Προσομοιώσεις …επανάστασης οι καταλήψεις στα σχολεία

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Άκουσα ότι ο δήμαρχος Παπάγου-Χολαργού, θα στέλνει τους λογαριασμούς από τις ζημιές που κάνουν μαθητές στις καταλήψεις σχολείων, στους γονείς τους. Άλλωστε στην πρόσφατη κατάληψη δυο Λυκείων του δήμου του, καταστράφηκαν πόρτες, τζαμαρίες και γραφεία των σχολείων, μπήκαν φωτιές μέσα στις αίθουσες και κάηκαν θρανία, εκλάπησαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τηλεοράσεις, προτζέκτορες και πολλά άλλα!

Ο Δήμαρχος λοιπόν διαμήνυσε στους δημότες του ότι δεν θα διατεθεί έστω κι ευρώ για την αποκατάσταση των ζημιών κι αυτές θα επιμεριστούν στα καλόπαιδα που έκαναν την κατάληψη, δηλαδή στις οικογένειές τους.

Βεβαίως, βρέθηκαν αμέσως εκείνοι οι γονείς που

αρνούνται να πληρώσουν ότι έκαναν τα παιδιά τους, ισχυριζόμενοι ότι τις ζημιές τις έκαναν εξωσχολικοί! Μπορεί και να έχουν δίκιο, αλλά ούτε τα παιδιά τους ούτε εκείνοι κατήγγειλαν την παρείσφρηση εξωσχολικών, ούτε περιφρούρησαν τη δημόσια περιουσία. Απλά, έκαναν τζάμπα επανάσταση και πρόβες ανυπακοής εν όψει της εισόδου τους στα ΑΕΙ…

Προσέξτε: Η Αριστερά κι οι υποστηρικτές της ισχυρίζονται ότι η αστυνομία δεν πρέπει να εισέρχεται στα ΑΕΙ. Κι αφού –μέχρι τώρα- δεν εισέρχεται βλέπουμε όλοι τι καταστροφές γίνονται συστηματικά στα Πανεπιστήμια. Το ίδιο συμβαίνει και στα σχολεία. Μια δράκα 2-3-5 μαθητών που χειραφετούνται από Αριστερά γκρουπούσκουλα, κλείνουν τα σχολεία κι αρχίζει η… επανάσταση! Ενίοτε και με την συνδρομή 15μελών συμβουλίων, αφού το να χαθεί μάθημα και να γίνει χαβαλές είναι συστηματική προτεραιότητα της εφηβείας. Πολύν περισσότερο που τελικά μάθημα γίνεται στο φροντιστήριο!

Ο δήμαρχος λοιπόν, κάνει το απλό. Επιρρίπτει ευθύνες στην ανευθυνότητα της… επανάστασης. Στους αγκιτάτορες που στοχεύουν στην αναταραχή και στην αναμπουμπούλα από την οποία –και μόνο- τρέφεται η Αριστερά. 

Δεν ξέρουμε αν φτάσει μέχρι το τέλος (όχι από βούληση αλλά από νομικά τερτίπια των …επαναστατών) αλλά πρέπει να βρει μιμητές.

Ας το συνειδητοποιήσουν όλοι. Δεν μπορεί πια η Αριστερά να δημιουργεί συστηματικά προσομοιώσεις επανάστασης ως τελετουργίες  που στοχεύουν σε δημιουργία στελεχών της για το μέλλον. Πόσο μπορεί να κλείνει τα μάτια πια η κοινωνία;  

Να πούμε κάτι ακόμη: Ισχυρίζονται κάποιοι αναζητώντας τρόπους προσέγγισης του θέματος ότι .. παιδιά είναι, λογικό μερικές φορές να εκφράζουν την ενεργητικότητά τους ή και τη διάθεση να εκφράσουν αντισυστημικό λόγο.

Μπα; Κι από πού ως πού πρέπει η κοινωνία, εγώ, εσείς, όλοι μας, να πληρώνουμε την αντισυστημική τους διάθεση; Γιατί άραγε ΜΟΝΟ στην Ελλάδα η διάθεση των νέων για αντίρρηση εκφράζεται με καταλήψεις και καταστροφές σε σχολεία και ΑΕΙ; Γιατί ΜΟΝΟ στην Ελλάδα έχουμε σχολεία και ΑΕΙ γεμάτα κουρελαρία, σκουπίδια και συστηματικά υπό κατάληψη;

Ας αρχίσουμε λοιπόν ν’ αντιδρούμε. Ναι, δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής συντεχνίας συναινεί στην αλητεία ή δεν αντιδρά. Δεν είναι εύκολο επειδή και το παιδί του γονέα ή του πολίτη που θ’ αντιδράσει θα στοχοποιηθεί, ακόμη και με χυδαίο τρόπο. Μα δεν μπορούμε πια να αντιδρούμε παθητικά στις… ανέξοδες πρόβες επανάστασης.

Μακάρι, το ξαναλέμε, να βρει μιμητές ο δήμαρχος Παπάγου –Χολαργού. Μακάρι…