Εργολάβος … εθνικής αφύπνισης

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Λίγες ημέρες μετά τη νεκρανάσταση του Καμμένου από τον Skai, άλλος ένας άνθρωπός του συγκροτήματος έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό κι άλλαξε την πολιτική ατζέντα. Κι ενώ ήταν δεδομένο ότι θα βρεθεί στον τοίχο ο ΣΥΡΙΖΑ που αρνείται να υπερψηφίσει μια σπουδαία εθνική συμφωνία, προέκυψε … Μπογδάνος! Ο οποίος στην Επιτροπή Εξωτερικών Και Άμυνας, που θα εγκρίνονταν η ελληνογαλλική συμφωνία, θυμήθηκε τα λόγια του Γρίβα από το….1955!  «Ο Γρίβας», είπε ο Μπογδάνος,  «έλεγε ότι έχουμε τρεις εχθρούς. Τους Άγγλους, τους Τούρκους και τους κομμουνιστές. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, έλεγε, ήταν οι κομμουνιστές».

Ατόπημα! Εκούσια ή ακούσια εξέτρεψε

μια συζήτηση από την οποία το κόμμα του μα πρωτίστως η Ελλάδα, έχουν ΜΟΝΟ οφέλη. Μοιραία διαγράφηκε.

Οι γνώμες για τον Μπογδάνο πριν μπει στην πολιτική ήταν διχασμένες. Άλλοι τον χαρακτήριζαν συμπαθή, επειδή είναι μορφωμένος και καταρτισμένος, επειδή ο δημοσιογραφικός του λόγος του δεν είχε γωνίες και σε τελική ανάλυση επειδή ήταν επώνυμος. Άλλοι τον χαρακτήριζαν αντιπαθή, αμετροεπή, αλαζόνα και νάρκισσο.

Από τη στιγμή που μπήκε στην πολιτική οι γνώμες ήταν και πάλι διφορούμενες. Οι σκληροί Δεξιοί τον συμπάθησαν. Βλέπετε θώπευε συστηματικά τα ώτα και τα κατώτερα ένστικτα ενός ακροατηρίου που πίστευε ότι αν το προσεταιριστεί, θα βρίσκεται εσαεί στα βουλευτικά έδρανα. Από τότε λοιπόν που άρχισε να περιφέρεται σε περιοχές της Αθήνας και να λέει ότι οι Έλληνες δεν έχουν ίσα δικαιώματα με τους μετανάστες, είχε κάνει το σάλτο μορτάλε μακριά από ένα φιλελεύθερο κόμμα. Κι από τότε που είχε δηλώσει ότι μπορούμε να πάμε τους πρόσφυγες στα ξερονήσια, ο τύπος ήταν εκτός ελέγχου. Κι αυτό οι φιλελεύθεροι κι οι κεντρώοι δεν μπορούσαν ν’ ανεχθούν.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μπογδάνος δεν είχε πει ποτέ ότι είναι φιλελεύθερος ή ότι έχει ιδιαίτερη σχέση με τον φιλελεύθερο ουμανισμό. Δεξιός δήλωνε! Δεξιότατος, στα όρια του συντηρητισμού που είναι ανεκτός στην νομιμότητα της πολιτικής ζωής.  Κι αδιαφόρησε για το γεγονός ότι τούτη η πατρίδα έχει υπογράψει συμβάσεις για το μεταναστευτικό. Αυτές οι συμβάσεις αποτελούν την κορωνίδα της διαφοροποίησης της Ελλάδας με τις τρίτες χώρες και τις χυδαίες κι απάνθρωπες συμπεριφορές απέναντι σε ανθρώπους.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Μπογδάνος ξεσάλωνε εδώ κι εκεί. «Μεθυσμένος» από τις ιαχές κάποιων λίγων συνοδοιπόρων του, έντονα αμετροεπής, έφτασε στο σημείο να δώσει στη δημοσιότητα έναν κατάλογο με ονόματα αλλοδαπών παιδιών σε νηπιαγωγείο της Αθήνας. Κι αντί να χαίρεται που αυτά τα παιδιά θα λάβουν ελληνική παιδεία, δημιούργησε κατεβατά με ρατσιστικά σχόλια στα αδηφάγα social media της αμάθειας, της αγραμματοσύνης, της ομοφοβίας και του ανεξέλεγκτου! Μια ολόκληρη παράταξη απολογούνταν επειδή ο Μπογδάνος αναζητούσε τρόπους να εκλεγεί πάλι βουλευτής στην δύσκολη περιφέρειά του. Πόσο μάλλον που εισέρχονται ή επιστρέφουν εκεί μεγαθήρια (Πιερρακάκης – Αβραμόπουλος κλπ). Τότε, του έστειλαν κίτρινη κάρτα.

Προχθές η κίτρινη κάρτα μετατράπηκε σε κόκκινη. Οι εμφυλιοπολεμικές κραυγές  του δεν έχουν θέση σε πολιτικό επίπεδο σ’ ένα κόμμα που βρέθηκε επικεφαλής της κατάργησης του διχασμού. Ο Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ, τη λήθη. Οι εμφυλιοπολεμικές αντιπαραθέσεις δεν είναι πια δυνατόν να είναι πεδία μάχης στη Βουλή, δεν έχουν χώρο στη σύγχρονη φιλελεύθερη και Κεντροδεξιά παράταξη.

Ξέρετε κάτι; Μια παράταξη που προχωρά μπροστά δεν μπορεί να πηγαίνει στη Βουλή και να κάνει ότι η Αριστερά, που είναι προσκολλημένη στην εποχή του εμφυλίου.  Γι αυτή τη δουλειά είναι άλλοι. Είναι καθηγητές, είναι ιστορικοί, είναι συγγραφείς. Ήδη τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει η σοβαρότατη αποδόμηση όσων η Αριστερά και το ΚΚΕ είχαν καταστήσει θέσφατα στην κοινωνία δια της προπαγάνδας, της διαστρέβλωσης και του ψέματος.

Όμως, για σκεφτείτε και κάτι άλλο: Σκεφτείτε ότι οι ακροδεξιές κορώνες του Μπογδάνου αποτελούσαν βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ;  Που συστηματικά  επιχειρούσε να δώσει στον Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση …ακροδεξιά χαρακτηριστικά. 

Σκεφτείτε κι αυτό: Δεν μπορεί η κυβέρνηση να κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση για υπόθαλψη ακραίων συμπεριφορών και δεδομένων (υπεράσπιση 17Ν, στελέχη που καθημερινά υβρίζουν, λοιδορούν, «δολοφονούν» χαρακτήρες  κι αντιπάλους, τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την οικογένειά του, τον πολακισμό) και ταυτοχρόνως να επιτρέπεται η επώαση ακροτήτων στο μεγαλύτερο Κεντροδεξιό ευρωπαϊκό κόμμα.

Κι αυτό: Την ώρα που η χώρα βιώνει και κυρώνει (σήμερα στη Βουλή) την σπουδαία και ιστορική συμφωνία με τη Γαλλία που εκτός από φρεγάτες διαμορφώνει και το εξαιρετικό σκηνικό στη Μεσόγειο, ο Μπογδάνος θυμήθηκε τον Γράμμο και το Βίτσι. Την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι απούσα από τη συμφωνία –σταθμό για τη χώρα και το μέλλον της, αντί απολογίας … επιτίθεται με Μπογδάνο! Και θα κάνει σημαία τις ακρότητές του. Όπως θα τις κάνουν κι οι εργολάβοι της… εθνικής αφύπνισης σε μια περίοδο που η χώρα προχωρά παντού μπροστά.

Προσέξτε: Όταν ο Μητσοτάκης πήγε στη ΔΕΘ και έκανε σημαντικές εξαγγελίες για τη χώρα, την ανάπτυξη και την κοινωνία, ο Μπογδάνος θυμήθηκε να βγάλει τον κατάλογο με τα προσφυγάκια στον παιδικό σταθμό. Τώρα που ο Μητσοτάκης φέρνει τη μεγάλη συμφωνία για τη χώρα μας κι ο Μπογδάνος θυμήθηκε … τον Γρίβα του…1955! Ή το κάνει επίτηδες, άρα σωστά διεγράφη ή  νοητικά έχει πρόβλημα. Το δεύτερο το αποκλείω…

Ξέρετε κάτι; Σημασία δεν έχει μόνο τι λέει κάποιος, αλλά και πώς το λέει και πότε το λέει. Δεν μπορεί να μη το ήξερε αυτό ο δημοσιογράφος Μπογδάνος… Σημασία, επιπλέον, έχει ότι τον κομμουνισμό και τη μίζερη Αριστερά δεν τους νικάς με σύγκρουση και κραυγές. Τρέφονται μ’ αυτά. Τους νικάς με ανάπτυξη, ευημερία και πρόοδο. Ούτε αυτό μπορεί να μη το ήξερε ο Μπογδάνος.

Στον επίλογο μπαίνει κι ο Δένδιας στην κουβέντα μας. Όσες σωστές παρατηρήσεις έκανε στον Μπογδάνο, όφειλε να τις κάνει και στον Παφίλη! Μα εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να δείξει ότι ο άνθρωπος που δυο ημέρες πριν δήλωνε ότι δεν αναγνωρίζει το πολίτευμα της χώρας, είναι… αρσακειάδα!!! Ε όχι δα!

Μπορεί ο Νίκος Δένδιας να επιθυμεί διακαώς να διαδεχθεί τον Μητσοτάκη στο πλήρωμα του χρόνου, μα ουδείς του δίνει το δικαίωμα να μιλά μονόπλευρα και να επιδίδεται σε λεονταρισμούς του τύπου «όσο είμαι εγώ εδώ δεν θα τολμήσει κανείς», από το ύψος ενός μεγάλου καλάμου… Ούτε να επιδεικνύει μικροπολιτική ανοχή στην Αριστερά.

Εν κατακλείδι: Ο Μπογδάνος αστόχησε. Άλλαξε την πολιτική ατζέντα για κάτι που συνέβη το…. 1955! Μπορεί να έχει δίκιο αλλά είπαμε ότι δεν ήταν ο τόπος κι ο χρόνος κατάλληλος για να το αναζητήσει. Επιπλέον είναι κατανοητές και θεμιτές οι φιλοδοξίες ενός εκάστου υπουργού, αρκεί να έχουν μέτρο…