Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής
Στη χώρα του Έλληνα πρωθυπουργού, ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο από τα μνημόνια περίπου μια φορά τη βδομάδα, το χρέος κουρεύεται κάθε επόμενο μήνα και η ανάπτυξη έχει ήδη ανεβάσει στροφές από τον προηγούμενο.
Οι επενδυτές μαλώνουν στην ουρά για μια θέση στον ελληνικό ήλιο και η διαφθορά
είναι πλέον ξεχασμένη, ακόμα και ως έννοια. Δυσαρεστημένοι Έλληνες φυσικά και δεν
υπάρχουν…
Στη χώρα του
Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας, τα
καουμποϊλίκια (sic)
δεν περνάνε, τα χρήματα στα δημόσια ταμεία είναι τόσα πολλά, που περισσεύουν
για γλέντια και αποκριάτικα πάρτι με φόντο τις ένοπλες δυνάμεις και η
ατμόσφαιρα τόσο εύθυμη, που κάνει πλάκες στον Πρωθυπουργό από το twitter.
Εδώ, τα μνημόνια
έχουν τελειώσει από πέρυσι…
Στη χώρα του υπουργού Παιδείας, η αγορά είναι τόσο
κορεσμένη από εργατικά χέρια, επιστήμονες και εξειδίκευση, που η σύνδεσή της με
το ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει κάπως να χαλαρώσει και καλό θα ήταν να πάψουμε
επιτέλους να μιμούμαστε τις δυτικές σχολές (αυτά, αλλά με άλλα λόγια, γράφει σε
σύγγραμμα του). Οι φοιτητές μας, δε, είναι αρκετά ρωμαλέοι για να
αντιμετωπίσουν μόνοι τους το ξύλο, αν υπάρχει, στις πανεπιστημιακές
εγκαταστάσεις…
Στη χώρα του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του
Πολίτη, η ασφάλεια έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που η αστυνομία είναι
διακοσμητική…
Σε εκείνη του υπουργού Εσωτερικών, μπορούμε άνετα
να μονιμοποιήσουμε μερικούς ακόμα συμβασιούχους…
Στης υπουργού Εργασίας, να δώσουμε μερικά ακόμη
επιδόματα…
Στης αναπληρώτριας Κοινωνικής Αλληλεγγύης, οι
συνταξιούχοι δεν ξέρουν τι θα πει «μείωση»…
Στου υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, οι ελεύθεροι
επαγγελματίες αιτούνται ...αύξηση των εισφορών τους…
Για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας έχουμε σταθερά
ένα από τα καλύτερα συστήματα Υγείας παγκοσμίως (όντως το έχει πει αυτό)…
Ο τελευταίος είναι λίγο πιο απαιτητικός και
πιστεύει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμα καλύτερα, αρκεί να μην υπάρχει
ΠΟΕΔΗΝ και αντικαπνιστικός νόμος. Έτσι είναι οι τελειομανείς…
Τέλος, στην εν λόγω χώρα, πολλοί υπουργοί είναι
τόσο εύθικτοι που, όταν κάνουν το καθήκον τους- δεν είναι πάντα ευχάριστο,
αλίμονο- βάζουν τα κλάματα. Έτσι λένε, άρα, έτσι είναι.
Όταν μιλάμε για αυτή την κυβερνητική dream team,
με αυτή την τρομακτική ανάπτυξη, που όλοι πλέον βλέπουμε, είναι πολύ
φυσιολογικό να έρχονται οι εταίροι και να σου φέρνουν ακριβώς ό,τι ζήτησες και
τίποτα λιγότερο, όπως είπε χθες και ο Πρωθυπουργός στους υπουργούς του.
Στο
πιάτο!
Μετά βίας μιλάμε για διαπραγμάτευση, όταν από τη
μία υπάρχει μία προβληματική Ένωση και από την άλλη μία ανερχόμενη υπερδύναμη.
Είναι καταφανές ότι ο υπουργός των Οικονομικών πήγε
στο Eurogroup και
είπε «δεν τη θέλω την ποσοτική χαλάρωση. Τι να την κάνω;»…
Κανένας θρίαμβος στη διαπραγμάτευση.
Χάρη τους
κάναμε.
Θρίαμβος είναι αυτό που ζούμε…
Μπράβο
ΑπάντησηΔιαγραφή