Δυο περιώνυμοι οικονομολόγοι, αποτελούν το μήλο της έριδος εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναφορικά με το αν θα δώσουν το «παρών» στις ευρωλίστες του κόμματος.
Ειδικά ο ένας, με τις γνωστές τηλεοπτικές του εμφανίσεις, είχε «τρελάνει» κόσμο και κοσμάκη με τις προφητείες του για την επικείμενη κατάρρευση της Ελλάδας.
Μετά την έξοδο στις αγορές, μπερδεύοντας τον επιστημονικό με τον κομματικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρουν ότι αυτή αποτελεί «κόλπο» κι ότι προκοπή δεν θα δούμε παρά μόνο αν διαγραφεί το χρέος κι επιστρέψουμε στη χρεοκοπία.
Φυσικά, αγνοούν εσκεμμένως όσες θυσίες έκανε και κάνει η ελληνική κοινωνία για να επιτευχθεί αργά αργά η δημοσιονομική προσαρμογή.
Αγνοούν ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έχει συνειδητοποιήσει ότι το προηγούμενο μοντέλο που είχαμε στην οικονομία έχει τελειώσει οριστικά.
Αγνοούν ότι υπάρχει σχεδόν συμφωνημένη νέα ρύθμιση των χρεών της χώρας, που σαφώς θα διευκολύνει την ελληνική οικονομία να γυρίσει σελίδα.
Αγνοούν και κάτι πιο σημαντικό, παρά τις οικονομικές περγαμηνές τους.
«Διαβάζουν» το χρέος μόνο ως ποσοστό του ΑΕΠ κι όχι με ονομαστικούς όρους, όπως είναι κοινώς παραδεκτό. Αν το «διάβαζαν» με ονομαστικούς όρους, θα ήταν υποχρεωμένοι να ομολογήσουν ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια μειώθηκε.
Κι είναι απορίας άξιο τι θα πράξουν μόλις –δηλαδή οσονούπω- αρχίσει να αυξάνεται το ΑΕΠ και να ενισχύεται ο παρανομαστής.
Τέλος, αγνοούν την αναμενόμενη εισροή αναπτυξιακών πόρων και κεφαλαίων (είτε με τις αποκρατικοποιήσεις είτε μέσω χρηματιστηρίου), την οποία διευκολύνει η διαρθρωτική και δημοσιονομική πολιτική.
Δυστυχώς, αφού απέτυχαν σε κάθε τους πρόβλεψη, αφού δεν «χάρηκαν» την απόλυτη καταστροφή που διαλαλούσαν, παραδίδονται στην χλεύη.
Τα πτυχία τους, πάντως, δεν τα έχουν σκίσει ακόμη, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να τους εμπιστεύονται…
Από την άλλη πλευρά, το Λαφαζανιστάν έκανε πάλι το θαύμα του.
Βραχυκύκλωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και δημιούργησε και πάλι στην κοινωνία αίσθημα ανασφάλειας απέναντι του.
Ο δε Αλέξης Τσίπρας, στα πλαίσια των εσωκομματικών ισορροπιών, δεν ξεκαθαρίζει πως δεν υπάρχει πιθανότητα να βρεθούμε εκτός ευρώ εξ αιτίας των πολιτικών του.
Μέχρι και το παπανδρεϊκό δημοψήφισμα ανέσυρε από τα συρτάρια.
Ούτε το Λαφαζανιστάν περιθωριοποιεί.
Συνεπώς, μεγεθύνει την σύγχυση του εκλογικού σώματος, λέγοντας σε κάθε κοινωνική ομάδα, ότι επιθυμεί ν’ ακούσει.
Όσο κι αν επιχειρούν να κατεβάσουν τους τόνους από την Κουμουνδούρου, η διγλωσσία τους αποτελεί κορυφαίο πρόβλημα, τόσο για τους ίδιους όσο και για την κοινωνία.
Τα θέματα της Οικονομίας δεν είναι παιγνίδια, ειδικά μετά όσα περάσαμε και περνάμε.
Οι δε προτάσεις για ενδεχόμενη πρόταση σχετικά με την πορεία μας στο ευρώ ή ακόμη και ενδεχόμενα δημοψηφίσματα, κλονίζουν σοβαρά την χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.
Αρκεί μόνο ν’ αναλογιστούμε ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδραση των δανειστών μας, των επιχειρήσεων, του τραπεζικού συστήματος, αν βάζουμε και ξαναβάζουμε στο τραπέζι τους σχεδιασμούς του Λαφαζανιστάν, για σχεδιασμό πιθανής εξόδου από την Ευρωζώνη.
Νομίζουμε ότι τα πράγματα είναι σαφή.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να είναι πειστική εναλλακτική λύση, δεν έχει παρά να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Μπορεί να το πράξει και μ’ άλλον τρόπο.
Αν το Λαφαζανιστάν, επιμένει στις απόψεις του και τις προοπτικές της χώρας εντός της Ευρωζώνης, ας αποκοπεί εκείνο από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το παιγνίδι της εσωκομματικής δημοκρατίας εντός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να γίνεται εις βάρος των συμφερόντων της οικονομίας , της σταθερότητας κι εν τέλει της χώρας.
Και κάτι τελευταίο.
Η παρουσία στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, πολλών προσώπων που δημιουργούν τα τεράστια προβλήματα στασιμότητας σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, αποτελεί το πλήρες «ξεβράκωμα» των πολιτικών του.
Από τους πρυτάνεις που δεν έγιναν αποδεκτοί, μέχρι τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ, τον πρόεδρο των νοσοκομειακών γιατρών κι εκείνους που κατέστησαν τον συνδικαλισμό επάγγελμα και μέσο προσωπικής τους ανέλκυσης ή επιβίωσης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου