Η τρικυμία εν κρανίω του Αλέξη Τσίπρα κι ο Γιώργος Παπανδρέου

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Προσέξτε τρικυμία εν κρανίω του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Πήγε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και ζήτησε να γίνουν πρόωρες εκλογές, επειδή κατά τη γνώμη του, η κυβέρνηση δεν διαθέτει νωπή εντολή.

Δεν μπορεί όμως να μη γνωρίζει ότι δεν έχει Συνταγματικό δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο (αφού ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει τη Βουλή μόνο αν παραιτηθεί η κυβέρνηση ή καταψηφιστούν στη Βουλή δυο κυβερνήσεις –άρθρο 41 παράγραφος1).

Άρα η κίνησή του αποτελεί μια προσπάθεια εμπλοκής του Προέδρου της Δημοκρατίας στους μικροκομματικούς τακτικισμούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Ταυτοχρόνως, ζήτησε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας, ούτως ώστε να συμφωνήσουν για το πρόσωπο του νέου Προέδρου που θα εκλεγεί… μετά τις εκλογές!

Απίστευτη αντίφαση λόγων.

Ποιοι θα συμμετέχουν στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών;

Προφανώς οι αρχηγοί των κομμάτων της παρούσας Βουλής, η οποία κατά τον Αλέξη Τσίπρα δεν έχει νωπή εντολή.

Άρα, από τη μια μας λέει ότι η κυβέρνηση κι η Βουλή που τη στηρίζει δεν έχει νωπή λαϊκή εντολή κι από την άλλη μας λέει ότι μπορεί ν’ αποφασίσει για το πρόσωπο που θα εκλέξει η…νέα Βουλή που θα προκύψει από ενδεχόμενες εκλογές.

Από τη μια μας λέει ότι η κυβέρνηση κι η Βουλή που τη στηρίζει δεν έχει νωπή λαϊκή εντολή, αλλά από την άλλη ζητά να συναποφασίσουν για το πρόσωπο του νέου Προέδρου εκείνοι που …δεν έχουν νωπή λαϊκή εντολή.

Μαζί τους οι Κουβέλης και Καμμένος, που μπορεί να μην είναι καν στην επόμενη Βουλή.

Απίστευτη αντίφαση που φτάνει στα όρια του παραλογισμού.

Που καταδεικνύει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του δεν ασκούν τίποτα περισσότερο από ευκαιριακή, αν όχι τυχάρπαστη πολιτική.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κι ανεξαρτήτως των λαθών της κυβέρνησης σε συγκεκριμένους τομείς ή το βήμα σημειωτόν της σε άλλους, παραβλέπει πολύ σημαντικές παραμέτρους, ως προς τους θεσμούς:

1. Ότι η κυβέρνηση εξελέγη πριν 2 χρόνια, έχει ακόμη άλλα δυο κυβερνητικής θητείας κι ότι μόλις προσφάτως έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

2. Ότι οι δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν αυτή τη στιγμή το κόμμα του να προηγείται, επ’ ουδενί μπορούν ν’ αντικαθιστούν τους θεσμούς και το Σύνταγμα.

3. Ακόμη κι αν προκύψει αδυναμία εκλογής Προέδρου από την παρούσα Βουλή, αυτό θα συμβεί εξ αιτίας της άρνησης της αντιπολίτευσης σε οποιαδήποτε συναίνεση, την ώρα που οι ίδιες δημοσκοπήσεις που επικαλείται για να ζητά εκλογές, καταδεικνύουν πως οι κοινωνία δεν τις επιθυμεί.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παραβλέπει κάτι ακόμη.

Ότι αυτό το νοσηρό περιβάλλον ασάφειας που δημιουργεί κι υποδαυλίζει (όπως επί παραδείγματι σε Πανεπιστήμια, Σχολεία, ή με τις διακηρύξεις του περί μη αποδοχής αποφάσεων της κυβέρνησης στο μέλλον) πλήττει ακόμη περισσότερο την ήδη βαριά τραυματισμένη οικονομία μας.

Παρατηρούμε ότι οφειλέτες και δανειολήπτες αποφεύγουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους (ακόμη κι όσοι έχουν την δυνατότητα) προσβλέποντας στις…υποσχέσεις του.

Επενδυτές αποφεύγουν τη χώρα μας, αφού έχει δημιουργηθεί ασάφεια κι αστάθεια και δεν γνωρίζουν τι θα ισχύει και τι θ’ αλλάξει στο μέλλον ή αν το θεσμικό πλαίσιο των ημερών της ενδεχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιο φιλικό ή εχθρικό ή πως θα λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα. Ή ακόμη ακόμη, πως θα εξελιχθούν οι σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γιατί ο οιοσδήποτε επενδυτής να επιλέξει σήμερα την Ελλάδα για οποιαδήποτε τοποθέτηση των χρημάτων του, όταν εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει;

Πολύ περισσότερο όταν σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει στασιμότητα επενδύσεων και μέσα σε 15 χρόνια οι επενδύσεις έχουν μειωθεί τρομακτικά (το 2000 η Ε.Ε. δεχόταν το 50% των ξένων επενδύσεων παγκοσμίως και σήμερα το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί σε 17-18%);

Ο Αλέξης Τσίπρας κι οι επιτελείς του, φαίνεται ότι έχουν τα μάτια τους στραμμένα μόνο στις δημοσκοπήσεις και στην εξουσία.

Παραβλέπει, όμως κάτι ακόμη.

Ότι τα ίδια έκανε κι ο Γιώργος Παπανδρέου απέναντι στον Καραμανλή.

Κι όταν ανέλαβε την εξουσία διαλύθηκαν τα οράματά του κι έγιναν αυταπάτες.

Όταν, μάλιστα αρνήθηκε την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου από 180 βουλευτές επειδή πίστευε ότι θα σηκώσει το βάρος μόνος του, κατέστρεψε και το κόμμα του κι έβαλε τον εαυτό του στο ράφι της ιστορίας με το προσωνύμιο του μοιραίου…