Φονταμενταλιστές Δεσπότες & ανθρώπινα δικαιώματα

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Το γεγονός ότι στην εκκλησία βρίσκουν χώμα κι ανθίζουν ένα σωρό λουλούδια που πρωτίστως πιστεύουν στον φονταμενταλισμό και μετά στο θρησκευτικό δόγμα, λίγοι μπορούν να αμφισβητήσουν. Το γεγονός, επίσης, ότι η εκκλησία «κυβερνά» τον τόπο, με κρυφά και φανερά οικονομικά, με δικούς της πολιτικούς και βουλευτές και λοιπούς που δεν εντρύφησαν ποτέ στον διαφωτισμό, πάλι λίγοι μπορούν ν’ αμφισβητήσουν.

Βλέπουμε ένα σωρό δεσποτάδες, κάθε λίγο και λιγάκι και αναλόγως των ζητημάτων της επικαιρότητας, να ξερνάνε μίσος από τους άμβωνες. Χωρίς αγάπη, χωρίς ντροπή… Χωρίς θρησκευτική σύνεση.

Μ’ αυτά τα δεδομένα, προκάλεσε έκπληξη η αντίδραση της κυβέρνησης στην

«ιδέα» του αρχιεπισκόπου για  δημοψήφισμα αναφορικά  με τον γάμο των ομοφύλων. «Τα ζητήματα των δικαιωμάτων δεν λύνονται με δημοψηφίσματα», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.  Πολύν σωστά. Δεν το έχουν πει πολλές κυβερνήσεις αυτό. Τι δουλειά έχει ο κάθε ιερωμένος σε ζητήματα πολιτικών κι ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν η ίδια η εκκλησία τα αρνείται; Για σκεφτείτε: Απαγορεύουν στη γυναίκα να μπει στο Ιερό της εκκλησίας. Τη θεωρούν …ακάθαρτη στην σωματική της λειτουργία και δη στην έμμηνο ρύση. Τη θεωρούν (Ιωάννης Χρυσόστομος) «ενσαρκωμένη κακία, θύρα κολάσεως, φονική γοητεία, οικιακό κίνδυνο, επιτάφιο πλάκα, αναγκαίο κακό, πουδραρισμένη μάστιγα» {…}.  Τη θεωρούν δούλα, αφού ακόμη κι όταν παντρεύεται της λέει ο ρασοφόρος: «[…] και δος παιδίσκη ταύτη εν πάσιν υποταγήναι τω ανδρί και τον δούλον σου τούτον είναι εις κεφαλήν της γυναικός»[…]…  Μπορούμε να καταθέσουμε άπειρα παρόμοια, που η εκκλησία δεν έχει αναθεωρήσει, άρα πιστεύει.

Πώς μπορεί να βρει κάποιος λογική στην αντίδραση των δεσποτάδων στο ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, όταν ΔΕΝ αφορά θρησκευτική τελετή και διαδικασία; Όταν δεν αφορά θρησκευτικό γάμο αλλά ΜΟΝΟ πολιτικό; Που τον θεσμοθετεί αυστηρά και μόνο η Πολιτεία;

Είναι σαφές και ξεκάθαρο ότι ο νόμος αφορά ανθρώπινα δικαιώματα και συνταγματικές επιταγές ισότητας. Αυτές δεν μπαίνουν σε καμιά ζυγαριά, ειδικά ιερωμένου.

Πρέπει να πούμε κι αυτό. Η χώρα διαθέτει έναν ταπεινό και σεμνό Αρχιεπίσκοπο, που στέκεται μακριά από λαϊκισμούς και «πιασάρικες» δηλώσεις, όπως έκανε ο προκάτοχός του. Είναι σαφές όμως, ότι πιέζεται από τις μυλόπετρες των ακραίων και φανατισμένων δεσποτάδων που έχουν ξεκινήσει τον αγώνα διαδοχής του.Δεσποτάδες που κάποιοο θέλουν να εξουσιάσουν την εκκλησία, που διαδίδουν ότι θα τους κάνει αρχιεπισκόπους ο τάδε ή ο δείνα ολιγάρχης, ενώ κάποιοι συναναστρέφονταν τους εγκληματίες χρυσαυγίτες!

Εξ ου λοιπόν και η «αιτησούλα» του Ιερώνυμου για… δημοψήφισμα. Άσκηση ισορροπίας είναι.

Μόνο που μια φιλελεύθερη δημοκρατία προϋποθέτει ισότητα. Την οποία  διασφαλίζει το κράτος κι όχι η εκκλησία. Φαντάζεστε να γινόταν δημοψήφισμα και να αποφάσιζε το θυμικό των ανθρώπων ότι δεν επιτρέπεται γάμος ανάμεσα σε πρόσωπα διαφορετικής εθνικότητας ή θρησκεύματος; 

Να πούμε και κάτι ακόμη; Όλο και περισσότεροι έγκριτοι συνταγματολόγοι και νομικοί, προσχωρούν στην άποψη ότι το ζήτημα του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών δεν θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο πολιτικών διεργασιών και απόφασης του Μητσοτάκη, αλλά των ελληνικών δικαστηρίων. Άλλωστε το  επιτάσσει το Σύνταγμα ( Άρθρο 2. 1. Άρθρο 4. 1.) ή ακόμη και το κείμενο του αστικού κώδικα, άρθρο 1367. Το κράτος Δικαίου προστατεύει τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Πέραν της εκκλησίας δε, είναι απαράδεκτο ότι βουλευτές του κοινοβουλίου αρνούνται την προάσπιση της ελευθερίας επιλογής του ατόμου. Τα ατομικά δικαιώματα είναι εκείνα που υπερασπίζουν την ελευθερία.

Ναι, είναι η κορυφαία μεταρρύθμιση του Μητσοτάκη. Μαζί με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Άλλωστε διαθέτει το πολιτικό κεφάλαιο για αυτές. Κι όσοι αντιδρούν είναι οι δυνάμεις του Μεσαίωνα και του πολιτικού περιθωρίου.

Όταν λοιπόν η Ελλάδα έχει αφαιρέσει από το 1822 την αρμοδιότητα ρύθμισης των οικογενειακών σχέσεων από την εκκλησία ( Ιανουάριος 1822, σύνταγμα Επιδαύρου, με εισηγητές τους Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, Αναστάσιο Πολυζωίδη και Θεόδωρο Νέγρη) δεν μπορεί δυο αιώνες μετά να επιθυμούν οι δεσποτάδες κι όσοι ολιγάρχες τους στηρίζουν για να πλήξουν τον Μητσοτάκη, να οριοθετούν και ρυθμίζουν τις αποφάσεις της Πολιτείας. Και δη με μεσαιωνικό σκοταδισμό…