Πριν έκρυβαν τις πομπές, τώρα τις κάνουν φειγ βολάν

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι σαφές ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται σε οριακό σημείο άμυνας κι αποπνέει την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν ελέγχει πλέον τις καταστάσεις. 

Είναι σαφές, επιπλέον, ότι διακατέχεται από ανασφάλεια. 

Όταν πας στο υπουργικό συμβούλιο και ζητάς τη δέσμευση του συγκυβερνήτη σου ότι δεν θα σε ρίξει, δηλώνεις αδύναμος. Κι όταν το γραφείο σου αμέσως μετά δημοσιοποιεί τη σχετική έκκληση, δηλώνεις δυο φοράς αδύναμος.

Αυτή η ανασφάλεια έχει λογική. 

Προεδρεύει σε μια

κατακερματισμένη κυβέρνηση όπου ο καθείς λέει ότι θέλει και κάνει ότι θέλει. Στην Οικονομία τα πράγματα δεν είναι καλά, στην Παιδεία και στην Υγεία η Ελλάδα αναστενάζει και στο μέγιστο θέμα της ασφάλειας οι ιδεοληψίες έχουν κάνει τη χώρα ένα πεδίο δόξας για τους μπαχαλάκηδες.

Όταν λοιπόν, όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο, όταν η κοινωνία στενάζει από τις μπότες των φόρων και των εισφορών και ταυτοχρόνως βιώνεις και το σύνδρομο της Πομπηίας που το ρόλο του ηφαιστείου διαδραματίζει το Σκοπιανό, χάνονται κι η επιθετική αυτοπεποίθηση κι οι φραστικοί βερμπαλισμοί. Κι όταν σ’ όλα αυτά έχεις να κάνεις με τις εσωκυβερνητικές δονήσεις και τους καυγάδες, εμφανίζεσαι αδύναμος κι ανασφαλής. 

Ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε και ξέρει τους καυγάδες του επιτελείου του με τον Τσακαλώτο, ήξερε ότι το κλίμα ανάμεσα στους πιο συνεργάτες του είναι τεταμένο,  ήξερε και ξέρει τους αντίστοιχους του Καμμένου με τον Κοτζιά ή του Καμμένου με άλλους. Τώρα το πράγμα ξεφεύγει ακόμη περισσότερο από τους καυγάδες και τις έριδες, αφού όπως αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, η σπίθα για τη φωτιά ανάβει μετά και τις κατηγορίες του Πάνου Καμμένου (το υπουργείο του οποίου ελέγχεται από την OLAF για κακοδιαχείριση κονδυλίων του προσφυγικού) εναντίον του Νίκου Κοτζιά για κακοδιαχείριση των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ!!!

Μέχρι τώρα αυτά έμπαιναν κάτω από το χαλί. 

Διέρρεαν κάποια πράγματα και μέχρι εκεί. 

Χθες όμως είδαμε τον καυγά Κοτζιά - Καμμένου να βγαίνει στα φώτα της δημοσιότητας  χωρίς καμιά διάθεση συγκάλυψης.

Ξέρετε γιατί; Επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει αφού ακόμη και την ώρα του καυγά οι δημοσιογράφοι μάθαιναν τα πάντα.

Είπα Καμμένος και Κοτζιάς. 

Και τι θυμήθηκα; 

Ο Πάνος Καμμένος δεν ήταν εκείνος που πριν τη συμφωνία των Ψαράδων είχε δηλώσει ότι ο Νίκος Κοτζιάς ήταν ο καλύτερος υπουργός της μεταπολίτευσης; 

Άραγε μόνο η συμφωνία με τα Σκόπια άλλαξε την άποψή του; 

Θυμήθηκα κάτι ακόμη. 

Ότι το καλοκαίρι του 2015 που ετοιμάζονταν για εξωσυνταγματικές εκτροπές (με το ντου στο νομισκατοκομείο κι άλλα παρόμοια… επαναστατικά) ο Πάνος Καμμένος ήταν εκείνος που δήλωνε ότι εκείνος με το Στρατό θα διαφυλάξει την τάξη!!! 

Η τότε βουλευτής των ΑΝΕΛ Χρυσούλα Ξουλίδου, μάλιστα, έλεγε ότι … η στρατιωτική φαρμακοβιομηχανία είναι έτοιμη να τροφοδοτήσει την ελληνική αγορά με 45 φάρμακα πρώτης ανάγκης για τους επόμενους 10 μήνες αν παραστεί ανάγκη. 

Προφανώς επειδή μετά την εκτροπή θα έκλειναν όλοι οι δρόμοι εισαγωγών αφού ουδείς θα δεχόταν ως χρήματα τα IOUs του Βαρουφάκη. 

Θυμάμαι ακόμη ότι τότε ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε χωρίς καμιά αιτιολογία το Πεντάγωνο.

Απ’ όλα αυτά που ετοίμαζαν δεν διέρρευσε το παραμικρό. 

Αργότερα τα μάθαμε από ακριτομυθίες όσων έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχε διαρρεύσει, επιπλέον, ούτε η πρόθεση για δημοψήφισμα, ούτε τίποτα άλλο. Η μυστικότητα άλλωστε πάντοτε ήταν χαρακτηριστικό της Αριστεράς.

Τώρα που όλα καταρρέουν εξ αιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης, όλα βγαίνουν στο φως σε χρόνο που ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός. Έτσι έγινε και με τους καυγάδες στο υπουργικό συμβούλιο, έτσι έγινε και με τους διαλόγους Τσίπρα – Καμμένου – Κοτζιά.

Μα ο Τσίπρας, όσο αδύναμος κι ανασφαλής κι αν νιώθει, ξέρει ότι κανένας Καμμένος δεν θα τον ρίξει. Όχι μόνο επειδή η εξουσία είναι αυτοσκοπός για τον συγκυβερνήτη αλλά κι επειδή γνωρίζει ότι η Δύση θα τον κρατήσει πάση θυσία στην κυβέρνηση. Μέχρι, τουλάχιστον να τελειώσει το Σκοπιανό ζήτημα.

Όμως, τα ζητήματα είναι τεράστια, τα προβλήματα τεράστια. 

Μπορεί να καταπλακώσουν τους πάντες και τα πάντα, πόσο μάλλον μια αδύναμη κυβέρνηση. 

Πολύ περισσότερο αφού έτσι όπως πάμε ίσως να μην αργήσει η στιγμή που θα χρειαστούμε κι άλλο μνημόνιο…