GR POST: Γιώργος Πολυχρονιάδης: Ο Έλληνας με τη νέγρικη φωνή!

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δημοσιεύθηκε στο πολυπεριοδικό

«Στο Καλντερίμι» (Νο 243),

την Κυριακή 1 Απριλίου 2018.

@ Ο Γιώργος Πολυχρονιάδης αναμφισβήτητα είναι μια περίπτωση χαρισματικού ανθρώπου της τέχνης κι εκτός άλλων είναι ο Έλληνας τραγουδιστής με την πιο χαρακτηριστική «σόουλ» φωνή της μουσικής μας σκηνής.

Είδε το φως της ζωής του 1951, στο υπέροχο νεοκλασικό κτίριο του σπουδαίου Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Αριγκόνι, στη Θεσσαλονίκη.

@ Από το μικράτα του, ήταν δεν ήταν τεσσάρων ετών, έπαιρνε το σκουπόξυλο κι… έπαιζε κιθάρα.

Λίγο μετά, η γιαγιά του τού έκανε δώρο ένα μικρό ακορντεόν.

Αυτό έγινε το

μοναδικό του παιγνίδι.

Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς να του δείξει κανένας, κατάφερε κι έμαθε τα μυστικά του κι έπαιζε ότι ακουγόταν στο ραδιόφωνο.

Κι άρχισε να λέει ότι το μόνο πράγμα που θα κάνει στη ζωή του είναι η μουσική!

@ Οι καλλιτεχνικές επιδόσεις του μικρού Γιώργου ανησυχούσαν τον πατέρα του.

Που έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να τον στρέψει σε άλλες κατευθύνσεις.

Όταν ζήτησε να πάει στο ωδείο, έλαβε την αφοπλιστική απάντηση από τον πατέρα του:

«Α, πα, πα, ούτε που να το σκέφτεσαι, δεν θέλω ο γιος μου να πηγαίνει να παίζει σε πανηγύρια»….

@ Ο Γιώργος, απογοητευμένος συνέχισε να παίζει ακορντεόν και ν’ ανακαλύπτει τα μυστικά του.

Υπάκουος στην πατρική θέληση δεν εξωτερίκευε τις θελήσεις του.

Η ζωή του όμως ήταν σχολείο κι ακορντεόν.

Ώσπου, ήταν δεν ήταν 13 ετών, βλέπει στον κινηματογράφο ένα ντοκιμαντέρ με τους Beatles.

Αυτό ήταν!

Το «θέλω» του κορυφώθηκε, έγινε …επανάσταση!

@ Κάπου εκεί, έρχεται κι η γνωριμία με την κιθάρα.

Μαζεύει χρήματα κι αγοράζει μια.

Σκεβρωμένη.

Κι αυτή την έμαθε μόνος του.

Ανακάλυψε μόνος του τα εσώψυχά της.

Κι ύστερα αρχίζουν τα συγκροτήματα.

Οι Drops και οι Snowballs, με τα οποία αρχίζει να εμφανίζεται σε διάφορα κλαμπ της Θεσσαλονίκης.

@ Μα η κιθάρα δεν ήταν ηλεκτρική.

Πουλάει το ποδήλατό του, δίνει προκαταβολή κι αγοράζει μια.

Μα πού να τολμήσει να την πάει σπίτι;

Μετά από κάθε εμφάνιση, την έκρυβε στο σπίτι ενός φίλου του…

Σε μια εμφάνισή του, τον βλέπουν «οι Βόρειοι», που εκείνη την εποχή είχαν κάνει τεράστια επιτυχία με το τραγούδι του «Με φωνάζουνε Τζίνι».

Του ζητούν να πάει μαζί τους.

Εκείνος τραγουδούσε κι έπαιζε κιθάρα, ενώ στο συγκρότημα ήταν κι ο Στέλιος Φωτιάδης (μετέπειτα σημαντικός παραγωγός και σύντροφος της Γλυκερίας).

Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’60, εντάσσεται στους «Artomix» και κατηφορίζουν προς την πρωτεύουσα για να γνωριστούν μαζί της.

@ Μέχρι το 1974 βρίσκεται σε διαρκή πυρετό αναζήτησης του καλλιτεχνικού του δρόμου.

Με σαφή έφεση στους δρόμους της ροκ.

Το 1974, επιστρατευμένος ων, γράφει τη μουσική σε στίχους του Κώστα Πεϊδη στο τραγούδι «Ο τυφλός», το οποίο στέλνουν στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος «μουρμούραγε» γι αυτή την επιλογή, δεν την έκανε με τη ψυχή του.

Βλέπετε, θεωρούσε το φεστιβάλ ένα θεσμό «καθωσπρεπισμού» κι αυτό ήταν παντελώς αντίθετο με τις ροκ καταβολές κι αναζητήσεις του.

@ Εκεί, ο Γιώργος Πολυχρονιάδης σε ηλικία 23 ετών, παίρνει το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη και την 4^η θέση.

Τον μαθαίνει πια όλη η Ελλάδα.

Που συζητά για τον σεμνό νεαρό με τη σπουδαία φωνή.

Το τραγούδι κυκλοφορεί σε δίσκο 45 στροφών και στην πίσω πλευρά υπάρχει το τραγούδι «Φλέβα καρδιάς».

Το 1975 κυκλοφορεί ο πρώτος του δίσκος με τίτλο το όνομά του.

Ένα χρόνο μετά ο δίσκος «Μου λείπει κάτι».

Και το 1978 ο δίσκος «Αγάπα με για να υπάρχω».

@ Η εκτόξευση έρχεται το 1979.

Στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης τραγουδά το «Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη γη μας», σε μουσική δική του και στίχους της Σάσας Μανέτα.

Σαρώνει όλα τα βραβεία.

Σύνθεσης, στίχου, ερμηνείας, ενορχήστρωσης και δημοφιλέστερου τραγουδιστή.

Τότε, ο Γιώργος Πολυχρονιάδης επιδεικνύει πρωτοφανή σεμνότητα κι ωριμότητα, εξακολουθεί να πατά στη γη.

Ξέρει τι κάνει, ξέρει τι θέλει και δεν επιτρέπει στους «αέρηδες» της δημοσιότητας και της αναγνώρισης ν’ αλλοιώσουν την προσωπικότητά του.

@ Το 1981 κυκλοφορεί ο δίσκος «Περίμενέ με», το 1983 «Τα ωραιότερα τραγούδια μου», το 1984 «Άσε να παίζουνε οι δίσκοι», το 1987 «Τσιγκολελέτα» μαζί με Μιχάλη Νικολουδάκη), το 1987 «Tomato Juice».

@ Κάπου εκεί, γίνεται και το «λάθος».

Ενώ ο Πολυχρονιάδης είναι ο καλλιτέχνης με έντονη εσωτερικότητα που του αρμόζουν οι ακουστικοί χώροι, η δισκογραφική του εταιρεία τον σπρώχνει στην πίστα.

Σχεδόν ετσιθελικά.

Έτσι, αρχίζει να εμφανίζεται σε μεγάλα σχήματα και πίστες κρατώντας ουσιαστικά το λεγόμενο πρώτο πρόγραμμα με μοντέρνα τραγούδια.

Την ώρα που ο κόσμος έτρωγε το φαγητό του και λίγη σημασία έδινε στον καλλιτέχνη…

@ Το 1990 κυκλοφορεί ο «Πειρασμός», σε στίχους της Εύης Δρούτσα.

Γίνεται χαμός.

Κυρίως με το τραγούδι «Μαργαρίτα».

Ακολουθούν κι άλλοι δίσκοι κι ο Γιώργος Πολυχρονιάδης βρίσκεται πια συστηματικά στο επίκεντρο και συμμετέχει σε όλα τα μεγάλα σχήματα σε μεγάλες πίστες, συναυλίες και παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Με υπόκλιση των πάντων στη «νέγρικη» φωνή του μα και στην μετρημένη «περπατησιά» του…

@ Συνολικά, οι δίσκοι του ως τραγουδιστής και τραγουδοποιός υπερβαίνουν τους 30 ενώ η καλοπροαίρετη προσωπικότητά και το ταλέντο του τον έχει κάνει αγαπητό πρωτίστως στους συναδέλφους του.

Κι αυτό, ίσως, αποτελεί σημαντικότερο επίτευγμα από την καταξίωσή του στον κόσμο…

@ Τα τελευταία χρόνια, ο Γιώργος Πολυχρονιάδης, μαζί με τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και τον Λάκη Τζορντανέλι αναβιώνουν το τραγούδι της εποχής των συγκροτημάτων και της νοσταλγίας.

Κι όπου εμφανίζονται, γίνεται λαϊκό προσκύνημα….

@ Όνειρο γκρίζο

Μουσική: Written By – A. Kapian-A. Kornfeld

Στίχοι: Γιάννης Πάριος

https://www.youtube.com/watch?v=N2A-Q51LVTw

@ Μαργαρίτα

Μουσική: W. Veler-M. Sembello-R. Waldman

Στίχοι: Εύη Δρούτσα

https://www.youtube.com/watch?v=lLamxHngsvk

@ Φειγ βολάν

Μουσική: Γιώργος Πολυχρονιάδης

Στίχοι: Εύη Δρούτσα