Ανατέλλει η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης

Γράφει
ο Σπύρος Σπυρίδων

Οι συζητήσεις γύρω απο την Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence – AI) είναι πλέον κυρίαρχες όταν αναφερόμαστε στις εξελίξεις της τεχνολογίας και σίγουρα αυτό δεν είναι τυχαίο.

Αν και η αναμενόμενη ραγδαία τεχνολογική πρόοδος μπορεί να παρουσιάζει συναρπαστικές δυνατότητες, η σύζευξη όμως ανθρώπου και μηχανής θα
προκαλέσει σημαντικές αλλαγές στις ζωές όλων μας, αλλά πιθανά και φόβο.

Η ανάπτυξη της ρομποτικής και η σύνδεση της με την αγορά εργασίας οδηγεί στην αυτοματοποίηση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Όσον αφορά την ταχύτητα με την οποία η τεχνητή νοημοσύνη θα επηρεάσει -όχι μόνο τον τομέα της απασχόλησης- αλλά συνολικά την καθημερινότητά μας, οι απόψεις διίστανται .

Σύμφωνα με την παγκοσμίως γνωστή εταιρεία παροχής υπηρεσιών λογιστικής κ.α. PwC, έως το 2030 η επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης στο παγκόσμιο ΑΕΠ υπολογίζεται σε 13 τρισ. δολάρια.

Απο αυτά τα 7,4 τρις αναμένεται να προέλθουν από τη ζήτηση νέων προϊόντων, ενώ 5,4 τρις από την αύξηση της παραγωγικότητας που θα προκείψει απο την αξιοποίησή της.

Ένα ακόμη στοιχείο που φανερώνει τη δυναμική της είναι η εκτίμηση του Παγκόσμιου οικονομικού Φόρουμ (WEF) σε έκθεσή του με τίτλο «Το μέλλον των θέσεων εργασίας», αναφέρει ότι έως τα μέσα του 2025 περίπου 133 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.

Στον αντίποδα όμως της παραπάνω αύξησης των θέσεων εργασίας μία σειρά άλλων αναμένεται να εκλείψουν ολοσχερώς.

Στην ερώτηση αν το τελικό ισοζύγιο θα είναι θετικό, οι περισσότεροι και εγκυρότεροι αναλυτές απαντούν καταφατικά.

Οι αισιόδοξοι μάλιστα αποφαίνονται ότι ο προβλεπόμενος αυτός αριθμός νέων θέσεων εργασίας θα είναι διπλάσιος απο εκείνο που αναμένεται να εξαφανισθούν εξαιτίας των μετασχηματισμών που θα προκαλέσει η τεχνητή νοημοσύνη.

Αυτό εξ άλλου παρατηρήθηκε στις τρείς « Βιομηχανικές επαναστάσεις» που προηγήθηκαν.

Η διαφορά έγκειται στην πολύ μεγάλη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν άνεργοι που θα προκύψουν, ιδίως οι έχοντες μεγαλύτερη ηλικία, απο την ραγδαία ανάπτυξη της ρομποτικής προκειμένου να αναπτύξουν τις ικανότητες που απαιτεί η νέα αγορά εργασίας.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι οι κοινωνικές ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών ή πολιτών της ίδιας χώρας αναμένονται να οξυνθούν αφού οι οικονομικά ισχυρότερες χώρες ή πολίτες θα μπορέσουν να προσαρμοστούν ευκολότερα στις νέες εργασιακές απαιτήσεις και προκλήσεις, κάτι που θα προκαλέσει νέες ισορροπίες εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και διαφοροποίηση στις μέχρι τώρα ταξικές διαφορές.

Οι χώρες που σήμερα θεωρούνται πρωτοπόρες στην υιοθέτηση της τεχνητής νοημοσύνης είναι δύο από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου: οι ΗΠΑ και η Κίνα.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση επιταχύνει τον βηματισμό της αναγράφοντας στον προϋπολογισμό της διπλάσιες απο τις μέχρι τώρα πιστώσεις σχετικά με την έρευνα που αφορά τα πεδία της επερχόμενης ψηφιακής επανάστασης και της τεχνηκής νοημοσύνης.

Η Ελλάδα μέσα σε αυτό το υπό διαμόρφωση πλαίσιο παρουσιάζει αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα, λόγω των σημαντικών ικανοτήτων που διαθέτει το υψηλό επιστημονικό δυναμικό μας τόσο εντός όσο και εκτός της Χώρας μας. Αντίθετα, υστερεί σε θέματα ψηφιακής κουλτούρας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να διεκδικήσει τον ρόλο που της αναλογεί στο νέο ψηφιακό περιβάλλον, εκτός από την αυτονόητα αναγκαία πολιτική βούληση, είναι η περισσότερο ενεργή παρουσία στις σχετικές διεργασίες που γίνονται για τα θέματα αυτά σε επίπεδο ΕΕ.

*Ο Σπύρος Σπυρίδων είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου και Μέλος της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Περιφερειών