Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 121)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

«Εδώ Βενεζουέλα… Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός του πατερούλη Μαδούρο….»…

Πέμπτη 20 του μήνα Απρίλη και πέρασε και η απέναντι συριζαία, με βήμα που πρόδιδε άγχος αλλά και νευρικότητα.

Την έβλεπα, που λέτε, να περπατά πάνω κάτω στο δρόμο, με θαλασσί πουκάμισο περί Αθήνα Ανάβυσσο (ουπς σόρυ από άλλο έργο αυτό) και με το τρανζίστορ(!) στ΄ αυτί.

Σαν ταινία βγαλμένη από τα βάθη της δεκαετίας του ογδόντα, μην σας πω.

Μ έφαγε η περιέργεια.

Τι ακούει με τόση προσήλωση άραγε και

καπνίζει αρειμανίως ένα σκασμό τσιγάρα;

Κουσκουσιάρα, όχι για να το παινευτώ, δεν είμαι-λέμε και κανένα αστείο τώρα για να περνά και η ώρα- αλλά κατέβηκα να δω τι συμβαίνει.

Δεν μπορεί, μια γειτονιά είμαστε, πρέπει να γνωρίζουμε τα του οίκου των άλλων! Μόνο η κυρία Ευθαλία θα έχει αυτό το προνόμιο;

-Καλά είστε; Την ρώτησα, μην με περάσει και για αγενή.

-Τι καλά να είμαι; Μου απαντά εκνευρισμένη, δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω μας;

-Που καλέ στην γειτονιά μας;

-Τι λες παιδί μου, ο κόσμος είναι και μακρύτερα από την αυλή του σπιτιού μας.

-Τι μου λέτε τώρα;

-Ναι όπως σε βλέπω και με βλέπεις!

-Τι γίνεται λοιπόν στον ντουνιά; Ρωτώ μάλλον θορυβημένη.

-Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές πάνε να ρίξουν την κυβέρνηση Μαδούρο! Μου απαντά με ύφος σχαρικιάρας.

-Τι μου λέτε τώρα! Είναι πράγματι γεγονός;

-Βεβαίως, βγήκαν οι δεξιοί (!) στο δρόμο  και ο σύντροφος Μαδούρο, κατέβασε την αστυνομία -ο Θεός και η ψυχή του πόσο τον πόνεσε αυτή η απόφαση, αλλά όλα έχουν τα όριά τους. Ακούς εκεί να διαδηλώνουν κατά της λαοπρόβλητης κυβέρνησης! Και ο Μητιφίδης με τα όνομα ο βουλευτής μας μίλησε, χθες, για τις επιτυχίες της μπολεβαριανής επανάστασης.

-Έχουν, όμως, νεκρούς, ανάμεσά τους και παιδιά, την διακόπτω.

-Γιατί τους είδες με τα μάτια σου;

-Όχι το είδα όμως στην τηλεόραση.

-Αχ αυτός ο Αμερικάνικος διάολος πάλι! Για αυτό εγώ έχω τρανζίστορ, μόνο αλήθειες λέει (!).

-Έχουμε και ίντερνετ, την ενημερώνω.

Με κοιτάζει, που λέτε, με λύπη.

-Σου φαίνομαι βρε απ αυτές που κατεβάζουν αμάσητα όσους τους λένε οι ιμπεριαλισταί στο ιντερνέτι;

-…

-Σου μοιάζω για καμιά χαζή εγώ;

-…

-Τις παγκόσμιες συνομωσίες εγώ μάτια μου, της μυρίζω, έχω μύτη, εγώ!

Και αλάνθαστο κριτήριο…

Την άφησα που λέτε να μου εξηγεί με τις ώρες, το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς όλου του κόσμου, η ανάλυση της ήταν δε τόσο γλαφυρή και παιδαριώδης που σχεδόν πίστεψα πως η συριζαία της γειτονιάς μας ζει σε έναν άλλο πλανήτη, τόσο αγγελικά πλασμένο όσο και ο δικός μας.

Την αποχαιρέτησα και την άφησα να ακούει τα νέα από το μικρό ραδιοφωνάκι της:

«Εδώ Βενεζουέλα. Εδώ Βενεζουέλα σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός του πατερούλη Μαδούρο, ξυπνάτε σύντροφοι και αν νομίζετε πως πεινάτε, να πάτε να κοιταχτείτε στο σύντροφο γιατρό κομισάριο, και αν σας σκοτώσουμε καλά να πάθετε, που ακούστηκε διαδηλώσεις σε σοσιαλιστική χώρα; Ε; εεεε;;;»

Κατά τα άλλο όλα μάλλον θλιβερά…

Πέρασαν κιόλας 50 χρόνια από την δικτατορία των συνταγματαρχών του 67 και ο διαδικτυακός μου φίλος Γιώργος- αγέννητος και εκείνος- την αναπολεί…

-Όλα πήγαιναν ρολόι, έγραψε χθες το απόγευμα, στο χρονολόγιο του.

-Και που πήγαιναν φίλε; Τον ρώτησα, μήπως ταξιδάκι αναψυχής στην Γυάρο και στην ΕΣΑ;

Μου μούτρωσε, το λοιπόν, με διέγραψε από φίλη και με μπλόκαρε.

Και εγώ κάθομαι σαν μια μικρή Ελένη και κλαίω που δεν με παίζουν οι φιλενάδες μου.

Τέτοια η στενοχώρια μου δηλαδή.

Α! Είχαμε και τα νέα τερτίπια της ΔΕΗ.

Μιλά για αυξήσεις- λόγω του οικονομικού της αδιεξόδου την στιγμή που προσλαμβάνουν 2000 αρχαιολόγους…

Άλαλα τα χείλη των φωτισμένων με λάμπα πετρελαίου ή και με κερί (ακόμη καλύτερα) 

Κούλα μ ακούς; Πολύ κ@@@παιδο ο καρκίνος τελικά.

Πήρε και τον Στάθη μαζί του… Τον Στάθη των παιδικών μας χρόνων…

Κούλα, ας τον άκουγες μια φορά και τι στον κόσμο…

 Αυτά έγιναν φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι, αυτήν την τρίτη εβδομάδα του Απρίλη.

Σας φιλώ σταυρωτά και σας ασπάζομαι και ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο.

Θεού θέλοντος και Μαδούρο επιτρέποντος-ουπς σόρρυ του κου Σακελλαρόπουλου, εννοούσα, επιτρέποντος…