Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 129)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

… και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν…

Μου στέλνει, που λέτε, μήνυμα inbox, το κορίτσι το θυμωμένο, είκοσι τριών ολόκληρων Μαΐων -το λες και ολόκληρη ζωή- με μάτι μαύρο κατράμι, απ το βάψιμο, πορτοκαλί χείλη και τούφα μπλεμπορντωροδοκόκκινη.
Τριάντα δυό τα σκουλαρίκια και άλλα τόσα τα τατού.

-Κάτω τα χέρια σου από τους Ρομά!

Μου αγριοφωνάζει, με κεφαλαία γράμματα.

Σκιάχτηκα, είν' αλήθεια.

Της απάντησα.

-Τι λες μπρε; Τι δουλειά έχω γω με

τους Ρομά να τους μαλώσω; Σάματι τους μάλωσε ποτέ κανείς; Σάματι τους ακούμπησε πραγματικά κανείς;

Μαντάμ, άλλο να σου τα λέω και άλλο να τ ακούς. 

Τι μου' σουρε, η αντιφά, αντιρά, αντιχόμο, αγριεμένη νεαρά!

Λες και έφταιγα προσωπικά για των δράμα των ταπεινών και καταφρονεμένων ολόκληρου του άδικου ντουνιά.

-Κουβέντα δεν ακούω μπαλαμή, και άστα αυτά δεν περνάνε σε μένα!

-Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, σχώρα με αν έσφαλλα, δως μου μια ευκαιρία, μη με αποπαίρνεις...

Τίποτα αυτή.

-Θα σε πλοκάρω πάραυτα! Θα σε διαγράψω.

Όχι, μην μου κάνεις τέτοιο κακό, ναι ναι έτσι σου πρέπει, η τελευταία της κουβέντα.

Ξέρω μαντάμ, ότι κάποιοι διατείνονται πως εγώ γελούσα και ίσως και να κορόιδευα όλη αυτήν την ώρα της στιχομυθίας, αλλά σας το λέω δίνοντας όρκο βαρύ, την προσκοπική μου τιμή, εάν και εφόσον είχα ποτέ υπάρξει πρόσκοπος βεβαίως βεβαίως, πως ούτε γέλασα, ούτε και την φασκέλωσα, παρά μόνο λυπήθηκα, και ίσως (λέμε και κανα αστείο) να σκέφτηκα την ζωή μου, και πόσο θα μου έλειπε ο αγριεμένος μα εντελώς άστοχος λόγος της την επόμενη μέρα...

Και τι είναι αυτό ζούμε μαντάμ, σε ετούτη την τρελή χώρα όπου το δέντρο- σύμβολο της,  είναι η φαιδρά πορτοκαλέα...

Αντί να θέλουμε να παταχθούν τα άντρα της ανομίας και να σπάσουμε τον όποιο δεσμό της διαπλοκής, εμείς αναλωνόμαστε σε ύβρις και μαθήματα αντιφασισμού, από άτομα που πρώτα απ όλα είναι αυτά που κατηγορούν τους διπλανούς τους.

Δεν συμφωνείς με την αισθητική των gay parade, παρόλο που αυτοί καθ εαυτοί οι gays καθόλου δεν σε ενοχλούν;

Είσαι ομοφοβικός.

Βρε δε πα να εξηγείς, πως καμιά παρέλαση και για κανένα λόγο -ειδικά αυτή η σουργελέ των Αποκριών, δε σ αρέσει, τίποτα αυτοί.

Θέλεις τα Εξάρχεια προσβάσιμα, είσαι χρυσαυγήτης.

Δεν συμπαθείς τον πρωθυπουργό και διαφωνείς με τα χαΐρια της κυβέρνησης, είσαι φασίστας... 

Γκάις, μια κουβέντα μόνο:

Πολύ σας βαρέθηκα, είστε, πως να σας το πω και να μην σας καταρρακώσω, είστε  γραφικοί!

Πιο γραφικοί και από τις παρελάσεις.

Γραφικότεροι, μακράν, από τις Καθαρές Δευτέρες με την συμπεθέρα και το δευτερανήψι της κουνιάδας να τρώνε λαγάνα, ταραμοσαλάτα και θρούμπα ελιά.

Γραφικότεροι και από τους γραφικούς με τα σορτσάκια και τη σαγιονάρα που χορεύουν καλαματιανά μετά τα δημοψηφίσματα.

Συμμαζευτείτε, φιλική συμβουλή, γιατί όταν θα μεγαλώσετε θα κλαίτε με τις παρλαπίπες σας.

Και σας το λέω εγώ, που έκανα ένα ολόκληρο φεγγάρι στον Ρήγα.

Α! και οι κοπελούδες, μην φοράτε βρε mummy jeans και τεράστια γυαλιά, έχετε και αυτά τα υπερμεγέθη φρύδια και μου θυμίζετε  τα τραγικά έιτις, που οι μανάδες μας, ευτυχώς, κάψανε όλες τις φωτό, και λέω ευτυχώς, γιατί ήμασταν και εμείς εκεί,  με κοτλέ πανταλόνια και ματομπούκαλα τεραστίων διαστάσεων να σβήνουμε τα κεράκια σε τούρτες που έγραφαν πάνω “χρόνια πολλά” με κερασάκια μαρασκίνο.

Κατά τα άλλα λευκοί καπνοί, από τα ένδοξα Γιούρογκρουπ.

Έτσι λέει ο πράιμίνιστερ δηλαδή, γιατί εγώ για καταχνιά το βλέπω να σκεπάζει την όμορφη τούτη χώρα!

Γράψανε και κάτι ωραία άρθρα για τον Αλέκση τον έμορφο κείνες οι Ευρωφυλλάδες.
Αχ ρε Αλέξη γράψανε, αχ βρε μπαγάσα...
Σας το λέω πολύ τον εκτιμούν στα εξωτερικά τον πρωθυπουργό μας.

-Τον εβλέπετε; λένε. Φτύστε τον να μην τον ματιάξετε...

Όχι, δεν τα λες ανθηρά όλα αυτά που συνέβησαν αυτήν την εβδομάδα.

Μια πολυκατοικία στο Λονδίνο παραδόθηκε στις φλόγες...

Και το στέλεχος του Κουκουε, το κόμμα σου λαέ, μας το είπε ξεκάθαρα: Αυτό είναι ο καπιταλισμός...

Βαράτε προσοχές συντρόφια.

Είχαμε και τον σεισμό στην Λέσβο, που άφησε ρημαγμένο το νησί...

Είχαμε και την μαντάμ Ευθαλί, την γνωστή, της γειτονιάς μας να μαζεύει τις θείες των Άνω Βριλησσίων σε ολονυχτίες γιατί, λέει, έφτασε  ο καιρός.

Όχι, μη με ρωτάτε τι σημαίνει αυτό, κάνω πως δεν ακούω και δεν καταλαβαίνω...

Και αυτή η ιστορία για το τάχα θεϊκό σημάδι πάνω από την Αθήνα, καλέ μην το πιστεύετε, αυτοψεκάζονται τα ψεκασμένα.

Έκλεισαν τα σχολεία!

Έκλεισαν τα σχολεία!

Διαχρονική η χαρά, πανηγυρίζω και εγώ με τους πιτσιρικάδες, σαν να τέλειωσε σεμέστερ το δικό μου!!!

Ο καιρός δεν μας αντέχει και έχει μπερδευτεί.

Μωρέ καλοκαίρι δεν το λες αυτό, πρωτοβρόχια δεν είναι, η Αθήνα βροχερή, όταν σας λέω ότι το παλικάρι είναι γκαντέ, με λέτε κακιά και προληπτική.

 Σας μερσώ για μια ακόμη φορά που με ανέχεστε, σας φιλώ και σας ασπάζομαι,  και ανανεώνω το ραντεβού μας για νέξτ γουίκ...

ΥΓ1. Πάει και ο Πήγασος, μαντάμ, αρκεί που το δημόσιο γερά κρατεί.

YΓ2. "Καλντερίμι" αν δείτε το καλοκαίρι θα είναι μόνο σε νησί, γιατί αν περιμένετε από τον κο Νίκο Γ. Σακελλαρόπουλο να γράψει...σωθήκατε!

ΥΓ3. Ο Kairlov στον Πειραιά, στον Νέο Κύκλο (Καραολή & Δημητρίου 43 και Καραΐσκου) την Τετάρτη 21 Ιουνίου και ώρα ογδόη βραδινή, μην μας ξεχάσετε, θα σας μουτρώσουμε...