Η Αμαλία της διακριτικότητας & του Καραμανλή

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είχα την τύχη να γνωρίσω την Αμαλία Μεγαπάνου δυο φορές.

Η πρώτη φορά ήταν μέσα από τα πολλά βιβλία της  (κυρίως «Το παιδί της μάνας μου», Libro, 1982, «Διάλογος με την Άννα», Libro, 1988, «Σιμώνη», Γαβριηλίδης, 2004). 

Η δεύτερη φορά όταν άρχισα να γράφω τη λαϊκή βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή (Ο γέρος του βοριά) και είχα

την αφέλεια να της κτυπήσω την πόρτα.

Μέσα από τα βιβλία της μαγεύτηκα. Μέσω της προσωπικής γνωριμίας απογοητεύθηκα αφού κράτησε το στόμα της κλειστό, όπως έκανε πάντα.  «Να συζητήσουμε ότι θέλεις, αλλά όχι γι αυτό και την πολιτική. Την πολιτική την απεχθάνομαι»  μου είχε πει ορθά κοφτά! Αυτό ήταν απογοήτευση για εμένα που πίστευα ότι θα φωτίσει με άγνωστές πτυχές το βιβλίο μου.

Όμως, είτε γνώρισε κάποιος εξ του σύνεγγυς την Αμαλία Μεγαπάνου είτε εξ αποστάσεως με την συγγραφική της ιδιότητα ή την ιδιότητά της  ως πρώτη Ελληνίδα κυρία/σύζυγο του Κωνσταντίνου Καραμανλή για περισσότερα από 20 χρόνια, δεν μπορεί παρά να υποκλινόταν στην απαράμιλλη ομορφιά, γοητεία και κομψότητά της. 

Δεν μπορεί παρά να μην στεκόταν ενεός απέναντι στην ευφυΐα της, την καλλιέργειά της, την περηφάνια της, τη σεμνότητά μα και το χιούμορ της!  «Δεν κρύβω τα χρόνια μου, τα λέω μεγαλοφώνως επειδή τα έχω περπατήσει», έλεγε τελευταία… Κι η αλήθεια είναι πως όταν αποχαιρετάς μιας τέτοια γυναίκα, τα αισθήματα είναι ανάμεικτα και το μυαλό ταξιδεύει σε πολλά.

Η οικογένεια κι ο Καραμανλής

Η Αμαλία Μεγαπάνου κόρη μεγάλης αστικής οικογένειας των Πατρών και ανιψιά του Παναγιώτη Κανελλόπουλου,  εγγονή της αδελφής του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη που εκτελέστηκε μετά τη δίκη των έξι το 1922, ήταν μικρότερη κατά 22 χρόνια από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν έγινε πρώτη και μοναδική του σύζυγος, το 1951. Κι έφυγε στην ίδια ακριβώς ηλικία που έφυγε κι εκείνος, στα 91 της χρόνια.

Οι ακριτομυθίες της εποχής ανέφεραν ότι ο Καραμανλής είχε εντυπωσιαστεί από όλο το «πακέτο» που διέθετε αυτή η κοπέλα. Ομορφιά, καλλιέργεια, πολιτική οικογένεια! Ο δε ίδιος ήταν γοητευτικός, κομψός, ανερχόμενος και μονίμως πολιορκημένος από θαυμάστριες. Λέγεται λοιπόν, ότι περνούσε τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα κάτω από το σπίτι της οδού Ξενοκράτους, στο Κολωνάκι, ντυμένος πάντα στην «πένα» και προσπαθούσε να κλέψει ένα βλέμμα της. Τα κατάφερε με το παραπάνω και παρά την μεγάλη διαφορά της ηλικίας τους που εκείνα τα χρόνια ήταν ταμπού.

Ο γάμος τους αποτελεί το μεγαλύτερο κοσμικό γεγονός της εποχής, με την Αμαλία να φορά το σπουδαίο (ακόμη και σήμερα συζητιέται) νυφικό με το τεράστιο πέπλο που της είχε φτιάξει η Νταίζη Αντωνοπούλου. Κι ύστερα από τρία χρόνια γίνεται η πρώτη κυρία της χώρας με την εκλογή του Καραμανλή στο πρωθυπουργικό αξίωμα.  Ένα ζευγάρι που έλαμπε! Με αναπόφευκτα κολακευτικά σχόλια υπέρ της στη σύγκρισή της με την βασίλισσα Φρειδερίκη.

Ακολούθησε τον Καραμανλή στην αυτοεξορία του στο Παρίσι και τελικά πήραν διαζύγιο το 1972 εξ αιτίας της δύσκολης συμβίωσή τους που είχε παραδεχθεί ο μεγάλος πολιτικός στον Τάκη Λαμπρία: «… Η Αμαλία ήταν όμορφη όσο και αξιοπρεπής. Είχε δυνατό χαρακτήρα, κάπως αυταρχικό. Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του γάμου μας να οφείλεται στο ότι είχαμε τον ίδιο χαρακτήρα… Τα ενδιαφέροντά της ήταν περισσότερο πολιτιστικά, παρά πολιτικά. Και, μολονότι ουδέποτε αναμειγνυόταν στη δημόσια ζωή, συμπαραστάθηκε με αφοσίωση στη δύσκολη σταδιοδρομία μου. Το βέβαιο είναι ότι ο χωρισμός μου με λύπησε, αν και η ευθύνη γι’ αυτόν ήταν περισσότερο δική μου».

Στην ουσία έτσι ήταν: Αμαλία και Καραμανλής ήταν δυο διαφορετικοί κόσμοι. Εκείνη ήταν ευγενική,  διακριτική και «βουτηγμένη» στο πνεύμα,  εκείνος νευρικός, πολλές φορές απότομος και πολιτικός μέχρι το μεδούλι.

Με τον Κένεντι και τη Τζάκι

Τον Απρίλιο του 1961, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κι η Αμαλία έφτασαν στις ΗΠΑ και στον Λευκό Οίκο. Ήταν η πρώτη επίσκεψη ξένου πολιτικού στις ΗΠΑ μετά την εκλογή του Κένεντι. Τους  υποδέχεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ με τη σύζυγό του Τζάκι. Η Αμαλία χαρακτηρίζεται από πολλά παγκόσμια ΜΜΕ ως κομψότερη της Τζάκι!!! Κι οι φωτογραφίες της επίσκεψης έκαναν τον γύρο της οικουμένης.  «Αν ήμουν Αμερικάνα, θα τον ψήφιζα», είπε τότε στους δημοσιογράφους η Αμαλία όταν την ρώτησαν τι πίστευε για τον πρόεδρο Κένεντι. Στη συνέχεια δεν δίστασε να μιλήσει και για τον δικό της σύζυγο «Δεν ασχολούμαι με τη δουλειά του άντρα μου, γιατί την κάνει πολύ καλά», δήλωσε στους Αμερικανούς δημοσιογράφους.

Μετά το διαζύγιό της με τον Καραμανλή, παντρεύτηκε με τον γιατρό Νώντα Μεγαπάνο.  Ήταν ο ουτοπικός –νεανικός της έρωτας. Κράτησε το επίθετό του μέχρι τέλους, τόσο στον συγγραφικό της βίο όσο και στον κοινωνικό,  παρά το γεγονός ότι χώρισε και μ’ εκείνον…

Να πούμε κι αυτό: Όχι μόνο ήταν αντίθετη μα το έδειχνε παντοιοτρόπως ότι απεχθάνεται τους φανφαρονισμούς της κοσμικής ζωής και τη δημοσιότητα.  

Έφυγε διακριτικά όπως έζησε, Κυρία και σπουδαίος άνθρωπος ως το τέλος…