Ευ. Βενιζέλος, υποβρύχια και Χάγη

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Γράψαμε χθες για το επεισόδιο ανοικτά της Άνδρου με τουρκικό υποβρύχιο που είχε φτάσει εκεί, εντοπίστηκε από το Πολεμικό Ναυτικό («αόρατα» υποβρύχια και ελικόπτερα) και ετράπη σε φυγή μετά το βομβαρδισμό από σόναρ.

Θυμήθηκα πόσος θόρυβος είχε γίνει στη χώρα μας από τον

ΣΥΡΙΖΑ και την Δεξιά τάση της Νέας Δημοκρατίας γι αυτά τα υποβρύχια που … έγερναν, πόση λάσπη είχε εκτοξευτεί και πόσες υπολήψεις κυλίστηκαν αβρόχοις ποσί στη λάσπη.

Και τι δεν είχε ειπωθεί, τι δεν είχε μπει στο μπλέντερ της συκοφαντίας και της λάσπης για να πλήξουν τον Βενιζέλο και να τον οδηγήσουν στο ειδικό δικαστήριο!

Όπως έκαναν αργότερα και με τους άλλους πολιτικούς τους αντιπάλους με την υπόθεση Novartis, τις μεθοδεύσεις, τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, τις κατασκευασμένες μαρτυρίες κουκουλοφόρων και την παραπομπή με στοιχεία του τύπου… «μου είπαν», «άκουσα»,  «η πιάτσα λέει»…

Με τα υποβρύχια ο Βενιζέλος, τότε, υποστήριζε ότι εθνικά, πολιτικά και οικονομικά είναι προτιμότερο να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα παρά να γίνουν καταγγελίες συμβάσεων. «Όχι», έλεγαν ο ΣΥΡΙΖΑ κι η σκληρή δεξιά τάση της Νέας Δημοκρατίας.  Κι έβαλαν στο μπλέντερ της λάσπης …  Σκαραμαγκά, Ισκαντάρ, Βγενόπουλο, Siemens… Κι έλεγαν για …πλωτά φέρετρα, για…  υποβρύχια με πτερύγια, για… υποβρύχια μιζάτα και άλλα παρόμοια…

Η αλήθεια είναι ότι ο Βενιζέλος φάνηκε να καλύπτει υποθέσεις του Άκη. Μα δεν ήταν έτσι, όπως αποδείχτηκε. Απλά, δεν υπολόγισε πολιτικό κόστος, έλαβε την υψηλού πολιτικού ρίσκου απόφαση να συνεχιστεί το πρόγραμμα με τα συγκεκριμένα υποβρύχια, αν και ήξερε ότι με το κλίμα της εποχής θα κορυφωνόταν η εκτόξευση λάσπης από τον ανεμιστήρα του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όντως, τελικά αυτή η υπόθεση ήταν στο επίκεντρο της σχεδόν... πολιτικής δίωξης που υπέστη ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια.

Μα η σημερινή ελληνική υπεροπλία επιτεύχθηκε επειδή εκείνος λειτούργησε χωρίς να λάβει υπόψη του το πολιτικό κόστος και την επιχείρηση ηθικής του εξόντωσης από την Αριστερά και μέρος της ψεκασμένης Δεξιάς, που αργότερα συγκυβέρνησαν.

Βενιζέλου συνέχεια. Στο σήμερα.

Την Τετάρτη θα ψηφιστούν στη Βουλή οι συμφωνίες της χώρας μας με την Ιταλία και την Αίγυπτο για τις ΑΟΖ. Κάτι που «σερνόταν» στην ακινησία εδώ και δεκαετίες κι οι ταχύτατες ενέργειες  Μητσοτάκη – Δένδια  «έκλεισαν» ταχύτατα τις εκκρεμότητες. Γειτονικά κράτη έκαναν πολιτισμένες συζητήσεις και συμφώνησαν με αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Πρέπει, όμως, να σταθούμε σε μια προχθεσινή παρέμβαση του Βενιζέλου, κυρίως λόγω της μακράς πείρας του και της επιστημοσύνης του.  Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά αλλά και υπουργός Εξωτερικών κατέθεσε –υπέδειξε 7 σημεία που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη.

Μάλιστα, σ’ ένα σημείο αναφέρει ότι η συνθήκη ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο ΔΕΝ περιέχει ρήτρα προσφυγής ούτε σε διαιτησία ούτε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Σε αντίθεση με ότι προβλέπεται στην αντίστοιχη συμφωνία με την Ιταλία.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ενώ στη συμφωνία με την Ιταλία αναφέρεται σαφώς ότι αν υπάρχουν διαφορές που δεν μπορούν να επιλυθούν πολιτικά και διπλωματικά θεμελιώνεται δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, ΔΕΝ συμβαίνει

κάτι αντίστοιχο στην ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία. Κι ο Βενιζέλος το επισημαίνει κι αναφέρει ότι πρέπει να υπάρξει διορθωτική κίνηση αφού έτσι  θα ήταν πρόκριμα και υπόδειγμα και για τον τρόπο που θα μπορούσαν να επιλυθούν οι διαφορές μας με την Τουρκία.

Συγχρόνως, ισχυρίζεται, αν η ολοκλήρωση της συμφωνίας για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο περνούσε μέσα από την Χάγη, εκ των πραγμάτων, θα εκαλείτο και η Τουρκία να παρέμβη, ως εμπλεκόμενο μέρος. Αυτός είναι ένας έμμεσος τρόπος να «συρθεί» η Τουρκία στην Χάγη. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιβεβαιώσει στην διεθνή κοινότητα τον χαρακτηρισμό τού διεθνούς ταραξία.

Πρέπει να τονίσουμε για μια ακόμη φορά αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους. Είναι σαφές –έως κι αυτονόητο- ότι στη Χάγη μπορεί να μη δικαιωθούν απολύτως οι ελληνικές θέσεις. Όμως, πέραν του γεγονότος ότι η Χάγη αποτελεί πάγιο ελληνικό επιχείρημα εδώ και δεκαετίες, εκεί θα τεθεί τέλος στα πάντα, σε όλες τις αντιδικίες με την Τουρκία.  Κι είναι φρόνιμο ν’ ακούσει η κυβέρνηση τον Βενιζέλο και τις προτάσεις του.

Κλείνοντας αυτή την αναφορά σκέφτομαι ότι πολλοί καταλογίζουν στον Βενιζέλο πολιτική αλαζονεία, ίσως και πολιτική έπαρση. Όμως, ακόμη κι αν είναι έτσι, δεν αλλάζουν αυτά την πολιτική του εγκυρότητα και την κορυφαία επιστημοσύνη του. Εξ ου και συνεχώς καταδεικνύεται πόσο «εγκληματική» ήταν η πράξη της Γεννηματά να στερήσει το κοινοβούλιο μια τέτοια φωνή με έγκυρο πολιτικό κι επιστημονικό λόγο για χάρη ενός Καμίνη ή άλλων σκοπιμοτήτων…