Στο κόκκινο η αγωνία της κοινωνίας...Αποφασίζει ο Λάκης!

Γιάννης Μυλόπουλος, πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Πάμε παρακάτω.

Θέμις Κοτσυφάκης, συνδικαλιστής, πρόεδρος της ΟΛΜΕ, που ανθίσταται σε κάθε απόπειρα αλλαγών στην πολύπαθη Παιδεία μας. Προσφάτως δε, κατέβασε τον κλάδο σε απεργία, για να μην αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί!

Δημήτρης Βαρνάβας, Συνδικαλιστής, πρόεδρος των Νοσοκομειακών γιατρών, που κάθε λίγο και λιγάκι κλείνουν τα νοσοκομεία και ταλαιπωρούν την κοινωνία, για τα
συμφέροντα της οποίας, δήθεν, νοιάζονται.

Σάββας Ρομπόλης, επικεφαλής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΣΕ, μόνιμος πανελίστας του Γιώργου Αυτιά και εκπρόσωπος των κρατικοδίαιτων λόμπι, την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας -που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί- μετρά εκατομμύρια πληγές.

Γιώργος Κατρούγκαλος, συνταγματολόγος.

Κώστας Χρυσόγονος, συνταγματολόγος, ο άνθρωπος που δεν ήξερε ότι ένα κόμμα δεν μπορεί να καταθέσει πρόταση μομφής, αν δεν έχει περάσει εξάμηνο από την προηγούμενη.

Τι τους συνδέει όλους αυτούς;

Ότι αποτελούν μερικές από τις εξωκομματικές προσωπικότητες που ήταν υποψήφιοι για ευρωβουλευτές, στις εσωκομματικές διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε μια χώρα που η πολιτική δεν θα είχε καμιά σχέση με την εύρυθμη λειτουργία του Κράτους και της καθημερινότητας των πολιτών, οι υποψηφιότητες των ανωτέρω θ’ αποτελούσαν ιδιαιτέρως σημαντικές και τιμητικές για τους ρόλους που έχουν στην κοινωνία και την εργασία τους.

Θα ήταν τιμητικές και για το κόμμα που τους περιλαμβάνει στους κομματικούς –πολιτικούς του σχεδιασμούς.

Εδώ όμως, σε μια χώρα που οι συνδικαλιστές και οι πανεπιστημιακοί ασκούν εξουσία και ανθίστανται σε οποιαδήποτε αναγκαία αλλαγή –μεταρρύθμιση, η επίσημη ένταξή τους στους σχεδιασμούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από το απόλυτο ξεγύμνωμα.

Τώρα, ξέρουμε.

Ξέρουμε για ποιον λόγο οι συγκεκριμένοι προκαλούν με τις πράξεις τους,

τόσο την εκπαιδευτική κοινότητα, όσο και την ίδια την κοινωνία.

Ξέρουμε για ποιον λόγο μας υποβάλλουν σε σχεδόν καθημερινή επαναστατική γυμναστική.

Ξέρουμε ξεκάθαρα και με τη βούλα, που αποσκοπούσαν και σε ποιον έτειναν το χέρι βοήθειας.

Ξέρουμε για ποιον λόγο η οπισθοδρομική κομπανία ανθίσταται σε οτιδήποτε θα άλλαζε τον χάρτη της Παιδείας, της Υγείας, του συνδικαλισμού.

Απλά, πρέπει να περιμένουμε και την απάντηση του Απόστολου (Λάκη) Λαζόπουλου, στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής, για να δέσει το σιρόπι.

Κι όχι μόνο.

Πρέπει να περιμένουμε και τις διεργασίες –μετά τις ενστάσεις του Λαφαζάνη και της Αριστερής Πλατφόρμας- για το αν θα κοσμήσει τα ευρωψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, ο μέγιστος οικονομικός νους που λέγεται Ιωάννης Βαρουφάκης κι ότι έχει προβλέψει έχει διαψευστεί παταγωδώς.

Ο συντηρητικός προοδευτισμός στις επάλξεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών!

Η αγωνία των νεολλήνων κτυπάει …κόκκινο…