Η επιλεκτική ασάφεια του Αλέξη Τσίπρα

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Πήγε προχθές στη Μάρα Ζαχαρέα ο Αλέξης Τσίπρας, κι είπε ότι το βράδυ της συντριβής του σκέφτηκε να παραιτηθεί, αλλά δεν το έκανε επειδή ήθελε να τιμήσει όσους τον ψήφισαν κι είπε να συνεχίσει μαζί τους…  Μαζί μ’ άλλα παρόμοια ψυχοπονιάρικα, αν όχι μεσσιανικά!  

Δηλαδή, ο άνθρωπος που χάνει συνεχώς από τον Μητσοτάκη, ο άνθρωπος που έχασε με 20 μονάδες

διαφορά, έχοντας μειώσει 12% το προηγούμενο εκλογικό ποσοστό του, και μάλιστα από μια παράταξη που κυβερνούσε επί τέσσερα συναπτά έτη εν μέσω αλλεπάλληλων κρίσεων διαρκείας, στύλωσε τα πόδια του, γραπώθηκε από την καρέκλα του κι είπε … πάμε ν’ ανατρέψουμε τους συσχετισμούς. Αφού βεβαίως άλλαξε σχεδόν όλους τους συνεργάτες του, αφού προφανώς εκείνοι έφταιγαν.

Η ουσία είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας μετά από συνεχείς ήττες –με τις τελευταίες να είναι ηχηρές- με τις οποίες έχει βάλει το κάρο στη λάσπη, επέλεξε να το βγάλει ο ίδιος! Κι οι δικοί του, χωρίς καμιά αντίρρηση, τον αφήνουν.

Η αλήθεια είναι ότι η Κουμουνδούρου είναι ένα καζάνι που βράζει. Το ίδιο και τα τσιπουράδικα της Αθήνας. Το μόνο κοινό που μπορεί να διακρίνει κάποιος ως συγκολλητική ουσία μεταξύ τους, είναι η στενή επαφή με την εξουσία και δη κάθε είδους.

Η νέα εκλογική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ –όλοι άνθρωποι του Τσίπρα- έθεσε ως στόχο των προσεχών εκλογών μια… δημιουργική ασάφεια: δηλαδή, την ανατροπή των συσχετισμών.

Τι σημαίνει αυτό; Ουδείς είπε. Προφανώς σημαίνει ότι εξυπηρετεί τον Τσίπρα.

Αν νικήσει τη ΝΔ, θα είναι τροπαιούχος. Αν φτάσει στα ποσοστά του 2019, το ίδιο.

Αν  λάβει 2-3-5 μονάδες περισσότερες από τις 21 Μαΐου, θα λέει ότι ανέκαμψε το κόμμα.  Αν δεν βγει αυτοδύναμος ο Μητσοτάκης θα πανηγυρίζει, ασχέτως αν αυτό δεν θα οφείλεται σ’ εκείνον και στον ΣΥΡΙΖΑ.  Αν λάβει το ίδιο ποσοστό με τον Μάιο, πάλι θα είναι νικητής επειδή πάλεψε και δεν εγκατέλειψε το σκάφος.

Τι κάνουν δηλαδή οι άνθρωποι του Τσίπρα κι ο ίδιος; Προβάλλουν ένα μήνυμα που δεν λέει τίποτα.  Τι σημαίνει ανατροπή συσχετισμών; Ότι κι αν θα το ερμηνεύσουν όπως θέλουν.

Από την άλλη πλευρά, η αλήθεια είναι ότι η φρουρά του 3% του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν έχει προχωρήσει σε κανέναν, μα κανέναν, εκσυγχρονισμό της σκέψης της σε σχέση με τον εμφύλιο και τη μεταπολίτευση, μα φρενάρει κιόλας το κόμμα.

Τώρα ο Τσίπρας τους εξωπετά σιγά σιγά κι εκείνοι δεν έχουν τη δυνατότητα ή προσωπικότητα να κάνουν το παραμικρό. Ούτε καν ν’ ασκήσουν αυτοκριτική αναφορικά με το πώς ταυτίστηκαν με το ψέμα, τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, την τοξικότητα και τις ατζέντες Τσίπρα που η κοινωνία δεν μπορούσε ν’ ανεχθεί. Όπως ο φράκτης  ή η προβοκάτσια εις βάρος της χώρας με τη μικρή Μαρία στον Έβρο, τον τουρκικό αναθεωρητισμό, την άρνηση προμήθειας εξοπλιστικών για την άμυνα της Ελλάδας, τις πορείες για τον δολοφόνο Κουφοντίνα, την άγνοια στα οικονομικά και πολλά άλλα… Τον κατέστησαν αναντικατάστατο.

Σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ απλά περιμένουν τις νέες κάλπες. Ακίνητοι! Αδρανείς περιμένουν την επόμενη ημέρα, που δεν γνωρίζουν καν τι θα γίνει στο κόμμα τους.

Σήμερα, εξακολουθητικά προβάλλεται ως μεσσίας ο Τσίπρας, που εν τω μεταξύ αδυνατεί να παράξει οποιονδήποτε πειστικό και σύγχρονο πολιτικό λόγο, ταυτισμένος μ’ ένα παρελθόν γεμάτο ψέματα κι ένα παρόν με άρνηση της πραγματικότητας και γεμάτο ασάφεια.

Το μόνο σαφές, είναι η εσωστρέφεια και τα πολλά αδιέξοδα που οδηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά κι ο δρόμος που οδηγεί σε μια ακόμη ήττα από τον Μητσοτάκη.