Η θλιβερή σύγκριση των Επιτροπών σε Ελλάδα & ΗΠΑ

Γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Προχθές, ο ισχυρός άνδρας και διευθύνων σύμβουλος του Facebook, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, κατέθεσε ενώπιον των μελών τριών επιτροπών του αμερικανικού Κογκρέσου, προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την αθέμιτη πρόσβαση που είχε στα προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων χρηστών τού εν λόγω ιστότοπου η Cambridge Analytica, η οποία σχετιζόταν με την προεκλογική εκστρατεία του Ντ. Τραμπ.

Όποιος Έλληνας παρακολούθησε

έστω και μέρος της συγκεκριμένης διαδικασίας πιθανότατα να στέναζε με απελπισία, αδυνατώντας να αποφύγει τις συγκρίσεις με τις αντίστοιχες ελληνικές. Αν, δε, είχε προηγουμένως παρακολουθήσει και την πρόσφατη ακρόαση του διευθύνοντος συμβούλου της Beat (πρώην Taxibeat) από την κοινοβουλευτική επιτροπή επί του τελευταίου νομοσχεδίου του ελληνικού υπουργείου Μεταφορών – μία επιτροπή που δεν ήταν εξεταστική αλλά ντε φάκτο έγινε – λογικά θα ήθελε να βάλει τα κλάματα, όπως ο γράφων…

Όχι επειδή στις ΗΠΑ θα αποδοθεί δικαιοσύνη ενώ εδώ όχι – αυτό μένει να φανεί και, άλλωστε, όταν τίθενται πρωτίστως ζητήματα ηθικής, η δικαιοσύνη αρχίζει και γίνεται έννοια σχετική – αλλά επειδή είδε πώς είναι οι επιτροπές που εκπροσωπούν τον λαό και δη οι εξεταστικές. Στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει πώς είναι αυτά τα πράγματα, πώς είναι κάποιοι θεσμοί βασικότατοι για την Δημοκρατία.

Το ζήτημα εδώ δεν είναι μόνο ότι ο κ. Ζούκερμπεργκ αντιμετώπισε δύσκολες ερωτήσεις, αλλά ότι τα μέλη του Κογκρέσου ήξεραν ποιος είναι ο ρόλος τους, τι ακριβώς εκπροσωπούν δηλαδή, και πώς να τον υπηρετήσουν· ερωτήσεις άμεσες, απλές και εύστοχες, για σημαντικά σημεία της υπόθεσης, για τα οποία όλος ο κόσμος (όχι μόνο οι Αμερικάνοι) ενδιαφέρεται να μάθει, και παρεμβάσεις στον εξεταζόμενο όταν χρειάζονταν διευκρινίσεις.

Απλά πράγματα, θα πείτε...

Αν ήταν τόσο απλά και στην Ελλάδα, δεν θα γράφαμε αυτό το άρθρο.

«Κύριε Ζούκερμπεργκ, γνωρίζατε από το 2015 ότι η Cambridge Analytica έχει στη διάθεσή της προσωπικά δεδομένα χρηστών του Facebook. Τι κάνατε για αυτό;»

«Λέτε ότι σκοπός σας είναι να φέρετε τον κόσμο πιο κοντά. Σ’ αυτόν τον κόσμο, οι εταιρείες προηγούνται των ανθρώπων;»

«Εξηγήστε μας, γιατί θα έπρεπε να σας αφήσουμε να αυτό-ρυθμιστείτε;»

«Ειδοποιήθηκε έστω και ένας χρήστης για την διάθεση των προσωπικών του δεδομένων από το 2015;»

Καθώς το να εξετάζεις ένα ζήτημα όντας πολιτικό πρόσωπο είναι το ακριβώς αντίθετο από το να πολιτικοποιείς ένα ζήτημα όντας «εξεταστής», στην Ελλάδα του 2018 οι επιτροπές είναι πολύ διαφορετικές…

Εν προκειμένω, ο υπουργός έπρεπε να εξετάζει μία ώρα τον διευθύνοντα σύμβουλο της Beat για να του γίνει σαφές (αν του έγινε) τι είναι η διαμεσολαβητική πλατφόρμα, πώς λειτουργούν οι πιστωτικές κάρτες και ποια είναι «αυτή η… ABR… ΑΜΝΟ… Bank… ούτε ο Θεός δεν ξέρει πού βρίσκεται…» ABN-AMRO Bank…!

Φανταστείτε τα μέλη του Κογκρέσου που εξετάζουν την υπόθεση Cambridge Analytica να ρωτούν τον κ. Ζούκερμπεργκ τι είναι τα social media, τι κάνει το κουμπί “Share” στο Facebook και ποια η διαφορά ανάμεσα στις «Φωτογραφίες με εμένα» και «Φωτογραφίες προφίλ».

Το χάος που χωρίζει τις δύο διαδικασίες δεν έχει να κάνει τόσο με την ίδια την κατάρτιση των μελών της επιτροπής, όσο, όπως είπαμε, την εκπροσώπηση του λαού, από την οποία άλλωστε πηγάζει και η σωστή τοποθέτηση των σωστών ανθρώπων στις σωστές θέσεις, ώστε να κάνουν και τις σωστές ερωτήσεις. Αν η ελληνική επιτροπή εκπροσωπούσε τους Έλληνες συνολικά και όχι τον εγχώριο συνδικαλισμό, το λιγότερο, οι ερωτήσεις της θα ήταν διερευνητικές ως προς το πώς ωφελείται ή δύναται να ωφεληθεί στο μέλλον το κοινό και όχι πώς θα δαιμονοποιηθεί η Beat.

Σε κάθε περίπτωση, το ξέρουμε ότι τουλάχιστον θεσμικά δεν είμαστε ΗΠΑ, και πιθανότατα να μην γίνουμε και ποτέ, ωστόσο, σε κάποια βασικά πράγματα μπορούμε να μοιάζουμε με σύγχρονο Κράτος Δικαίου.

Ίσως να υπάρχουν τέτοια στη χώρα μας, ίσως κάτι να λειτουργεί σωστά· αν χρειάζεται όμως πολύ ψάξιμο για να το ανακαλύψουμε, είναι σαν να μην υπάρχει, γιατί αυτές τις κρίσιμες εποχές έχει μεγάλη σημασία να εμπεδώνεται στο κοινό η αίσθηση ότι ανήκει σε κανονικό κράτος.

Για την ώρα, και μετά από οκτώ χρόνια εγκληματικών παλινδρομήσεων, μόλις που έχουμε αρχίσει να εμπεδώνουμε ότι ανήκουμε στη Δύση. (Βλ. έρευνα ΔιαΝΕΟσις «Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες Το 2018»)

Κάτι είναι κι αυτό…