Κράτος πειρατής, κυβέρνηση κρατιστών κι αντιπολίτευση …τρεις λαλούν και δυο χορεύουν

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όταν η χώρα σύρθηκε με τον τρόπο που σύρθηκε στον μηχανισμό στήριξης, όλοι γνωρίζαμε ή μάθαμε ότι φτάσαμε στα αδιέξοδα κι τη χρεοκοπία εξ αιτίας των ευθυνών του δημοσίου τομέα.

Ελπίζω ότι σήμερα τουλάχιστον δεν υπάρχει σοβαρός Έλληνας που να μη το έχει κατανοήσει πλήρως.

Αντί, λοιπόν, η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου κι όσες ακολούθησαν, να λάβουν ισχυρά μέτρα συρρίκνωσης του βαθέως, αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου κράτους, αντί να μεταρρυθμίσουν ή να επενεκκινήσουν το δημόσιο (όπως στα λόγια διακήρυττε η Νέα Δημοκρατία του 2002-2004, αλλά μετά λησμόνησε να κάνει), εξόντωσαν τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους και σχεδόν το σύνολο του ιδιωτικού τομέα!

Αντί να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο, μίλησαν κι εφήρμοσαν την τακτική των «γενικών θυσιών», που δημιούργησαν εκατομμύρια ανέργους στον ιδιωτικό τομέα και σχεδόν κανέναν στο δημόσιο!

Αντί να μπει νυστέρι στο καρκίνωμα, εξαπολύθηκε φορολογική επίθεση κατά πάντων. Αρκεί να μη μειωθούν οι μισθοί, οι καρέκλες κι η μονιμότητα στο κράτος –πειρατή!

Φόροι, φόροι, φόροι και πάλι φόροι!

Όλοι εμφανίστηκαν ως έκτακτοι και προϊόντα της κρίσης, αλλά ήδη έχουν καταστεί μονιμότεροι των μονίμων.

Φόρος εισοδήματος. Φόρος επιτηδεύματος. Φόρος αλληλεγγύης. Φόρος εκπαίδευσης.

Χαράτσι!

Απελπισία.

ΕΝΦΙΑ, λέει.

Δηλαδή συνεχής φορολόγηση ενός ακινήτου, το οποίο έχει ήδη φορολογηθεί στην αγορά ή κατασκευή του.

Μέχρι τελικής εξόντωσης.

Λες κι οι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι παράνομοι και τους επιβάλλεται ποινή.

Λες και το δημόσιο είναι συνεταίρος τους, που αφού τους φορολογήσει συνεχίζει να το πράττει ακόμη κι αν το ακίνητο δεν παρέχει εισόδημα.

Κράτος πειρατής.

Η κυβέρνηση, για να στηρίξει τον μεγάλο ασθενή, που δεν θέλει να γιατρέψει, αδιαφορεί αν ανατρέπει το αστικό καθεστώς του τόπου και πλήττει θανάσιμα τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Παραβλέποντας ή αγνοώντας το νόμο του κράτους που αναφέρει ότι κάθε δυο χρόνια αναπροσαρμόζονται οι αντικειμενικές αξίες, ούτως ώστε να υπολογίζονται οι φόροι.

Εισπράττει, λοιπόν, φόρους επί εξωπραγματικών στην αγορά αντικειμενικών αξιών.

Κράτος και πειρατής και ληστής.

Και ξέρετε ποιο είναι το τραγελαφικό της ιστορίας;

Ότι όλα αυτά συμβαίνουν από μια κυβέρνηση που θεωρητικά πρεσβεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην ιδιωτική περιουσία και …καταγγέλλονται από την…Αριστερά που εμφανίζεται να υπερασπίζεται την ατομική ιδιοκτησία κι επαγγέλλεται …μείωση φόρων!

Η αληθινή ελληνική τραγωδία.

Που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν ακούει κάποιος βουλευτές της συμπολίτευσης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης να  ισχυρίζονται ότι ο…νεοφιλελευθερισμός ευθύνεται για την κρίση και τα μέτρα που ελήφθησαν…

Άγνοια ή κουταμάρα;

Πώς γίνεται ο νεοφιλελευθερισμός (που σημειωτέον επαγγέλλεται ελάχιστες κρατικές παρεμβάσεις, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών κι επαγγελμάτων κι ελάχιστους φόρους) να εξισώνεται και να ευθύνεται για τις σοσιαλκομμουνιστικές επιλογές των φορολογικών επιδρομών, της μη εφαρμογής μεταρρυθμίσεων ή αποκρατικοποιήσεων και της κρατικής ασυδοσίας κι αυθαιρεσίας;

Μόνο όσοι έχουν άγνοια, είναι έμπλεοι κουταμάρας ή διακατέχονται από αριστερές ιδεοληψίες κι ορκίζονται στην …κυβέρνηση του βουνού, μπορούν να εξηγήσουν…