Αντιπολίτευση του «ό,τι πει η κυβέρνηση, εμείς το αντίθετο»

Γράφει  ο Μιχάλης Δεμερτζής 

Μετά το διάλειμμα των γιορτών, τα σχολεία θα ξανανοίξουν την ερχόμενη Δευτέρα και, δεδομένης της απειλής του πέμπτου κύματος της πανδημίας, υπάρχει έντονη συζήτηση για το κατά πόσο έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο ή αν ήταν καλύτερη επιλογή να μείνουν κλειστά. Αυτό είναι θεμιτό... Το αθέμιτο είναι να λένε ότι κακώς ανοίγουν, οι ίδιοι άνθρωποι που, πριν από ένα χρόνο, επέμεναν για το αντίθετο: να ανοίξουν τα σχολεία που έκλεισαν λόγω του κορονοϊού. Στο μεταξύ, με την αγορά να μένει ανοιχτή όλον αυτό τον καιρό, αν τα σχολεία δεν έκλειναν καθόλου τις τελευταίες δύο εβδομάδες, δεν θα υπήρχε καν τέτοιο θέμα. Έτσι είναι όμως όταν

κάνεις αντιπολίτευση του ποδαριού... Βλέπεις τι κάνει η κυβέρνηση και φωνάζεις για τα αντίθετα, όποια κι αν είναι αυτά. 

Τον περασμένο Μάιο, συγκεκριμένα, ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορούσε την κυβέρνηση λέγοντας ότι «Η Ελλάδα είναι η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον περισσότερο χρόνο με κλειστά σχολεία φέτος». Επιπλέον, ο ίδιος και το κόμμα του ισχυρίζονταν ότι η τηλεκπαίδευση είναι κόλπο για να προωθηθούν συμβάσεις του δημοσίου με εταιρείες τηλεπικοινωνιών.

Όταν μιλάμε για την Αριστερά, βέβαια, πάντα έτσι έχει το πράγμα... Όλα γίνονται για τα συμφέροντα των εταιρειών... Από τα παραλυτικά λοκντάουν μέχρι τις πιο αυτονόητες μεταρρυθμίσεις.

Την ίδια στιγμή, στον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο τα σχολεία επίσης ανοίγουν, χωρίς μάλιστα σε πολλές χώρες να έχουν τις προϋποθέσεις ασφαλείας που έχουμε θέσει στην Ελλάδα (υποχρεωτικές μάσκες και τρία τεστ εβδομαδιαίως). Και ενώ είναι ξεκάθαρο πλέον πως, δεδομένων και των εμβολίων, κανένας δεν θέλει να σταματήσει αυτή η έστω μισή κανονικότητα, σε τούτη εδώ τη γωνιά της Ευρώπης υπάρχει μία αξιωματική αντιπολίτευση που προτιμάει την άλλη μισή: Να καθόμαστε όλοι κλειδωμένοι μέσα, την ώρα που έξω θα κάνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας ο τάδε επαγγελματικός κλάδος ή η δείνα πολιτική «συλλογικότητα» σαν να μην έχουμε πανδημία.

Στη συγκεκριμένη προσπάθεια, να συνεχιστούν οι ζωές μας, σημαντικό ρόλο παίζουν φυσικά και οι αυξήσεις των τεστ στον πληθυσμό. Όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο, αυτονόητο δεν είναι; Ε, για την αξιωματική μας αντιπολίτευση δεν είναι. Κατακεραυνώνει την κυβέρνηση, γιατί, λέει, «τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε όλοι μας μια απίστευτη ταλαιπωρία, ανασφάλεια, αγωνία, αλλά και καταρράκωση της αξιοπρέπειάς μας. Εκατοντάδες συμπολίτες συνωστίζονται σε ουρές στον δρόμο για ένα rapid test» (λόγια της Ο. Γεροβασίλη). Λες και τα rapid test θα πετάξουν μόνα τους στην πόρτα μας... Εν τω μεταξύ, η πολιτεία έχει ήδη προμηθεύσει τον κάθε Έλληνα με δύο δωρεάν σελφ τεστ πριν από δύο εβδομάδες και όποιος δεν θέλει να ταλαιπωρείται σε ουρές μπορεί αν θέλει να πάει στο φαρμακείο και να αγοράσει κι άλλα. Πέραν τούτου, οι εικόνες που έρχονται από Ευρώπη, ΗΠΑ και το «πλήρως εμβολιασμένο» Ισραήλ σχετικά με το ίδιο θέμα είναι γεμάτες με ουρές ανθρώπων που περιμένουν με τις ώρες να κάνουν τεστ.

Θα μου πείτε, κι επειδή αυτό συμβαίνει και αλλού σημαίνει ότι είναι καλό; Όχι, αλλά σημαίνει, πρώτον, ότι για να κάνεις τεστ πρέπει να σηκωθείς και να πας να το κάνεις ή έστω να το προμηθευτείς, δεν θα έρθει μόνο του, και, δεύτερον, ότι όταν η κατάσταση είναι τέτοια που σχηματίζονται ουρές για τεστ σε χώρες πολύ πιο οργανωμένες από τη δική μας, το εν λόγω φαινόμενο έχει ελάχιστη σχέση με «καταρράκωση αξιοπρέπειας» και «απίστευτη ανασφάλεια»... Έχει, από την άλλη, απόλυτη σχέση με την ανάγκη των κοινωνιών να συνεχίσουν να κινούνται, με μέτρα ή χωρίς.

Στην ελληνική Αριστερά, αντιθέτως, διαμαρτύρονται γιατί θέλουν να σταματήσουν όλα, σχολεία και άνθρωποι, και να στείλει το κράτος από έναν υπάλληλο σε κάθε σπίτι να μας κάνει τεστ δωρεάν και να μας έχει και από μία ΜΕΘ έτοιμη κι από πάνω... Εκτός κι αν η κυβέρνηση για κάποιο λόγο υιοθετήσει τα της Αριστεράς και ανακοινώσει νέο λοκντάουν και δωρεάν υπηρεσία «τεστ κατ’ οίκον»... Τότε η Αριστερά θα φωνάζει ότι έχουμε χούντα!