει επιστολή στον ΓΓ του ΚΚΕ, τον Δ. Κουτσούμπα στην οποία ζήτησε –ξεχνώντας τις λεπτομέρειες – να ταφεί ως κομμουνιστής. Εναπόθεσε δηλαδή την ιδεολογία και τον δικό του επιτάφιο στα χέρια του Περισσού. Ήταν αναφαίρετο δικαίωμά του να πεθάνει ως κομμουνιστής κι όχι ΜΟΝΟ ως εκ των μεγαλύτερων Ελλήνων του πνεύματος. Μόνος του έκανε φάουλ. Όμως μιλάμε για έναν άνθρωπο ρομαντικό κι ουτοπιστή επαναστάτη που σχεδόν πάντα τον οδηγούσε το ένστικτο κι η έμπνευση. Ένα άνθρωπο που έκανε λάθη κι έζησε μ’ αυτά. Ε, έκανε και στο τέλος…

Ο Κουτσούμπας όμως, αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά, αυτό που ξέρουμε όλοι. Μικρός! Στυγνός κομμουνιστής, ανάξιος του Θεοδωράκη. Έφτασε στη μέγιστη ντροπή να λογοκρίνει και να «κοντύνει» τον Θεοδωράκη, λέγοντας «δεν συμφωνήσαμε πάντα με τις πρωτοβουλίες σου»!!  Φυσικά δεν έβγαλε λέξη για το πόσο απαξιωτικά αντιμετώπιζε το ΚΚΕ τον Μίκη, κάθε φορά που … δεν συμφωνούσε με τις επιλογές του.

Ξέρετε κάτι; Ο Κουτσούμπας, με το ελάχιστο πολιτικό ανάστημα, απολογήθηκε για τον δικό του κομμουνισμό που ελάχιστη σχέση έχει με τον κομμουνισμό του Μίκη. Ο Μίκης πίστευε σε κομμουνισμό… ποιητική αδεία! Πίστευε στον δικό του εσωτερικό κομμουνισμό. Ο Μίκης ήταν ο κομμουνιστής του «Άξιον Εστί» και του «Πνευματικού Εμβατηρίου» που ουδεμία σχέση έχουν με το αποτρόπαιο πρόσωπο του κομμουνισμού του Κουτσούμπα.

Όσο κι αν η πλειοψηφία των αστών, μπορεί να κρατούν σοβαρές επιφυλάξεις

για την πολιτική διαδρομή του Θεοδωράκη, αλλά ουδείς μπορεί ν’ αμφισβητήσει

ότι τις περισσότερες φορές «έλαμπε» η καλή του πρόθεση και τα ενωτικά χαρακτηριστικά της δράσης του.

Δυστυχώς ο Κουτσούμπας προτίμησε αντί συμφιλίωσης, να προτάξει την «ταξική» κομματική σκοπιμότητα ακόμη και  μπροστά στο φέρετρο του Μίκη και να μας θυμίσει ότι  τα όνειρα του ΚΚΕ εξακολουθούν να «ζητούν εκδίκηση»!

Αλήθεια τι εννοούσε ο Κουτσούμπας με τη φράση του για τα όνειρα που θα πάρουν εκδίκηση; Πόθεν θα γίνει αυτό; Μέσω εκλογών; Μέσω επανάστασης; Τι, πώς; Και ποια είναι αυτή η εκδίκηση αφού συνήθως η εννοιολογική σημασία της λέξης παραπέμπει σε κάτι κακό;

Κάτι ακόμη περί Κουτσούμπα και ΚΚΕ: Έχω τη βεβαιότητα ότι ο ενωτικός Θεοδωράκης δεν θα είχε αντίρρηση να ταφεί με την ελληνική σημαία. Μα αυτή δεν υπήρχε ούτε στο φέρετρό του, ούτε πουθενά! Ασφαλώς κάτι θα έχει να μας πει το ΚΚΕ, ο πολιτικός επίτροπος της τελετής…

Πάμε παρακάτω. Την ώρα λοιπόν που ο Μίκης ξεκινούσε το μεγάλο και μυστηριώδες ταξίδι, την ώρα που τον αποχαιρετούσε ο κοσμάκης, κάποια ακατοίκητα μυαλά άπλωσαν πανό στο σπίτι του! «Η ιστορία σου ξεκινάει από το βουνό και καταλήγει στον εθνικό βούρκο της πλατείας συντάγματος», έγραψαν κάποιοι, αγνοώντας ότι οι νεκροί από τα πρώτα βήματα του πολιτισμού των εννόων, απολάμβαναν τον απόλυτο σεβασμό.

Κάποιοι άλλοι επαναστάτες των vans, των adidas και των lacoste, ήταν δεν ήταν 30-40 άτομα, φώναζαν συνθήματα κι έβριζαν τον Μητσοτάκη έξω από τη Μητρόπολη.  Νόμιζαν ότι απαξιώνουν εκείνον, μα ασεβούσαν προς τον μέγα νεκρό! Πού να το κατανοήσουν;  Τα ίδια άλλωστε είχαν κάνει κάποια άλλα ορκ  προς τον Τσίπρα, στην κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά τότε η Νέα Δημοκρατία τους αποδοκίμασε –έκραξε αγρίως.

Αυτούς λοιπόν που πήγαν στην κηδεία του Μίκη για ν’ αποδοκιμάσουν τον Μητσοτάκη, αντιεξουσιαστές και λοιπά αριστερόπουλα, τους συνέδραμαν κι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ από το γνωστό λουμπενοχωριό.  Κι όσο κι αν λέει ο Κουτσούμπας ότι δεν… ελέγχεται ο λαός, ξέει ότι ψεύδεται, αφού το κόμμα του γνωρίζει να περιφρουρεί τις εκδηλώσεις του, ακόμη και τις διαδηλώσεις! Ταυτοχρόνως, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη χαρακτηριστική ελαφρότητά του, έκανε σύγκριση –ανιστόρητη και γελοία- με τη βοή του λαού εναντίον των Γερμανών στην κηδεία του Κωστή Παλαμά!

Τι ντροπή αλήθεια! Σε μια κορυφαία τελετή συγκίνησης κι ανθρωπισμού όπως είναι ο αποχαιρετισμός του νεκρού, να τρέχουν τύποι με στυλιάρια και να βρίζουν τον πολιτικό τους αντίπαλο! Κι ύστερα να μιλάνε για ηθικό πλεονέκτημα στο όνομα του ρόπαλου με την κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο ή το αστέρι…. Ανίατοι ασθενείς που επιχειρούν ματαίως να κρύψουν τις ρυτίδες που έχει δημιουργήσει ο χρόνος στο ιδεολόγημά τους.

Μα δεν είναι μόνο αυτό. Αντί καταδίκης αυτών που έβριζαν χυδαία και χωρίς σεβασμό στη Μητρόπολη, βγήκαν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τους περιέθαλψαν! Η επί των πολιτιστικών του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου … είδε κι άκουσε ότι στην  πλατεία Μητροπόλεως «χάλασε» ο κόσμος από τα συνθήματα.  Ο πρώην υπουργός και πανεπιστημιακός (!!!) Χριστόφορος Βερναρδάκης προχώρησε σε ανάρτηση στην οποία είχε πρωτοσέλιδο εφημερίδας από την εποχή της λεγόμενης «Αποστασίας» κι ανέφερε: «Αναρωτήθηκε γνωστός δημοσιογράφος, πότε πρόλαβε ο Μητσοτάκης να γίνει κάθαρμα. Η απάντηση είναι: εδώ και 56 χρόνια»! Πόση χυδαιότητα; Πόση; Να φτάνει στο σημείο ν’ αποδίδει στον Κυριάκο Μητσοτάκη …. οικογενειακή ευθύνη. Το έκαναν οι φασίστες αυτό…

Τέλος, είναι κι η τηλεόραση. Χαμένη στο διάστημα με ιθύνοντες ελαχιστότητες. Θα έγραφα τα ίδια και για την ΕΡΤ αλλά αυτή διασώθηκε από το αρχείο της και από τον πολιτισμό της Βίκυς Φλέσσα.

Η φυγή του Μίκη για την αθανασία ήταν μια χρυσή ευκαιρία για τα κανάλια, να ξεφύγουν από τα γελοία ριάλιτι, τα τούρκικα, τον κιτρινισμό, την ελαφρότητα και το λουμπεναριό! Υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχουν έτοιμο εδώ και καιρό υλικό για τον Μίκη. 96 χρόνων ήταν ο άνθρωπος. Μα φευ. Τον αντιμετώπισαν λες κι ήταν ένας ακόμη που «έφυγε». Μαρκούτσια εδώ κι εκεί, μαρκούτσι στο σπίτι του συνθέτη, μαρκούτσι στην εκκλησία, μέσα στον τάφο, ζουμ στα πρόσωπα «επωνύμων» και αναζήτηση δηλώσεών τους. Τι είπε ο Μητσοτάκης, τι ο Τσίπρας, τι η Φωτίου, η Λιάνα Κανέλλη, τι λένε τα παιδιά του και πάει λέγοντας. Παρέδωσαν το σκήνωμα του Μίκη στα χέρια κάθε παρουσιάστριας πρωινάδικου ή μεσημερινού, για να λέει κουταμάρες. Πόσο μικροί. Πόσο ελάχιστοι. Αντί να δημιουργήσουν υπερπαπαρωγές αντιμετώπισαν τον Μίκη ως ήρωα του Voice… Κι ύστερα οι κοπελούδες άρχισαν να συζητάνε (τρόπος του λέγειν) για τα σιχάματα που λέγονται … Bachelor και… Big Brother… Κι όπως έγραψε στο χρονογράφημά του ο φίλος Δημήτρης Καπράνος, ενώ είχαν την ευκαιρία να εξιλεωθούν για τα βαρύτατα αμαρτήματά τους,  εκείνοι προτίμησαν να μετατρέψουν την κηδεία του Μίκη σε «μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες»...

Κρίμα!