Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει

Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Έβλεπα χθες στην τηλεόραση μια κυριούλα που  εκπροσωπούσε τον ΣΥΡΙΖΑ και μου διαφεύγει τ’ όνομά της.

Με την τσιριχτή φωνή της, για την οποία κάποιος θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει «θηλυκό Άδωνι», η κυριούλα έλεγε και ξανάλεγε ότι η Αριστερά δεν έχει κυβερνήσει ποτέ τον τόπο κι ότι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την
διακυβέρνηση, θα θυμηθούμε όλοι τις εποχές των…χρυσών κουταλιών του Ανδρέα.

Αμέσως έκανα δυο συνειρμούς.

Ο πρώτος αφορά την περίοδο 1989 -1990, όπου η Αριστερά συγκυβέρνησε κι ομού μετά των αλλοφύλων εκτόξευσαν τις δαπάνες του δημοσίου από τα 16 δισεκατομμύρια στα 22.

Όλοι θυμόμαστε το πάρτι υποσχέσεων και τις μοιρασιές των δανεικών στις οποίες συμμετείχε.

Ο δεύτερος αφορά τις πολιτικές της και την πλειοδοσία της σε υποσχέσεις, με τις οποίες υπέθαλπε κάθε …πικραμένη συντεχνία, τη στάση της στην Παιδεία επί δεκαετίες, ακόμη και τη διοίκηση που άσκησαν κορυφαία στελέχη της στους ΟΤΑ.

Θυμάμαι τα χρόνια που οι …επάρατοι νεοφιλελεύθεροι Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Στέφανος Μάνος και κάποιοι συνοδοιπόροι τους προειδοποιούσαν ότι με την εκτόξευση των κρατικών δαπανών και την αλόγιστη δανειοδότηση, το καράβι οδεύει μαθηματικά στη ξέρα.

Κάθε φορά που το έλεγαν, η Αριστερά σήκωνε την κόκκινη παντιέρα της επανάστασης, με χαρακτηρισμούς εναντίον τους, ουτοπικά τσιτάτα και καθημερινές διαδηλώσεις υπέρ των συνεχών παροχών.

Σήμερα, τόσο ο γράφων όσο κι όσοι μπορούν να σκέφτονται, νιώθουμε ότι ζούμε και πάλι ημέρες του ’81.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο ΠαΣοΚ υπόσχεται στους πάντες τα πάντα κι η κυβέρνηση Σαμαρά σε ρόλο κυβέρνησης Γεωργίου Ράλλη, τρέχει για να προλάβει την ατζέντα με τις παροχολογίες του αντιπάλου της…να διώξει την τρόικα, να βγει στις αγορές για δανεικά και πολλά παρόμοια.

Η κυβέρνηση Σαμαρά την πατάει καθημερινά, αφού «τσίμπησε» στον λαϊκισμό που εκπέμπει ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του.

Αλήθεια, γιατί να έχει ο τόπος υπουργό τον Ντινόπουλο που συμφωνεί με τη Δούρου και να μην έχει το πρωτότυπο, δηλαδή τη Δούρου ή τους συντρόφους της. Πολύ περισσότερο όταν μεγάλη μερίδα της κοινωνίας δεν δείχνει πλέον να φοβάται τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε το 2012;

Γιατί να έχει ο τόπος υπουργούς εκείνους τους περίεργους τύπους που λένε ότι είναι εκφραστές της Λαϊκής Δεξιάς και στο μόνο που διαφέρουν από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ακραίες πατριωτικές τους θέσεις;

Γιατί να μη θεωρείται «ορθόδοξη» η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε και λέει ότι η τρόικα μπορεί να φύγει χωρίς κόστος, όταν η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να βγαίνει και να κάνει περιπάτους στις αγορές και να δανείζεται;

Το ζήτημα είναι ότι από τη μια η κυβέρνηση δείχνει ανήμπορη να δημιουργήσει αφήγημα με βάση την κοινή λογική και τις αναγκαίες –τεράστιες μεταρρυθμίσεις στο Κράτος, ενώ διέλυσε την μεσαία –αστική τάξη υπέρ του Κράτους –καρκινώματος.

Κι από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέν νέο όραμα για τη χώρα προβάλλει, υποσχόμενος επιστροφή ή διατήρηση των κεκτημένων από τα λεφτόδεντρα των δανεικών…

Τουτέστιν;

Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά…