Αν αληθεύει η διαχεόμενη πληροφορία, εδώ και λίγες εβδομάδες, ότι επίκειτο σύλληψη και του Κασιδιάρη, τότε όσα συνέβησαν με την υπόθεση Μπαλτάκου έχουν την εξήγησή τους.
Τουλάχιστον σε ότι αφορά τον χρόνο που δημοσιοποιήθηκε το επίμαχο και παρανόμως υποκλαπέν υλικό.
Το οποίο, εκτός της «εφιαλτικής» συμπεριφοράς του ανεκδιήγητου τέως γραμματέα της κυβέρνησης, καταδεικνύει και κάτι ακόμη.
Την απόλυτη ανεπάρκειά του να χειρίζεται σοβαρά ζητήματα του Κράτους.
Όσα είδαμε κι ακούσαμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από συζητήσεις καφενείου και άκρως συνωμοσιολογικά.
Από το επιχείρημα ότι η εισαγγελέας είναι …θεούσα (άρα καταδιώκει τους παγανιστές της Χρυσής Αυγής), μέχρι τις ύβρεις του εναντίον του πρωθυπουργού ή των υπουργών του (προφανώς επειδή έκαναν την δουλειά τους) ή ακόμη ακόμη κι ότι ο Σαμαράς είναι… αστός και δεν καταλαβαίνει πολλά πράγματα.
Αναρωτιόμαστε: Είναι δυνατόν;
Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που κάθεται σε τόσο κομβική καρέκλα να αναλύει γεγονότα και καταστάσεις όπως ένας άνθρωπος σ’ ένα επαρχιακό καφενείο παίζοντας πρέφα;
Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που αναλίσκεται σε τόσο ανόητες και κουτσομπολίστικες αναλύσεις, να έχει κεντρικό ρόλο στην χάραξη της πολιτικής της χώρας;
Κι όμως είναι.
Κι η ευθύνη του Σαμαρά είναι μέγιστη.
Η επιλογή συνεργατών, είναι από τα πλέον σημαντικά χαρίσματα που οφείλει να διαθέτει ένας ηγέτης.
Το περίεργο είναι, ότι τόσο οι πολιτικές του θέσεις του Μπαλτάκου, όσο κι άλλες υπερβάσεις του που έγιναν λόγω θέσης, ήταν γνωστές.
Επί παραδείγματι, πριν από λίγο καιρό είχε αποκαλυφτεί ότι με παρέμβασή του και σε συνεργασία με τον πρώην υπουργό Ναυτιλίας Κώστα Μουσουρούλη, το Λιμενικό Σώμα είχε προσλάβει καθ’ υπέρβαση 15 επιλαχόντες του διαγωνισμού για προσλήψεις στελεχών. Κι αυτό, για να κοπάσουν οι διαμαρτυρίες των συγγενών τους, επειδή είχαν παρακαμφθεί για να προσληφθεί ο υιός Μπαλτάκος.
Ή η πλήρης διαφωνία του για να πάει στη Βουλή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.
Δηλαδή, έδενε κι έλυνε.
Ανεξαρτήτως αν, με όσα ακούγεται να λέει στο επίμαχο υποκλαπέν υλικό, αποδεικνύεται ότι ήταν ο μέγιστος Εφιάλτης του Σαμαρά.
Από την άλλη πλευρά, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται ότι είχε επαναπαυθεί, αναφορικά με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής.
Θεώρησε ότι όσα αποκαλύπτει καθημερινά η Δικαιοσύνη, οι διώξεις κι οι προφυλακίσεις στελεχών της, ήταν ικανά να της δώσουν τον χρόνο να ασχοληθεί με τις προκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και να καταδείξει τις αντιφάσεις του πολιτικού του λόγου και το απαράσκευό του εν γένει.
Θεώρησε, επιπλέον, ότι η αξιοποίηση των αποτελεσμάτων του Eurogroup, θα της έδιναν σαφές πλεονέκτημα.
Όμως, έγινε το ατύχημα.
Το οποίο είναι βέβαιο ότι θα έχει προεκτάσεις. Τις αναγγέλλουν αμετροεπώς οι χρυσαυγίτες.
Υπάρχουν κι άλλες συνομιλίες, τόσο του Μπαλτάκου, όσο κι άλλων μεγαλοστελεχών της Νέας Δημοκρατίας, με τους Μιχαλολιάκο και την ομάδα του. Τόσο πριν όσο και μετά την ποινικοποίηση του μορφώματος.
Όσο θα βλέπουν το φως της δημοσιότητος, τόσο θα τίθεται σε δοκιμασία η εικόνα του Σαμαρά και της κυβέρνησης.
Η δε αντιπολίτευση, αξιωματική κι ελλάσων, ταυτίζεται απολύτως με όσα έλεγε ο Μπαλτάκος και βγαίνει στα κεραμίδια.
Βλέπετε, οι εντυπώσεις μένουν περισσότερο από την ουσία κι ενίοτε λειτουργούν με καταλυτικό τρόπο.
Η επιχείρηση αποσταθεροποίησης καλά κρατεί.
Και δη σε μια περίοδο που υπάρχει η εντύπωση της σταδιακής αποκατάστασης των δεινών της οικονομικής σταθερότητας.
Τα ζητήματα και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι δυο:
1. Έχουν, η κυβέρνηση κι η αντιπολίτευση, την νοημοσύνη να μη πέσουν στον λάκκο που έσκαψε παρανόμως μια εγκληματική οργάνωση κι ένας άνους Εφιάλτης; Έχουν την δυνατότητα να φωνάξουν ότι δεν μπορεί μια εγκληματική οργάνωση να διαλύσει τη χώρα, εκβιάζοντας κι υποκλέπτοντας;
2. Πόσο γρήγορα η Δικαιοσύνη και το πολιτικό σύστημα θα καταφέρουν να εντοπίσουν τους υπεύθυνους της υποκλοπής; Σε συνδυασμό με το περίεργο γεγονός, ότι αυτή δημοσιοποιήθηκε από ένα ρωσικό site;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου