Και μοιραίος και μικρός!

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο μοιραίος Γιώργος Παπανδρέου, δεν λέει να κάτσει ήσυχος.

Για τον  άνθρωπο που έβαλε τον τόπο στην ανείπωτη ταλαιπωρία που υφίσταται σήμερα και τη δράκα των φίλων και συνεργατών του, φαίνεται ότι είναι ανυπόφορο ότι βρίσκονται στο περιθώριο της εξουσίας, χωρίς καρέκλες και προοπτικές να…σώσουν τον τόπο.

Είναι άκρως αποκαρδιωτικό για έναν τέως πρωθυπουργό του τόπου, να συγκεντρώνει κλακαδόρους, θερμοκέφαλους, λοβοτομημένους κι «αγανακτισμένους» πρασινοφουρούς, με σκοπό ν’ αποδοκιμάζουν τον νυν πρόεδρο του ΠαΣοΚ.

Είναι μικρό!

Ποταπό!

Ξεχνά άραγε το καταστροφικό «λεφτά υπάρχουν»;

Ξεχνά ότι την ώρα που …εκτόξευε το λαϊκίστικο αυτό σύνθημα, αποδείχθηκε ότι συνομιλούσε με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, για την αρωγή του ταμείου στον τόπο;

Ξεχνά ότι επιχειρώντας να τηρήσει το προεκλογικό του σύνθημα (2009), έστειλε τη χώρα στον γκρεμό μοιράζοντας ένα δισεκατομμύριο σε παροχές;

Ξεχνά ότι ακριβώς εκείνη την περίοδο γύριζε την υφήλιο ως πρωθυπουργός της χώρας και διακήρυττε την διαφθορά της;

Ξεχνά ότι έδωσε τη χαριστική βολή στην αξιοπιστία της, όταν διαλαλούσε στα διεθνή φόρα ότι τα στοιχεία που έδινε η Νέα Δημοκρατία ήταν «μαγειρεμένα», με αποτέλεσμα την πρόκληση της ανηλεούς επίθεσης των διεθνών αγορών, την άνοδο των spreads, την αδυναμία πλέον οιουδήποτε δανεισμού και το….αναγκαστικό ταξίδι στο…Καστελόριζο;

Ξεχνά ότι από το σύνθημα –έστω κι άκρως λαϊκίστικο- του πατέρα του «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», με τις πράξεις κι ενέργειές του την κατάντησε ν’ ανήκει στους ξένους;

Ξεχνά ότι αμέσως μετά την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, έφτιαξε μια κυβέρνηση με …κηπουρούς κι άλλους φίλους του, οι οποίοι έκαναν …επανάσταση εναντίον κάθε αναγκαίας μεταρρύθμισης;

Ξεχνά το περίφημο δημοψήφισμα σε μια χρονική περίοδο που οι ευρωπαίοι εταίροι είχαν εκτεθεί στην κοινή γνώμη των χωρών τους για να εξασφαλίσουν οικονομική στήριξη στους «γλεντζέδες και απείθαρχους» έλληνες, που ήταν κίνηση αυτοκτονική, καιροσκοπική κι εκβιαστική;

Τέλος, ξεχνά άραγε ο ίδιος κι οι κλακαδόροι του, ότι η μέγιστη καταστροφή που προκάλεσε ο ίδιος και το κόμμα του στον τόπο δεν περιορίζεται στην παράδοσή του στα σαγόνια της τρόικας, αλλά κορυφώθηκε πριν απ’ αυτήν με την σήψη σε πολιτικό, ηθικό, πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο;

Τώρα, ο μοιραίος Γιώργος θέλει να μας ξανασώσει;

Με ποιον τρόπο;

Πατώντας τη σκανδάλη από το διαβόητο «σαρανταπεντάρι» που μας έλεγε ότι είχε επάνω στο τραπέζι;

Είναι βέβαιο ότι τόσο το παρόν όσο κι η ιστορία θα είναι αμείλικτες για τον καταστροφικό κι ανίκανο αυτόν άνθρωπο.

Όμως, είναι μικρότητα, ποταπότητα, για έναν άνθρωπο που αμφιβάλλω αν μπορεί να διοικήσει και περίπτερο, να επιχειρεί να διαλύσει ότι απέμεινε από το τραυματισμένο κόμμα του, να διακυβεύει την πολιτική σταθερότητα της κυβέρνησης και του τόπου, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του, ν’ αποκαταστήσει το… κύρος του ή να πάρει τη ρεβάνς από τον Βενιζέλο.

Με πρωτοπαλίκαρα τον …Πετσάλνικο, τον Παντελή Οικονόμου, τον Μωραϊτη και τον Καρχιμάκη ή την Λούκα που πήγε ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά ορφανά του Ανδρέα και του Άκη που ακολούθησαν την ίδια κατεύθυνση;

Τραγωδία!