Εμείς ωδή εκείνοι αλητεία…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι αδιανόητο πόση αλητεία κυκλοφορεί δίπλα μας. Πόσο έχει κατρακυλήσει η κοινωνίας μας. 

Πόσοι άνθρωποι ανεγκέφαλοι, αμόρφωτοι, χυδαίοι, τυφλωμένοι από ιδεοληψίες και μίσος απέναντι σε όσους παλεύουν στη ζωή τους να δημιουργήσουν και να προχωρήσουν.

Όσα γράφηκαν εναντίον του πιλότου Γιώργου Μπαλταδώρου, που έχασε τη ζωή του στο Αιγαίο, δεν έχουν προηγούμενο.

Τα ΣΥΡΙΖΟτρολ του

υπογείου της Κουμουνδούρου (όπως έχει καταγγείλει ο Σταύρος Θεοδωράκης) έκαναν πάρτι.

Τι για το πτώμα που δεν βρέθηκε έγραψαν (πριν αυτό βρεθεί σήμερα), τι για… εργατικό ατύχημα (ακόμη και από την εμετική απογευματινή εκπομπή της ΕΡΤ) , τι σεξουαλικά υπονοούμενα για την σύντροφο του πιλότου, απίστευτα πράγματα.

Μεταξύ των άλλων βρομερών και χυδαίων διάβασα: «Αν το δυστύχημα γινόταν λίγες μέρες νωρίτερα ο πιλότος θα προλάβαινε την Ανάσταση»!!!!!

Το κορυφαίο  κι επιστέγασμα της ηλιθιότητας; Γράφηκε: «Θεωρώ απείρως ηρωικότερο έναν οδηγό του ΕΚΑΒ, λεωφορείου, σχολικού, πυροσβεστικού, από έναν οδηγό πολεμικού αεροσκάφους» (!!!!!)

Καταλαβαίνετε χυδαιότητα; Από εκείνους που θεωρούν μεγαλύτερο ήρωα τον οδηγό του… λεωφορείου από τον πιλότο  που πετά στους ουρανούς και δεν γνωρίζει αν θα γυρίσει πάλι σπίτι του ή αν θα ξαναδεί τα παιδιά του.

Καταλαβαίνετε απύθμενη βλακεία; Από εκείνους που θεωρούν στρατηγικό μυαλό τον Καρανίκα αλλά δεν θεωρούν σημαντικό τον πιλότο της Πολεμικής μας αεροπορίας;

Τι να πει κάποιος; Και τι να σχολιάσει; Σε μια χώρα που έκτισε ….μνημείο νεκρών της ΕΡΤ κι αποδίδει τιμές σ’ αυτό;

Μια ανάγνωση του απίστευτου βιβλίου (Ελληνικά φτερά στην Κύπρο)  που έγραψε ο υποπτέραρχος Γεώργιος Μήτσαινας, μέγας ήρωας της αποστολής αυτοκτονίας των Noratlas στην Κύπρο, το 1974,  θα μπορούσε να κάνει όλους αυτούς να χάσουν το χρώμα τους από ντροπή. 
Αν ανήκουν στο ανθρώπινο γένος και γνωρίζουν τι εστί ντροπή και τσίπα.

Θυμάμαι, μάλιστα τα λόγια του γιου του Δημήτρη, στον σπαρακτικό αποχαιρετισμό στον πατέρα του: «Πόσες φορές όταν έβλεπα τον καιρό και ήξερα ότι πετούσες, προσευχόμουν να έχεις καλή τύχη και να γυρίσεις πίσω σώος. Τόσοι και τόσοι συμμαθητές και φίλοι σου χάθηκαν και πάντα είχαμε αυτόν τον φόβο μέσα μας, αλλά δεν στο δείχναμε»….

Ευτυχώς, κάτω από αυτές τις χυδαίες και βρομερές αναρτήσεις, οι κανονικοί Έλληνες, εκείνοι που γνωρίζουν και κατανοούν τι σημαίνει πατρίδα για τους ανθρώπους που αψηφούν ακόμη και τη ζωή τους γι αυτή, τους περιποιήθηκαν δεόντως. Κι έγραψαν ωδές για τον πιλότο μας.

Αλλά, η αλητεία έμεινε.

Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε όλοι μας κάποια πράγματα.

Πρέπει να (ξανά)μάθουμε να τιμούμε την ιστορία, τα σύμβολά μας κι εκείνους που τα υπηρετούν.

Είναι δυνατόν, επί παραδείγματι, μεγάλο μέρος της κοινωνίας να αποπνέει μίσος για την Αστυνομία; Για τον Στρατό; Μέγα ζήτημα!

Ας θυμηθούμε όλοι τι έκαναν οι Γάλλοι, μόλις πριν λίγες ημέρες και πως τίμησαν τον ήρωα αστυφύλακα Αρνό Μπελτράμ , που εκτελέστηκε από τρομοκράτες.

Κι ας κάνουμε τις συγκρίσεις μας…

Κι ας βρούμε την ευπρέπειά μας μπροστά στον θάνατο ή και στον βίο των ηρώων…

Κι ένα τελευταίο σχόλιο: 

Στην Ελλάδα του Τσίπρα, του Καμμένου και του Κατρούγκαλου, οι μάχιμοι σμηναγοί λαμβάνουν 1100 ευρώ κι οι χήρες τους δεν δικαιούνται σύνταξη, όταν οι Καρανίκες κι οι λοιποί ημέτεροι κηφήνες βολεύονται συντροφικά με δυόμιση χιλιάρικα. Ενώ το δυστύχημα ανακοινώνεται με…tweetτου υπουργού Άμυνας… Προφανώς λόγω εξουσιαστικής ακράτειας…