Κυβερνητική οκνηρία και δειλία στα ΑΕΙ

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Συζητούσα με φίλους χθες το πρωί στα ηλιόλουστα και πανέμορφα Χανιά στα οποία βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους. Επί παντός επιστητού. Μα τα πολιτικά μας δρώμενα  –ως συνήθως- ήταν εκείνα που μονοπώλησαν τις συζητήσεις. Και δη η «γνώριμη» βία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που έχει καταστεί πλέον κανονικοποιημένη διαδικασία! Βία που δεν ξενίζει πια κανέναν!

Τι λέει ο κόσμος; Ο κόσμος που στήριξε τη Νέα Δημοκρατία; Ας το ακούσουν αυτό στην Πειραιώς, ας το σταθμίσουν και

στο Μέγαρο Μαξίμου: Λέει ότι η κυβέρνηση αποτυγχάνει σε βασική προεκλογική της δέσμευση να πατάξει τη βία και δείχνει ν’ ακίζεται ναρκισσευόμενη μέσα σε μια οκνηρία που δεν έχει λογική.

Είναι οκνηρή η κυβέρνηση στο θέμα της βίας της αστυνομίας; Ναι, είναι. Αν δεν ήταν θα είχε τελειώσει το ζήτημα της πανεπιστημιακής αστυνομίας, όσο κι αν αντιδρούν η Αριστερά και πολλοί πρυτάνεις και πανεπιστημιακοί.

Είναι δειλή η κυβέρνηση μπροστά σε όποιο πολιτικό κόστος από το αναμενόμενο πεζοδρόμιο της Αριστεράς;  Ναι, είναι, φοβάται μη τη χαρακτηρίσει η … χούντα.

Μα δεν είναι έτσι, κακώς η κυβέρνηση δείχνει οκνηρία και δειλία σε πιθανά Αριστερά πυροτεχνήματα. Δεν μπορεί να μη γνωρίζουν ότι το πυροτέχνημα ανάβει και σβήνει εν ριπή οφθαλμού. Κι ότι ο κόσμος που ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία, τόσο από τα Δεξιά όσο κι απ’ το φιλελεύθερο Κέντρο, αξιώνουν τάξη, ασφάλεια και πρόοδο των παιδιών του στα πανεπιστήμια που ο ίδιος χρηματοδοτεί με το «αίμα» και τον «ιδρώτα» του. Κι αυτός ο κόσμος βλέπει την υπομονή του να εξαντλείται, δεν του αρκεί η λήξη της κατάληψης στο βιολογικό του ΑΠΘ.

Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση δειλιάζει να λήξει τη βία με ρήξεις. Μα δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Μπορεί οι ρήξεις στα πανεπιστήμια κι η μέγιστη επιλογή της τάξης να ερεθίζουν την Αριστερά, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ρήξη και συνεχής εγρήγορση. Εξ ου κι η θέση του Ανδρουλάκη για… ιδιωτική ασφάλεια στα ΑΕΙ αποτελεί αφέλεια, για να μην αναφέρουμε άλλο χαρακτηρισμό. Πώς στα κομμάτια θα επιβάλλει την τάξη ο άοπλος ιδιωτικός υπάλληλος όταν επιτίθεται ο κουκουλοφόρος καταδρομέας με τα καδρόνια και τις μολότοφ; Πώς; Μπορεί να μας πει ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ (ΠαΣοΚ); Κι ας του πει κάποιος ότι στα πανεπιστήμια του εξωτερικού που έφερε ως παράδειγμα, δεν υπάρχουν αλητήριοι τραμπούκοι, ούτε η βία έχει… «ναι μεν, αλλά», από πολιτικά κόμματα.

Ναι, όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι σε τέσσερις μήνες θα αναλάβουν καθήκοντα οι πανεπιστημιακοί αστυνομικοί που τώρα εκπαιδεύονται. Μα άργησαν έναν ολόκληρο χρόνο από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος. Κι ο κόσμος οργίζεται με όσους ασκούν κυβερνητικά καθήκοντα και δεν κάνουν αυτό για το οποίο ψηφίστηκαν. Ενίοτε δεν τους ψηφίζουν πάλι, έστω κι αν όλες οι άλλες τους επιλογές ψήφου αποτελούν πορεία προς την κόλαση… Ας μη ποντάρουν σ’ αυτό στην κυβέρνηση, μη τυχόν και βρεθούν προ εκπλήξεων…