Όσοι παρακολούθησαν τη συνεδρίαση της Βουλής για τη νομοθετική ψήφιση του πολυνομοσχεδίου που έφερε και πέρασε η κυβέρνηση, αναρωτιούνται ποιοι είναι οι κερδισμένοι και ποιοι οι ηττημένοι της «μάχης».
Ψύχραιμα κι όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, μπορούμε να καταγράψουμε μια πύρρεια νίκη των κυβερνητικών δυνάμεων και μια καταστροφική ήττα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπουμε την πολιτική ανυπαρξία των μορφωμάτων δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, που έγινε ακόμη περισσότερο φανερή.
Το νομοσχέδιο πέρασε.
Με τους νέους νόμους, περιορίζεται η συντεχνιακή λογική προς όφελος των πολλών δυνάμεων της κοινωνίας κι όχι των λίγων, των προστατευόμενων με όσα ίσχυαν.
Όμως, καταδείχτηκε για μια ακόμη φορά, ότι δεν μπορούμε να πορευόμαστε εσαεί με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό.
Οι «οσμές για το νέο που έρχεται» αναδύονται ακόμη πιο έντονες.
Η Νέα Δημοκρατία, κινήθηκε στη σωστή κατεύθυνση.
Όχι επειδή το ήθελε η ίδια και μεγάλη μερίδα γραφικών βουλευτών της, αλλά επειδή δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά υπό τις πιέσεις των δανειστών.
Έχω την αίσθηση ότι μετρά τις λιγότερες απώλειες, παρά το γεγονός ότι έχασε τον Κακλαμάνη.
Όμως, ο υποψήφιος σωτήρας της Αθήνας, ουσιαστικά ήταν εκτός «στάνης», είτε με την εν γένει στάση του, είτε με τις προσωπικές του πολιτικές.
Έχασε και τον Χαρακόπουλο από υπουργό, μετά την παραίτησή του για το…γάλα, αλλά αυτό αποτελεί ήσσονος σημασίας γεγονός.
Πολύ περισσότερο αφού υπερψήφισε το πολυνομοσχέδιο.
Η αξιωματική αντιπολίτευση έχασε πανηγυρικά και στην ουσία και στις εντυπώσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας, υπό την πίεση της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης και τις δημοσκοπήσεις που «γυρίζουν» υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, επιχείρησε να πολώσει το πολιτικό κλίμα με τις …αντισυνταγματικές προτάσεις μομφής.
Τα ίδια είχε κάνει προ πενταμήνου, πάλι είχε χάσει τον μπούσουλα, αλλά το μάθημά του δεν το έμαθε.
Συνεχίζει να «μιλά» μόνο στους αγανακτισμένους πολίτες και σ’ εκείνους που έχουν σπεύσει στις τάξεις του κόμματός του, αναζητώντας την ακινησία ενός λασπωμένου τέλματος.
Η όλη του στάση, μόνο εμπιστοσύνη δεν δημιουργεί στους πολίτες για το αύριο του τόπου.
Πλην της διγλωσσίας, ίσως αποτελεί και φαινόμενο στα παγκόσμια πολιτικά χρονικά, να καταθέτει μομφή εναντίον του προέδρου της Βουλής (επειδή δεν συντάχθηκε με τις απαιτήσεις του) και να…αποχωρεί από τη διαδικασία συζήτησής της!
Το ΠαΣοΚ, πυροβολήθηκε από τον πρώην πρόεδρό του, που κληρονομικώ δικαιώματι είχε ανελκυστεί στην ηγεσία του.
Κι ας μη βαυκαλιζόμαστε από το επιχείρημα ότι τον…ψήφισαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι σε εσωκομματική διαδικασία….
Η στάση του μοιραίου για τον τόπο, Παπανδρέου του 3ου, αποτελεί πεδίο έρευνας που ξεπερνά τα πολιτικά δεδομένα.
Αυτό, όμως, σε μια χώρα που έχει έντονα τα κληρονομικά χαρακτηριστικά των ηγεμόνων του Βυζαντίου, δεν πτοεί κάποιους που συντάσσονται μαζί του.
Αφού εξαπάτησε τους Έλληνες με το «λεφτά υπάρχουν», αφού τους διέσυρε παγκοσμίως ως διεφθαρμένους, αφού τους οδήγησε στα δόντια της τρόικας (ενώ πολύ πριν θα μπορούσε να οδηγήσει τα πράγματα σε άλλους δρόμους), τώρα ζητάει και τα ρέστα.
Χωρίς να εμφανιστεί σε καμιά συνεδρίαση των κομματικών οργάνων του ΠαΣοΚ, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του (αν έχει) τους συνοδοιπόρους του, για να καταθέσει οποιαδήποτε ένσταση επί του πολυνομοσχεδίου, ή έστω χωρίς να πει κουβέντα από το βήμα της Βουλής, καταψήφισε.
Καταψήφισε την απελευθέρωση της Οικονομίας από τις συντεχνίες, καταψήφισε όσα αποφάσισε η κυβέρνηση στην οποία μετέχει το κόμμα που ανήκει (ακόμη), καταψήφισε όσα απαίτησαν οι δανειστές που ο ίδιος έφερε στον τόπο!
Εξοργιστικός!
Όπως κι ο γηραιός Απόστολος Κακλαμάνης, που λίγη ώρα πριν την έναρξη της ψηφοφορίας έλεγε σε όλους ότι θα υπερψηφίσει τις αλλαγές, αλλά τελικά ψήφισε «παρών» για ένα από τα άρθρα.
Παίζοντας σαφώς ένα παιγνίδι παρασκηνίου για να σώσει τον μοιραίο Γιώργο τον 3ο, από την διαγραφή!
Η ΔΗΜΑΡ, δείχνει κι αυτή να πυροβολείται από τον ίδιο τον πρόεδρό της και τις επιλογές του.
Ένα κόμμα του 6%, που βρέθηκε στο κυβερνητικό σχήμα και δημιούργησε θετικές κι ουσιαστικές εντυπώσεις για την υπέρβασή του, καταβαραθρώνεται πλέον στην ανυπαρξία.
Στην προχθεσινή ψηφοφορία, ουσιαστικά έχασε δυο βουλευτές.
Οι Β. Οικονόμου και Γρ. Ψαριανός, σε πλήρη αντίθεση με την ηγεσία του κόμματός τους και τις αποφάσεις της, δεν εμφανίστηκαν στην ψηφοφορία.
Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι δεν ήθελαν να καταψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο, αφού θεωρούσαν ότι βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση.
Είναι πλέον σαφής η αβεβαιότητα ύπαρξης της ΔΗΜΑΡ, στο εγγύς μέλλον.
Η μάχη επιβίωσης που δίνει, δεν διαθέτει καν στρατηγικά και πολιτικά επιχειρήματα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου.
Η κοινοβουλευτική εικόνα τόσο του προέδρου, όσο και των εναπομεινάντων βουλευτών τους, ήταν κυριολεκτικά αποκαρδιωτική.
Κραυγές απόγνωσης για ένα κομματικό μέλλον που προδιαγράφεται ιδιαιτέρως ζοφερό.
Η δε εικόνα της Χρυσής Αυγής και του εκπροσώπου της Κασιδιάρη, δεν χρειάζεται καν σχολιασμό.
Και μόνο το γεγονός ότι συντάχθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς και πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο τους αφελείς ψηφοφόρους που δεν ήξεραν τι είχαν ψηφίσει στο παρελθόν, αλλά και την ίδια την αξιωματική αντιπολίτευση.
Η θλιβερή εικόνα συμπληρώθηκε από την παρουσία και όσα είπαν κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές.
Ο Βύρων Πολύδωρας, πρόεδρος ενός κόμματος σφραγίδα, αγωνιούσε για να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Μιλούσε, μιλούσε, μιλούσε, ουδείς κατάλαβε τι έλεγε…
Ο Αχαιός Νικολόπουλος, πρόεδρος κι αυτός ενός άλλου κόμματος των χαρτιών και των σφραγίδων, μέχρι που δεν παρακαλούσε (!!!) τον ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει την κυβέρνηση.
Ποιοι τους ψηφίζουν διάολε;
Τέλος, Ποιοι ψηφίζουν ακόμη το ΚΚΕ;
Το οποίο, πάντως, κι ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι πρεσβεύει κάτι ανύπαρκτο, παραμένει συνεπές.
Το βέβαιο είναι ότι ο δρόμος προς την ευημερία, δεν μπορεί να στηριχτεί σε όσους μετέτρεψαν για μια ακόμη φορά το Κοινοβούλιο σε αμφιθέατρο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου