Το μετεκλογικό τοπίο

Γράφει
ο Στάθης Καλύβας*

Το κεντρικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί στην παρούσα συγκυρία είναι αν οι εκλογές αποτρέψουν τον κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης.
Οπως είναι γνωστό, η συμφωνία στήριξης που διαπραγματεύθηκε η απερχόμενη κυβέρνηση, εκτός των ρυθμίσεων που αφορούν το χρέος της χώρας («κούρεμα», ρύθμιση πληρωμών, ανακεφαλαίωση των τραπεζών), περιλαμβάνει και μια νέα δανειακή σύμβαση που είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας, αφού ο προϋπολογισμός μας παραμένει ελλειμματικός.
Η υλοποίηση της σύμβασης απαιτεί την πραγματοποίηση πολλών μεταρρυθμίσεων μέσα σε ένα

Η «οργισμένη ψήφος» και οι επιπτώσεις της

Γράφει

ο Στάμος Ζούλας

Στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις επικυριάρχησε η οργή των ψηφοφόρων, με την τάση τιμωρίας κυρίως των δύο κομμάτων εξουσίας.

Είναι σαφώς δικαιολογημένη η πρόθεση αυτή, τίθεται όμως το ερώτημα: αν έπιανε φωτιά το σπίτι σου θα έσπευδες να κυνηγήσεις τους «εκ βαρείας αμελείας» εμπρηστές ή θα επεδίωκες να την σβήσεις, καταφεύγοντας ακόμη και σε απέλπιδες προσπάθειες;

Αυτό το «απλοϊκό» για πολλούς δίλημμα αντιμετωπίζομε όλοι, εν όψει της ερχόμενης Κυριακής.

Ας διερωτηθούμε κατ’ αρχάς με ποίον τρόπο εκδηλώνεται η οργή μας και η

Δεν είναι θέσφατο η σοφία του λαού!

Βρεθήκαμε σε μια συντροφιά που και λόγω των ημερών η πολιτικολογία έδινε κι έπαιρνε.

Το προσωπικό μας συμπέρασμα είναι ότι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για το τι μας περιμένει την επομένη των εκλογών.

Η κοινωνία οδεύει στις κάλπες με διάθεση εκδίκησης προς το πολιτικό σύστημα και ανείπωτη οργή.

Η λογική και ο πολιτικός εξορθολισμός έχουνπεράσει σε δεύτερη μοίρα

Κι από την άλλη πλευρά κόμματα, πολιτικοί αρχηγοί και παρατρεχάμενοι δεν δείχνουν διάθεση για καμιά συνεργασία, λες και δεν αντιλαμβάνονται ότι μόνο μέσω

Το… παιδίον παίζειν …

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα διακρίνουν έναν αυθάδη, επιπόλαιο και εν πολλοίς τζάμπα μάγκα πολιτικό αρχηγό, ο οποίος ουκ ολίγες φορές συνετάχθη με τα άκρα της πολιτικής μας ζωής, ων και ο ίδιος ένα από αυτά.
Οι νεφελώδεις έως παλαβές πολιτικές του θέσεις και προτάσεις (όρα πετρέλαιο που θα μας στείλει ο…Τσάβες ή πρόσληψη 100.000 ακόμη στο δημόσιο για να αντιμετωπιστεί η κρίση), σε συνδυασμό με άλλες τυχοδιωκτικές θέσεις του (όρα Υπατία, μεταναστευτικό, χάϊδεμα κουκουλοφόρων κλπ), τον καθιστούν από δημαγωγό μέχρι και γραφικό.
Αυτό το γεγονός, ουδόλως εμποδίζει

Η «Νέα Πολιτεία» του Ευάγγελου Βενιζέλου και τα αλλά της....

Ο πολύς Ευάγγελος Βενιζέλος, ο άνθρωπος που είναι ο βασικός αίτιος του σημερινού ανεπαρκούς Συντάγματος, αλλά και του τραγικού νόμου περί ευθύνης υπουργών που αφήνει ουσιαστικά χωρίς συνέπειες τους φαύλους συναδέλφους του, παρουσίασε τις θέσεις του για το μέλλον του τόπου, με την ονομασία «Νέα Πολιτεία».
Πέραν ότι θα μπορούσε να τις ονομάσει και Νέο Ψυχικό, Νέα Πεντέλη ή Νέα Φιλαδέλφεια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ουδόλως μπορεί να πείσει την σκεπτόμενη κοινωνία για τις προθέσεις του.
Μπορεί τα στερνά να τιμούν τα πρώτα, αλλά ο Ευάγγελος είναι εξ εκείνων που

Ο Ανδρέας σπατάλησε τα δάνεια και θεωρείται ο πιο πετυχημένος πρωθυπουργός!

Γράφει

ο Γιάννης Λοβέρδος

Ο βυρσοδέψης Κλέων, ο δημαγωγός διάδοχος του Περικλή στην ηγεσία της αρχαίας Αθήνας, υπεστήριζε ότι «οι τε φαυλότεροι των ανθρώπων προς τους ξυνετώτερους ως επί το πλείον άμεινον οικούσι τας πόλεις», δηλαδή ότι τα κράτη διοικούνται καλύτερα από τους φαύλους, τους μέτριους (το αναφέρει ο Θουκυδίδης, Γ, 37,3).

Δυστυχώς, η αντίληψη αυτή οδήγησε την Αθήνα στην ταπεινωτική ήττα του Πελοποννησιακού Πολέμου και στην αρχή της παρακμής της. Δυστυχώς, η ίδια ακριβώς νοοτροπία, που επικράτησε επί δεκαετίες στην Ελλάδα, την οδήγησε στην κατάρρευση του σήμερα.

Η φαυλοκρατία της Μεταπολίτευσης, όπου

Γι όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός!

Ακούμε εσχάτως από τις δυνάμεις του ακραίου λαϊκισμού και της ουτοπίας ουκ ολίγα φληναφήματα για την αναγκαιότητα του δημοσίου τομέα, στην προσπάθειά τους να πείσουν την κοινωνία ότι η ευημερία και η …πρόοδος θα προέλθουν από τον κρατισμό και τη συνέχιση των τακτικών αλόγιστων παροχών.
Η μόνιμη επωδός των δυνάμεων του λαϊκισμού και της ουτοπίας είναι ότι δεν ευθύνεται ο κρατισμός για τα δεινά μας, αλλά το φάντασμα του …νεοφιλελευθερισμού.
Δεν υπάρχει μέλος, υποψήφιος, στέλεχος του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, των Καμμένων και πολλοί άλλοι ακόμη και από τη Νέα Δημοκρατία που μιλάνε για…νεοφιλελεύθερες επιλογές που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε.
Όμως, πότε ο νεοφιλελευθερισμός ήταν

Ζητείται επειγόντως ψώνιο

Γράφει

ο Απόστολος Δοξιάδης

Τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε παραλληλισμούς της κατάστασης μας με της Γερμανίας στα χρόνια πριν την άνοδο του Χίτλερ.

Και πράγματι υπάρχουν πολλά κοινά: τώρα, όπως και τότε, βλέπουμε τους σπασμούς μιας δημοκρατίας που δεν βρήκε τρόπο να υπάρξει αποτελεσματικά, συσσωρεύοντας προβλήματα αντί να τα λύνει, πράγμα που οδήγησε σταδιακά —και υπό την επήρεια, τότε και τώρα, διεθνών συγκυριών— στην οικονομική κρίση, με την συνεπακόλουθη κοινωνική αναστάτωση και την άνοδο των άκρων, που κάνει τις εκλογές μας, της 6ης Μαΐου 2012, να εγκυμονούν εφιαλτικά σενάρια τρόμου.

Θέλω όμως εδώ να κάνω έναν παραλληλισμό που δεν έχει γίνει, όχι τόσο των

«Μαϊμού» ανάπηροι και διαφθορά

Γράφει
ο Ανδρέας Δρυμιώτης*

Το θέμα που κυριαρχεί αυτή την περίοδο είναι η διαφθορά καθώς και οι συνέπειές της.
Όλοι ανεξαιρέτως την ξορκίζουν και όλοι απορούν γιατί κάποιος άλλος δεν κάνει κάτι ώστε να παταχθεί η μάστιγα αυτή.
Σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη, η διαφθορά (στην οικονομική δραστηριότητα) είναι «...η κατάσταση στην οποία χρησιμοποιούνται αθέμιτα μέσα για να παραβιάζονται οι νόμοι (με δωροδοκίες, εξυπηρετήσεις, προσφορές κ.λπ.) για ιδιωτικό όφελος: ή των ανωτέρων αξιωματούχων ενός καθεστώτος ή στη δημόσια διοίκηση...».
Με πιο απλά λόγια, η διαφθορά είναι

Οι φόροι απειλούν την ελευθερία μας

Γράφει

ο Τάσος Αβραντίνης*

Τα στοιχεία που παρέθεσε τις προηγούμενες ημέρες η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου καταδεικνύουν την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία.

Το έτος 2011 έκλεισαν 68.000 περίπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγώντας στην ανεργία 135.000 εργαζομένους και σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ομοσπονδίας το 2012 οι αριθμοί των εργαζομένων που θα μεταπέσουν στην ανεργία θα κυμανθούν στα ίδια επίπεδα.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν

Να ξεφύγουμε από την «ευσπλαχνική» γκουβερνάντα του δημοσίου!

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ακούμε εσχάτως ένα νέο επιχείρημα από τις δυνάμεις του λαϊκισμού και της ουτοπίας.

Ότι, δηλαδή, το χρέος της Ελλάδας δημιουργήθηκε από τις ανάγκες του Κράτους και εξυπηρέτησε αυτές!

Λένε, δηλαδή, ότι επειδή δεν τα βγάζαμε πέρα με τα έξοδά μας, αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε για να ασκείται η όποια πολιτική και να καλύπτουμε τις ανάγκες μας.

Το επιχείρημα είναι από μόνο του έωλο.

Καταρρίπτεται μόνο από την απλή λογική.

Γιατί, δηλαδή, να έχουμε ένα

Το νέο οίκαδε και οι σειρήνες της πανωλεθρίας

Γράφει
ο Χάρης Πεϊτσίνης

Το ημερολόγιο έγραφε 1922.
Λίγες βδομάδες προτού το ελληνικό στρατηγείο συμπτυχθεί στη Σμύρνη και αποστείλει τις περίφημες διαταγές του σε ώτα μη ακουόντων (γιατί τα στρατεύματα είχαν ήδη διαλυθεί και άτακτα συνέρρεαν στα παράλια της Μικράς Ασίας), στην «παλιά» Ελλάδα, η κούραση και η απελπισία του κόσμου, το βάρος των ευθυνών του πολιτικού κατεστημένου, η αντικειμενική αδυναμία εύρεσης μιας σωτήριας λύσης, όλα αυτά μαζί και καθένα χωριστά είχαν πλάσει το νεοφανές, και θνησιγενές ιδεολόγημα του «οίκαδε».
Ποιο ήταν το περιεχόμενο αυτού του ιδεολογικού υποπροϊόντος της κρίσης; ότι ο πόλεμος δεν

Ακούστε ζώα!

Οι πολιτικοί μας είναι σαφές πια ότι ομοιάζουν ως δυο σταγόνες νερό με όσα ο λαός αποκαλεί …παπαριές καμαρωτές. Το τι λέει ο στόμας τους και το τι τάζουν εν όψει εκλογών δεν περιγράφεται. Το πόσες μαλακίες εκστομίζουν εκείνοι που θέλουν να μας σώσουν δεν έχει προηγούμενο.

Άλλοι φωνάζουν, άλλοι αλαλάζουν, άλλοι διαμαρτύρονται, άλλοι αμολάνε τις αρλούμπες με τη συχνότητα που βάζει τα γκολ ο Κριστιάνο Ρονάλντο, άλλοι λένε λένε λένε χωρίς να λενε τίποτα, όπως κάποτε έκανε ο προφυλακισμένος Άκης.

Άκουγα το πρωί την

Πολιτικά κόμματα με αστική συνείδηση

Γράφει ο Στρατής Στρατήγης

Η αστική συνείδηση δεν είναι ταξικό γνώρισμα και δεν προϋποθέτει την ύπαρξη αστικής τάξης. Εξ άλλου στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ διαμορφωμένη και εμπεδωμένη αστική τάξη και το μεγάλο κοινωνικό πλεονέκτημα της χώρας ήταν και είναι πάντα ἡ κοινωνική της κινητικότητα.

Ελάχιστοι είναι εκείνοι πού αναδείχτηκαν στην κοινωνία, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, στις επιστήμες ή στις τέχνες οπό «καταγωγή». Οι περισσότεροι, οι επιφανέστεροι και οι πιο δημιουργικοί προερχόντουσαν –μια, το πολύ δύο γενιές πίσω– οπό μεσαία ἤ και λαϊκά και αγροτικά κοινωνικά στρώματα, πού με

Μείζων απογοήτευση από τα ψηφοδέλτια

Γράφει
ο Στάμος Ζούλας

Η ανακοίνωση των συνδυασμών των δύο «μεγάλων» κομμάτων, καθώς και το παρωχημένο περιεχόμενο της προεκλογικής τους αντιπαράθεσης (αλληλοεπίρριψη των ευθυνών για την κρίση) είναι βέβαιον πως επιτείνουν την παρακμιακή τους κατάσταση, η οποία καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Ενώ η αξίωση της πλειονότητος των πολιτών ήταν, μέσω -έστω- μιας ευρείας και αξιόπιστης ανανέωσης των συνδυασμών τους, να προβούν σε αυτοκριτική για τα όσα διαχρονικώς έχουν προκαλέσει στη χώρα, οι ηγεσίες τους κατέφυγαν για μια ακόμη φορά στα

Παραλογισμοί κατά δημοκρατίας

Γράφει
ο Θανάσης Παπανδρόπουλος

Το μένος των επαναστατικών μαζών που αποκεφάλιζε και κρεμούσε αριστοκράτες στην Γαλλία του 1789, τρομοκρατώντας την εποχή εκείνη τους αστούς, δημιούργησε πολλές αμφιβολίες για τις πολιτικές αρετές του πλήθους.
Αυτές δε οι αμφιβολίες επαληθεύτηκαν τραγικά στον 20ο αιώνα, κυρίως όταν τον Σεπτέμβριο του 1930 κάπου 7 εκατομμύρια Γερμανοί ψηφοφόροι άνοιγαν στον Χίτλερ και τις ναζιστικές ορδές του την

Ενότητα και επιλογή πολιτικής στρατηγικής

Γράφει
ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος


Ξέρουμε πλέον πότε θα γίνουν εκλογές. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι προδικάζουν αυτές ακριβώς γα το μέλλον μας.
Αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις η επόμενη ημέρα των εκλογών είναι μάλλον καταθλιπτική.
Δεν μου αρέσει να κινδυνολογώ αλλά πολύ θα ήθελα να ήξερα ποιές ακριβώς είναι οι προτάσεις όλων εκείνων που

«Η τρύπια κουβέρτα»

Γράφει

ο Κωστής Χατζηδάκης

Το επίκεντρο των συζητήσεων είναι, φυσικά, η οικονομική κρίση.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή η ζωή, ιδίως στα αστικά κέντρα, χειροτερεύει λόγω της εγκληματικότητας.

Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι ιδιαίτερα το κέντρο της Αθήνας δεν ελέγχεται.

Ο φόβος των πολιτών για την εντεινόμενη με τα χρόνια εγκληματικότητα έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς τους.

Μια πτυχή της εγκληματικότητας σχετίζεται με το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ως ένα βαθμό ότι για τα αμιγώς οικονομικά προβλήματα δεν

Στην κόψη του διαζευκτικού ή – ή

Γράφει ο Μίμης Ανδρουλάκης

Καθένας και ο δικός του θυμός. Νιώθω στο πετσί μου, στην ίδια την ευρύτερη οικογένειά μου την απόγνωση του μακροχρόνια ανέργου ενήλικα, του ανθρώπου που έβαλε λουκέτο και του ανέργου απόφοιτου. Θυμώνω, τα βάζω και με τον εαυτό μου, το παίρνω σαν προσωπική μου αποτυχία που δεν εισακούστηκαν οι δεκάχρονες συγγραφικές και πολιτικές μου προειδοποιητικές κραυγές κινδύνου. Στις προηγούμενες εκλογές με το «Ε, Πρόεδρε!» βίωσα πικρά

Ο εντιμότατος κ. Τσοχατζόπουλος και οι φίλοι του

Γράφει
ο Χαρίδημος Κ. Τσούκας*

Μέσα στην ατυχία του, ο Α. Τσοχατζόπουλος πρέπει να νιώθει ευχαριστημένος.
Κατηγορείται μεν για οικονομικά εγκλήματα, αλλά προσέρχεται στην Ασφάλεια σαν να περιοδεύει σε προεκλογική περίοδο!
Τον συνοδεύει ένα τσούρμο δημοσιογράφων, ενώ μερικοί ψηλόσωμοι άντρες δίπλα του μοιάζουν να είναι η προσωπική φρουρά του. Δεν φοράει χειροπέδες, χαριεντίζεται με τους δημοσιογράφους. Και, όμως, ο κύριος αυτός είναι

Τα …πάντα όλα και από το…ΚΚΕ!

Ο Βεσπασιανός ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας που έμεινε στην ιστορία επειδή επί των ημερών του κτίστηκε το Κολοσσαίο και το Φόρουμ, αλλά και επειδή ήταν ο μόνος πολιτικός στην παγκόσμια ιστορία που επέβαλλε φόρο για την…ούρηση.

Ο αντιφατικός αυτός αυτοκράτορας έλεγε ότι τα χρήματα δεν έχουν οσμή, κάτι που όπως φαίνεται ισχύει και για τις ψήφους.

Στην περίοδο των εκλογών που διανύουμε, ακούμε απίθανα πράγματα και υποσχέσεις των πάντων στους πάντες, τη στιγμή που πριν λίγες εβδομάδες δεν μπορούσαμε να βρούμε 350 εκατομμύρια για να μη μειωθούν οι συντάξεις και τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι αμέσως μετά τις εκλογές πρέπει να επιβληθούν μέτρα 11 δισεκατομμυρίων ευρώ!

Η πλειοδοσία δεν έχει τελειωμό.

Μέχρι και το ΚΚΕ τάζει λαγούς με πετραχήλια σε

«Μίλα να σωθείς», λένε στον Άκη!

Τόσο το πάρτι – μίζα των υποβρυχίων που αποκαλύφθηκε και οδήγησε στο κελί του Κορυδαλλού προφυλακισμένο τον άλλοτε υπαρχηγό του ΠαΣοΚ, όσο και άλλα (κάποιοι μιλάνε για ακόμη μεγαλύτερου βεληνεκούς) στα οποία πολιτικοί έβαλαν για τα καλά το χέρι στο μέλι, δείχνουν ότι κάτι κινείται, τουλάχιστον σε επίπεδο Δικαιοσύνης.

Η κοινωνία, αλλά και οι ίδιοι οι πολιτικοί ψιθυρίζουν ονόματα μεγαλοσχημόνων, οι περισσότεροι των οποίων έχουν αποσυρθεί και κάποιοι ζουν πλουσιοπάροχα χωρίς

Η δικαίωση του ..αγωνιστή Συμπιλίδη!

-Ποιος είναι ο γίγαντας Συμπιλίδης που γράφετε στο grpost; με ρώτησε νεαρή φοιτήτρια σε δημοσιογραφική σχολή.

Απολύτως φυσικό το ερώτημα από ένα παιδόπουλο που δεν είχε γεννηθεί καν την εποχή που ο …μέγιστος αυτός πολιτικός ανήρ, έριξε ανερυθρίαστα την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από την εξουσία και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία.

Ήταν μια εποχή που τραυμάτισε θανάσιμα την Κεντροδεξιά παράταξη, που έκτοτε

Ένα «μοιραίο» κενό…

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά στο οικογενειακό μου πασχαλινό τραπέζι, κυριάρχησαν οι πολιτικές συζητήσεις, τόσο για την κρίση που μαστίζει όλους μας, όσο και εν όψει των εκλογών της 6^ης Μαΐου.

Η ομήγυρη κάλυπτε μεγάλο ηλικιακό φάσμα, με κυρίαρχο εκείνο που αποκαλούμε δυναμικό – παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας.

Ξεκίνησαν με τι κλασικές διαπιστώσεις.

Τα διαχρονικά «εγκλήματα» του ΠαΣοΚ, τα πεπραγμένα του καταστροφικού κρατικού γιγαντισμού, την Αριστερή πολιτική κουλτούρα που κυριάρχησε παίζοντας χωρίς αντίπαλο, τις στρεβλώσεις που

Η αυτοκτονία των φιλελευθέρων

Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος

Η ευκαιρία ήταν μοναδική.

Οι Έλληνες φιλελεύθεροι μπορούσαν για μία φορά να συνασπισθούν, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και τις φωνές τους και να μπουν στο ελληνικό Κοινοβούλιο με δώδεκα ή και είκοσι εκπροσώπους.

Θα μπορούσαν δε, με αφετηρία αυτή την κοινοβουλευτική τους παρουσία, να δημιουργήσουν ένα ισχυρό ελληνικό φιλελεύθερο κόμμα, τα οποίο αύριο θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε πολιτικό φορέα εξουσίας προς όφελος της χώρας –μία χώρα που σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχει άμεση ανάγκη από φιλελεύθερες αντιλήψεις, ιδέες, πρακτικές και

Από τους πολλούς ελιγμούς ο Αντ. Σαμαράς... έχασε την μπάλα

Γράφει

η Ζέζα Ζήκου

Σύγχυση και ψιλοπανικός φαίνεται να επικρατεί εκεί στη Συγγρού. Αλλιώς, δεν εξηγείται το πώς υπολογίζουν την ανανέωση ότι αγγίζει το 60%, όπως μας ενημερώνει επισήμως το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δίδοντας στη δημοσιότητα τα ψηφοδέλτια με τις 412 υποψηφιότητες για τις 56 περιφέρειες της χώρας.

Μια αναγέννηση που είναι για γέλια και για κλάματα.

Πάντως, μόλις στα δάχτυλα του ενός χεριού μετριούνται οι υποψήφιοι που είναι άξιοι και ικανοί να

Κακοί σύμβουλοι

Γράφει
ο Λυκούργος Λιαρόπουλος

Δύο συναισθήματα, ο φόβος και ο θυμός, σχεδόν πρωτόγνωρα, τουλάχιστον κατά την τελευταία 50ετία, κυριαρχούν σε αυτή την προεκλογική περίοδο.
Στην οξεία τους μορφή μεταλλάσσονται σε δύο άλλες καταστάσεις που μπορεί να είναι καταστρεπτικές για τα άτομα και την ίδια την κοινωνία: ο φόβος εξελίσσεται σε τρόμο και ο θυμός σε οργή.
Σε αντίθεση με τον θυμό, η οργή δεν διαρκεί πολύ.
Οι συνέπειες, όμως, μπορεί να είναι πολύ πιο δραματικές ως προσπάθεια εκτόνωσης.
Ο άνθρωπος χάνει τη δυνατότητα να σκεφθεί ψύχραιμα και μπορεί να καταφύγει σε ενέργειες που θα

Η Κεφαλλονίτικη ανταρσία, ο Τέλης κι ο γίγαντας Συμπιλίδης!

Ανανέωση κατά 60%, λένε, ότι υπάρχει στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν ξέρουμε όμως, αν σ’ αυτό το ποσοστό περιλαμβάνεται και ο αξιότιμος Συμπιλίδης, ο οποίος ήταν ο ύστατος εαρινός αποσκιρτήσας που γκρεμοτσάκισε την κυβέρνηση το 1993!

Όπως δεν ξέρουμε αν περιλαμβάνεται σ’ αυτό το ποσοστό ο σπουδαίος πολιτικός ανήρ Σάββας Τσιτουρίδης, ή ο Ευάγγελος Μπασιάκος, ο αποκαλούμενος και κουμπάρος (του Καραμανλή ντε).

Πάντως, μέσα είναι πολλά

Άντε γειά ρε Μητσάρα!

Τι διάολο; Τόσο πολύ τους αγαπά ο Θεός και τους θέλει κοντά του να τον ψυχαγωγούν;

17 Απριλίου του 2011, πήρε κοντά του τον Νικόλα, τον Παπάζογλου.

Μετά από ένα ακριβώς χρόνο, πήρε και τον Μητσάρα, τον Μητροπάνο.

«Θα πάρω το αμάξι μου στην τσέπη χαρτζηλίκι κι απόψε τα μεσάνυχτα θα ρθω Θεσσαλονίκη».

«Η σούστα πήγαινε μπροστά…».

«Αλίμονο σ’ αυτούς που

Ανάσταση!

Σαματάς στο Αιγάλεω

Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης
Η Νέα Δημοκρατία θα όφειλε να είναι ευτυχής, αν το μοναδικό γεγονός κομματικού ενδιαφέροντος, που είχε συμβεί στις 7 Απριλίου και ήταν μάλιστα τόσο σημαντικό ώστε να εκδοθεί ανακοίνωση Τύπου, ήταν η συγχαρητήρια δήλωση του Γιάννη Ιωαννίδη («υπευθύνου του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Αθλητισμού», σύμφωνα με τον τίτλο του) προς την εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης.
Κατά πάσα πιθανότητα, η δήλωση Ιωαννίδη δεν θα έβρισκε με τον χρόνο

Στην κάλπη, διά της εις άτοπον απαγωγής

Γράφει
ο Απόστολος Δοξιάδης

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα η προεκλογική περίοδος με κάνει ρεαλιστή.
Θέλοντας και μη, βάζω νερό στο κρασί μου, παύω να οραματίζομαι το τέλειο και ψάχνω, με όσο φως υπάρχει, το μη χείρον.
Ξεχνώ προσωρινά το όνειρο της ριζικής ανανέωσης της πολιτικής· ή, για να χρησιμοποιήσω το σχήμα που συνηθίζεται, παύω να αναζητώ τα χαρακτηριστικά του

Μια διέξοδος συνειδησιακά τίμια και εθνικά υπεύθυνη

 Έγινε, λέει, η πρώτη προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας στο Αιγάλεω. Πλην του στενού της κομματικού πυρήνα και των δελτίων ειδήσεων, ουδείς ασχολήθηκε.

Κι ακούσαμε τον πρόεδρο της, με ενικό μεγαλοπρέπειας και γλώσσα μεσσία, να αρνείται κάθε πολιτική συνεργασία, τη στιγμή που η χώρα – αν όχι κλινικά νεκρή- είναι παράλυτη.

Μόνιμο δίλημμα που έθετε ήταν ότι «με ποιον θα κυβερνήσω;», «με ποιον θα

Πολιτική βούληση και οικονομική ανάπτυξη

Γράφει
ο Γιάννης Μπουτάρης

Η κρίση έχει αναδείξει το πλήρες φάσμα τόσο των παθογενειών της χώρας όσο και των προτάσεων πολιτικής που θα της επιτρέψουν να ανακάμψει.
Το τρίτο απαραίτητο στοιχείο, όμως, για τη σωτηρία της Ελλάδας και όλων μας είναι να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα «ποια πολιτική βούληση, για ποια οικονομική ανάπτυξη;».
Τα τρία παραδείγματα που θα αναπτύξω αφορούν την οικονομική ανάπτυξη στη Θεσσαλονίκη και αφορούν, αντίστοιχα, τον τουρισμό, την επένδυση σε χρήσεις γης και την αναβάθμιση της διακυβέρνησης των ΑΕΙ.
Και στους τρεις τομείς είμαι πεπεισμένος πως η ύπαρξη πολιτικής βούλησης είναι

Πολιτικοί αυτόχειρες

Γράφει ο Θάνος Βερέμης
Βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο και τα κόμματα επιδίδονται στο γνωστό παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, που αποβλέπει στον εκμαυλισμό των ψηφοφόρων.
Ο κ. Βορίδης με τους ταξιτζήδες, ο κ. Ρέππας με την αναβολή αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και πολλοί ακόμα που υπόσχονται ποικίλες ελαφρύνσεις από το απαιτητικό Μνημόνιο. Υπάρχουν όμως και κακοτεχνίες που οδηγούν στο αντίθετο από το επιθυμητό για τους ενδιαφερομένους αποτέλεσμα.
Την προηγούμενη εβδομάδα προέκυψε μια αναπάντεχη πρωτοβουλία από τον αντικαταστάτη της κ. Διαμαντοπούλου, που κατέτεινε στην υπονόμευση του νόμου για τα ΑΕΙ.
Τον «υπηρεσιακό» πλέον υπουργό Παιδείας επέλεξε ο κ. Σαμαράς με την ελπίδα ότι

Οι απειλές των συνδικαλιστών

Γράφει
ο Πάσχος Μανδραβέλης

Κανείς δεν θέλει να αυτοκτονήσει ο κ. Νίκος Φωτόπουλος, όπως απείλησε ότι θα κάνει μετά τα πολλά σκάνδαλα της ΓΕΝΟΠ, που αθροίζονται σε εκατομμύρια ευρώ: «Αν βρεθεί έστω και ένα ευρώ σε εμένα δεν θα παραιτηθώ, αλλά θα αυτοκτονήσω».
Δεν υπάρχει καμιά ανάγκη για αυτοκτονίες· πιο πρακτικό και χρήσιμο θα ήταν να επιστρέψει τα λεφτά μας πίσω.
Ετσι κι αλλιώς, η ΓΕΝΟΠ–ΔΕΗ, αλλά και οι συνδικαλιστές της,

Αυτοκτονούμε ΙΙ

Είναι βέβαιο ότι το δικαίωμα της απεργίας είναι σεβαστό. Όταν, όμως, η απεργία πλήττει τον τόπο, πολύ περισσότερο σε συνθήκες που όλοι βιώνουμε και όταν αποτελεί κατάχρηση της εξουσίας του απεργούντος, τότε πλέον των άλλων χαρακτηρισμών καθίσταται πράξη επίθεσης στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν γνωρίζουμε τι απόφαση έλαβαν τελικά οι ναυτεργάτες. Αν, δηλαδή, επιμείνουν ή όχι στην προαναγγελθείσα

Η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα;

Γράφει ο Άγγελος Στάγκος

Με αφορμή την απόφαση του Θεόδωρου Πάγκαλου να αποσυρθεί από την πολιτική, η συζήτηση στην παρέα άναψε.
Αντικείμενο φυσικά η περίφημη δήλωσή του «μαζί φάγαμε τα λεφτά» που όπως είναι γνωστό θύμωσε πολύ κόσμο και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Εύλογα διχάστηκε και η συγκεκριμένη παρέα, με τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα να διασταυρώνονται σε υψηλούς τόνους.
Ο καθείς έλεγε το μακρύ του και το κοντό του, σαν καλοί και αυθεντικοί Έλληνες που ήταν, αλλά ειπώθηκαν και σοβαρές κουβέντες.
Ένας από τους ψυχραιμότερους συζητητές και

Αυτοκτονούμε!

Η χθεσινή αυτοχειρία του 77χρονου συνταξιούχου ήταν αναμφισβήτητα μια πράξη απελπισίας και απόγνωσης. Οδήγησε όμως και πάλι στη συνήθη λαϊκίστικη εκμετάλλευση και δημαγωγία. Αναμενόμενο ήταν αφού έχουμε τονίσει δεκάδες φορές ότι πλέον λειτουργεί το θυμικό και όχι η λογική.

Αντί για συλλογική αυτοκριτική του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινωνίας, αντί για επιχείρηση αυτογνωσίας και αναστοχασμού, να και πάλι ο λαϊκισμός, να τα καταστροφικά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, να και διάφορες ομάδες

Ο κ. Βενιζέλος και η «κρίση χρέους»

Γράφει
ο Hλίας Mαγκλίνης

Δώδεκα λεπτά και οκτώ δευτερόλεπτα διαρκεί το προεκλογικό σποτ του ΠΑΣΟΚ (το πρώτο εν όψει των επικείμενων εκλογών).
«Κρίση χρέους» είναι ο τίτλος του και η σημειολογία του προφανής: πίσω από την κυριολεκτική κρίση χρέους, η έννοια της κρίσης παραπέμπει στο ένστικτο της ορθής κρίσης, ενώ εκείνη του χρέους, στο αίσθημα χρέους απέναντι στη χώρα, στον πολίτη κ.λπ. Πρωταγωνιστής φυσικά είναι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος σκιαγραφείται ως ο πολιτικός της ορθής (αν όχι σοφής) κρίσης και με βαθύ αίσθημα χρέους.
Το μόνο βέβαιο είναι (αν και δεν περιμέναμε το σποτάκι για

Η μεγάλη αντίφαση των… «αντί»!

Δεν είναι μόνο οι ομολογίες των περισσοτέρων κομμάτων (ακόμη και των λεγομένων αντιμνημονιακών) ότι επιθυμούν την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, όπως τουλάχιστον αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Όμως, μια μεγάλη αντίφαση είναι εκείνη που προέρχεται από τα αντιμνημονιακά και λαϊκίστικα κόμματα, τα οποία αποφεύγουν τη συζήτηση επί τούτου, επειδή είναι

Σε ποιον κόσμο ζουν;

Γράφει ο Γιώργος Παπαϊωάννου

  «Η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει τα ταμπού της. Ως τώρα υπάρχει ένα ταμπού για την υποχρεωτική απόλυση υπαλλήλων στο Δημόσιο που είναι υπερστελεχωμένο. Υπάρχει ακόμη ένα ταμπού για την κατάργηση οργανισμών που δεν χρειάζονται πλέον» δήλωσε την Τετάρτη μιλώντας στο Λονδίνο σε εκδήλωση για την Ελλάδα ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν και προκάλεσε αντιδράσεις, οι οποίες εν πολλοίς είναι κατανοητές. Διότι σε περιόδους ύφεσης η απόλυση εργαζομένων και το κλείσιμο οργανισμών και επιχειρήσεων είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Σε μια δίκαιη κοινωνία όμως τα βάρη

Τι θέλουμε, φόρους ή νέο κράτος;

Ένα ερώτημα που τίθεται κατά κόρον στους πολιτικούς το τελευταίο διάστημα και εν όψει εκλογών είναι το εξής:
Που θα βρεθούν τα χρήματα για να καλυφθούν τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ που απαιτούνται μέχρι το 2014;

Ουδείς απαντά με σαφήνεια.
Ουδείς έχει την πολιτική μπέσα να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Ευνόητο είναι να σκέφτεται ο ερωτών ότι ετοιμάζεται και πάλι φορολογική επιδρομή εναντίον δικαίων και αδίκων και νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όποιος κι αν εκλεγεί από τις επόμενες εκλογές.
Ουδείς έχει την πρόθεση να προχωρήσει

Οι μύθοι της Αριστεράς σε σχέση με τον νεοφιλελευθερισμό

Άκουγα σήμερα το πρωί στην τηλεόραση τον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει με οργή εναντίον των…νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ...εφαρμόζονται στον τόπο και μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν.

Τεράστιο ψέμα και χοντροκομμένη προπαγάνδα.

Δηλαδή, οι διατιμήσεις, το τεράστιο και αναποτελεσματικό κράτος, τα κλειστά επαγγέλματα, οι κρατικές εταιρείες και μονοπώλια, η υπέρογκη φορολογία, η πολυνομία, η γραφειοκρατία και ο συνεχής κρατικός παρεμβατισμός που βιώνουμε επί δεκαετίες στην Ελλάδα είναι εκφάνσεις του νεοφιλελευθερισμού;

Πόσα θέλουν αυτοί οι άνθρωποι, που αυτοπροσδιορίζονται κιόλας προοδευτικοί, να

Το μεγάλο φαγοπότι της ΓΕΝΟΠ και των συνδικαλιστών της

Απίστευτα στοιχεία που αφορούν τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, έφερε στο φως της δημοσιότητας έρευνα του ΣΔΟΕ.

Σ’ αυτήν αναφέρονται υπερτιμολογήσεις, «τριγωνικές τομολογήσεις», πολυτελή ταξίδια στο εξωτερικό που χρεώνονταν ενώ δεν έγιναν ποτέ, υπερπολυτελείς φιλοξενίες συνδικαλιστών και αναθέσεις μελετών (που δεν παραδόθηκαν ποτέ) σε συγγενικά πρόσωπα.

Όλα αυτά χρεώνονταν στα ταμεία της ΔΕΗ και

Η άλλη όψη της κρίσης

Γράφει
η Μαριέττα Γιαννάκου

Ένα κράτος δικαίου οφείλει να διασφαλίζει τη νομιμότητα και συνθήκες ανταγωνισμού και ισοτίμων ευκαιριών σε κάθε τομέα της οικονομικής δραστηριότητας.
Μια όψη της διεθνούς και της ελληνικής κρίσης που συχνά παραβλέπεται είναι η δραστηριότητα του οργανωμένου εγκλήματος και οι πολυδιάστατες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
Αντικείμενο του οργανωμένου εγκλήματος είναι τα ναρκωτικά, το trafficking, δηλαδή η παράνομη διακίνηση ανθρώπων, τα όπλα, ο παράνομος τζόγος, το λαθρεμπόριο τσιγάρων και καυσίμων, το παρεμπόριο, το ξέπλυμα χρήματος κ.ά.
Σε κάθε περίπτωση προκύπτει

Ο δρόμος προς τη δικαίωση – 20 χρόνια από το θάνατο του Friedrich Hayek

Γράφει ο Γιώργος Αρχόντας

Εξαιρετικά λίγοι κοινωνικοί στοχαστές είχαν την ευκαιρία να δουν τις ιδέες τους να επιβεβαιώνονται.
Ο Friedrich Hayek, που πέθανε ακριβώς είκοσι χρόνια πριν, στις 23 Μαρτίου του 1992, ήταν ένας αυτούς, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη βασική θέση της πολιτικής και οικονομικής του σκέψης: ότι δηλαδή ο κεντρικός σχεδιασμός είναι ανέφικτος.
Η ηχηρή κατάρρευση του κάποτε υπαρκτού σοσιαλισμού κατέδειξε πρωτίστως τη γνωσιολογική ανεπάρκεια των ολοκληρωτικών πολιτικών προτάσεων.
Όπως ακριβώς είχε προειδοποιήσει ο Hayek, βάζοντας όλα τα αυγά μας σε ένα καλάθι, κινδυνεύουμε να τα

Νόμος είναι το… δίκιο των πρυτάνεων!

Οι παλαιότεροι ασφαλώς θα θυμούνται τον προφέσορα του λαϊκισμού Ανδρέα Παπανδρέου να δηλώνει το περίφημο ότι «μόνος θεσμός είναι ο λαός»! Ακολούθησε η παλαβή Αριστερά που για να βγει στην αντεπίθεση εξαπέλυσε το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»! Κι ύστερα, όλοι οι μιμητές τους, που έλεγαν κι έκαναν άλλος το μακρύ κι άλλος το κοντό του. Με πρωτεργάτες και πολιτικούς, αλλά κυρίως τις καταστροφικές συνδικαλιστικές συντεχνίες. «Νόμος είναι

Η χώρα του αισχρού συμβιβασμού

Γράφει
ο Στάθης Καλύβας

Πριν από δύο εβδομάδες βρέθηκα στην Ιταλία, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να ακούσω τον πρωθυπουργό Μάριο Μόντι και να συνομιλήσω με παράγοντες της χώρας.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εμφανής διάθεση της ιταλικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε βαθιές ρήξεις.
Η μεταρρύθμιση π.χ. της εργατικής νομοθεσίας προχωρά με τρόπο που θα φαινόταν αδύνατος πριν από λίγο καιρό.
Αντίθετα, η χώρα μας εξακολουθεί να καρκινοβατεί.
Πρόσφατα, ο υπουργός Παιδείας ομολόγησε πως

Ανεξάρτητοι και διχασμένοι

Γράφει
ο Νίκος Κωνσταντάρας

«Είμαστε πολλοί, είμαστε ανεξάρτητοι, είμαστε Έλληνες», δηλώνει με τεράστια γράμματα σε πανό που καλύπτει ένα κτίριο στη Συγγρού ένα από τα μορφώματα που προέκυψαν ήδη από την επερχόμενη αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος. Δεν έχει σημασία το κόμμα που διαλαλεί έτσι την ταυτότητά του – όλα τα κόμματα, όλα τα συνδικάτα, κάθε ομάδα, κάθε οικογένεια, κάθε χωριό θα μπορούσε να έχει το ίδιο σύνθημα.
Όλοι πιστεύουν ότι αυτοί εκφράζουν τους