Νέα Δημοκρατία: Πορεία προς Δεξιά ή προς το φιλελεύθερο Κέντρο;

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος


Όσα έκανα, είπε ο Μπαλτάκος, τα έκανα για να μη παραδώσουμε τους ένστολους και την εκκλησία, που παραδοσιακά στηρίζουν τη Νέα Δημοκρατία, στη Χρυσή Αυγή!

Με μια φράση του αποτύπωσε πλήρως το μέγα πρόβλημα του κόμματος.

Ότι, δηλαδή, παραμένει αθεράπευτα συντηρητικό και δη βαθύτατα.

Ότι, είναι φριχτά αντιδραστικό με αφετηρίες στους σκοταδιστικούς αναχρονισμούς.

Με πολιτικές και θρησκευτικές εμμονές που δεν αρμόζουν σε ένα
σύγχρονο κόμμα και δη φιλελεύθερο, όπως επαγγέλλεται ότι είναι η Νέα Δημοκρατία.

Είναι σαφές, ότι ο Αντώνης Σαμαράς, βρίσκεται στο σταυροδρόμι της κορυφαίας του κομματικής απόφασης.

Με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει.

Θα πάει προς το φιλελεύθερο Κέντρο ή θα διατηρήσει το τιμόνι στραμμένο προς τα Δεξιά;

Η συζήτηση έχει ανοίξει εδώ και καιρό στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά τόσο αυτό, όσο κι ο τόπος δεν μπορούν να περιμένουν.

Οι εξελίξεις μπορεί να είναι ραγδαίες εν όψει πολιτικών ζυμώσεων και ευρωεκλογών.

Ο χρόνος δεν περισσεύει.

Ειδικά μετά το ζήτημα Μπαλτάκου, αλλά και την απόφαση να μην είναι στο ευρωψηφοδέλτιο ο Φαήλος Κρανιδιώτης κι ο Παναγιώτης Ψωμιάδης.

Η μετεξέλιξη ή όχι της Νέας Δημοκρατίας, θα δημιουργήσει τον νέο πολιτικό χάρτη των επόμενων ετών.

Δημιουργεί, μάλιστα, αισιόδοξα μηνύματα το γεγονός ότι κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (Αβραμόπουλος, Μπακογιάννη, Μητσοτάκης, Χατζηδάκης, Δένδιας, Αθανασίου, Αρβανιτόπουλος κλπ), έχουν ταχθεί υπέρ της σαφούς στροφής προς το φιλελεύθερο Κέντρο.

Κάποιοι εξ αυτών, το ζητούσαν ακόμη και σε εποχές που, κατά τη «Λαϊκή Δεξιά», όποιος μιλούσε για Κέντρο, ήταν αιρετικός.

Κι όμως, εν αντιθέσει με τα θρυλούμενα, ο μεσαίος χώρος, ο κεντρογενής φιλελεύθερος, αποτελεί τη μεγάλη δεξαμενή ανθρώπων, που κατά τον έναν ή άλλον τρόπο, δημιουργούσαν τα πολιτικά ρεύματα και εν πολλοίς αναζητώντας την σταθερότητα, «έδιναν» κυβερνήσεις.

Παρ’ ότι σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά, παρ’ ότι αυτός ο χώρος υπέστη την μεγαλύτερη καταστροφή από την κρίση, οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι εκεί εξακολουθεί να βρίσκεται η μεγάλη δεξαμενή που μπορεί να στηρίξει κόμματα και κυβερνήσεις υπεύθυνων κυβερνητικών συνασπισμών.

Να το δούμε κι αλλιώς.

Ποιοι είναι εκείνοι σήμερα που φωνάζουν εναντίον της συγκυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με το ΠαΣοΚ;

Ποιοι είναι εκείνοι σήμερα που φωνάζουν εναντίον της συγκυβέρνησης του ΠαΣοΚ με τη Νέα Δημοκρατία;

Στην πρώτη περίπτωση οι ακραιφνείς «λαϊκοδεξιοί», που δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι το κόμμα τους συγκυβερνά με τους κλέφτες του ΠαΣοΚ ή τον Βενιζέλο, ούτε μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι τελείωσαν οριστικά κι αμετάκλητα οι εποχές των τεράστιων αυτοδυναμιών.

Στη δεύτερη περίπτωση, εκείνοι οι παλαιοπασόκοι(όσοι έχουν παραμείνει), που δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι το κόμμα τους συγκυβερνά με τους αντιδραστικούς Δεξιούς και τον Σαμαρά, εγκλωβισμένοι στους δογματισμούς τους και τις προσωπικές πολιτικές.

Επιπλέον, ούτε αυτοί μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι έχει επέλθει το τέλος των αυτοδυναμιών και των πλαστικών σημαιών στις συγκεντρώσεις εκατομμυρίων οπαδών τους, υπό τους ήχους του «καλημέρα ήλιε καλημέρα…

Όλοι αυτοί, οι περισσότεροι των οποίων είναι γαντζωμένοι καλά πέριξ του Κράτους, δεν έχουν καμιά, μα καμιά σχέση με τη μεγάλη μάζα των κεντρογενών και σαφώς πιο υπεύθυνων πολιτών, που δεν αρέσκονται στις κούφιες μεγαλοστομίες και τις γραφικές κραυγές, αλλά στις θέσεις –αντιθέσεις και στην εξασφάλιση προϋποθέσεων για καλύτερο μέλλον.

Δεν έχουν καμιά σχέση με τους σκληροπυρηνικούς αναχρονιστές - υπερπατριώτες που οραματίζονται την κατατρόπωση των προαιώνιων εχθρών, ζουν κι αναπνέουν γι αυτό.

Δεν έχουν καμιά σχέση με τις θρησκοληψίες και τις μετάνοιες μπροστά σε εικόνες που κλαίνε ή γελάνε.

Δεν έχουν καμιά σχέση –εν πολλοίς- με το κομματικό Κράτος και τους νονούς του.

Δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εκείνους που ανακαλύπτουν δοσίλογους, προδότες κι έχουν κορώνα στο κεφάλι τους τις ξενοφοβίες, τις ομοφοβίες και τα συμπλέγματά τους.

Ούτε μ’ εκείνους που ζουν προσκολλημένοι στο παρελθόν.

Δεν γνωρίζω τι θα πράξει ο Σαμαράς.

Θα δημιουργήσει πριν ή μετά τις ευρωεκλογές τον «Ευρωπαϊκό Συναγερμό»;

Θα δημιουργήσει την αίσθηση στην κοινωνία ότι η Νέα Δημοκρατία μεταμορφώνεται σε ένα καθαρά κεντροδεξιό κόμμα με φιλελεύθερα και μεταρρυθμιστικά στοιχεία;

Ότι και να κάνει, νομίζω ότι οφείλει να το κάνει γρήγορα…

Για να ξέρουν τι θα κάνουν κι οι πολλοί που είναι σήμερα μετέωροι...