Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 119)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grost

δια χειρός Πέμης Γκανά

Θρέφω, θρέφω τους καημούς μου

Πέμπτη 6 του Απρίλη (πότε πήγε κιόλας Απρίλης;) και ένας τσακωμός με τον Παναγιωτάκη ήρθε μου τσάκισε τα νεύρα και μου κλόνισε το ηθικό.

-Δεν διαβάζω άλλο, φωνασκούσε ο μικρός, αύριο είναι η τελευταία μέρα του σχολείου.

-Τι λες παιδί μου, φώναζε η μανούλα, αδιάβαστος θα πας; Κούτσουρο θα μείνεις; Τι θα γίνεις στην ζωή σου έτσι αγράμματος; Τι θα προσφέρεις αγράμματος στον τόπο σου; Τίποτα!

-Σιγά, και αν δεν διαβάσεις μια μέρα δεν παθαίνεις τίποτα, θα

διαβάσεις την επόμενη και θα θρέψεις τους καρπούς αργότερα...

-Τι θα τους κάνεις τους καρπούς;

-Θα τους θρέψεις!

-Θα τους δρέψεις!

-Όχι θα τους θρέψεις!

-Για αυτό σου λέω, μάθε παιδί μου γράμματα, γιατί σε βλέπω να μένεις ξύλο απελέκητο. Άκου θρέψεις!
-Μα το είπε ο Τσίπρας!

-Αγράμματος σαν τον Τσίπρα θες να γίνεις; Εξεμάνη η μανούλα.

-Δεν είναι αγράμματος μαμά, είναι ο πρωθυπουργός.

Και ο φόβος της μανούλας παίρνει σάρκα και οστά, τα παιδιά ταυτίζονται με τον πρωθυπουργό της χώρας.

Τελικά ο Παναγιώτης διάβασε τα μαθήματά του, και περιμένει τώρα να «θρέψει» τους κόπους του στο μέλλον, γιατί αν περιμένει να τους δρέψει, μάλλον, σε λάθος χώρα έχει στηθεί.

-Έλα μωρέ, είπε και η απέναντι Συριζαία, ένα σαρδάμ από την ταραχή του έκανε ο άνθρωπος! Και πέσαν όλοι να τον φάνε. Εδώ κλείνει η αξιολόγηση!

-Ποια κλείνει; Δεν κρατήθηκα και την ρώτησα και εγώ.

-Η αξιολόγηση!

Εντάξει, καλά περάσαμε, γελάσαμε, οι υπόλοιποι, μέχρι δακρύων, και εκείνη θυμωμένη μας γύρισε την πλάτη και έφυγε.

Ήρθε όμως η κυρία Ευθαλία, η γνωστή, της γειτονιά μας, μας βρήκε μαζεμένους όλους (μαμάδες και μπαμπάδες) την πλατεία και άρχισε να φωνάζει:
-Μετανοείτε Χριστιανοί!

-Ωχ! είπα και εγώ.

-Ωχ! είπε κι η Βίλλυ.

-Ωχ! κιι η Δάφνη!

-Μετανοείτε, βγαίνουν οι προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού και του πατέρα Παϊσιου!

-Τι έγινε κυρία Ευθαλία μας, ρώτησε η Αθηνά -και άφησε το εκλαίρ που έτρωγε, σας λέω, σημάδι βαθιάς ανησυχίας αυτό για την φίλη Αθηνά, γιατί ότι και να γίνει το φαγητό της το σέβεται και δεν το αφήνει ποτέ!
-Ο Τραμπ έριξε 59 πυραύλους Απάτσι, στη Συρία!

-Τόμαχοκ, την διόρθωσε ένας μπαμπάς, που προφανώς έχει πάει στο στρατό και ξέρει απ αυτά τα στρατιωτικά.

-Στην μάρκα θα κολλήσουμε τώρα; Αγρίεψε η μαντάμ Ευθαλί.

-Και τι θα γίνει τώρα; Την ρωτήσαμε.

-Τώρα που ο Σουλτάνος -κακό ψόφο να χει- θα πάει Μεγάλη Παρασκευή ο αντίχριστος, στην Αγιά Σοφιά, να ακούσει, τάχαμου τάχαμου, το κοράνι του, ο Πούτιν θα βρει ευκαιρία του επιτεθεί!

-Α!!! είπαμε και κουνήσαμε το κεφάλι όλες μαζί.

-Κοροϊδεύετε εσείς, θύμωσε και η κυρία Ευθαλία, αλλά που καταλαβαίνετε από διεθνή πολιτική, ο καιρός γαρ εγγύς. Και ντροπή σας! Σαρακοστή και αρταίνεστε.
Και αγριοκοίταξε την Αθηνούλα, που έκανε πως δεν άκουγε.

Πάντως ο φίλος Έλλην Ελληνιάδης του Έλληνα και της Ελένης, στο ίνμποξ εχθές με διαφώτισε:
«Η νέα τάξη πραγμάτων είναι πίσω από την επίθεση, σκηνοθετημένο το βίντεο από τον isis, περιμένουμε από την Ρωσία, το Ιράν, την Συρία την απάντηση, α! και την Βόρεια Κορέα».

Η αλήθεια είναι πως σκέφτομαι να κλείσω δια παντός το ίντερνετ καθώς κάνει κακό στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου! Και όλη αυτή η ακτινοβολία!
Ώρες ώρες σκέφτομαι πως καλύτερα ήμασταν πριν το ανακαλύψουν, ο καθένας ήταν στο δικό του μικρόκοσμο και κανένας δεν ενοχλούσε, τάζοντας «ψόφους», τον άλλο.

Μέσα σ όλα είχαμε και τον Μπαλαούρα, με το όνομα, να στήνει καυγάδες για το Άγιο Φως.

Άσχετα με ότι πιστεύει, ή όχι, ο καθένας, πραγματικά πιστεύετε σύντροφε Μπαλαούρα πως αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας;

Γιατί εγώ πιστεύω πως είναι, μάλλον, το μικρότερο μας!

Αυτά τα θλιβερά, γίνανε φίλοι καλοί και αγαπημένοι, αυτήν την πρώτη εβδομάδα του Απρίλη, και στα μάτια μου ακόμη έχω τα άψυχα κορμιά των παιδιών.

Ντροπή για την ανθρωπότητα και το ανθρώπινο είδος, αυτές οι εικόνες,

Απ όπου και αν προέρχονται, όποιος και να το έχει προκαλέσει, μόνο θλίψη για τον ξεπεσμό μας, μου φέρνει.

Είτε είναι το Παρίσι, είτε το Αφγανιστάν, είτε το Λονδίνο, το Αιγαίο ή η Κωνσταντινούπολη, είναι ο πόλεμος που σπαράζει πάνω στις σάρκες των παιδιών.

Σας αποχαιρετώ προσδοκώντας φώτιση αλλά και λύτρωση...