Οι δυο πρόεδροι κι οι δυο Ελλάδες τους

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Την προηγούμενη εβδομάδα, η πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφτηκε το Καστελόριζο. Είπε όσα έπρεπε να πει, αρκούντως περιεκτικά και συμβολικά, χωρίς υπερβολές, θεατρινισμούς, φανφαρονισμούς και… αυστηρά μηνύματα.

Σήμερα, πάει εκεί  για να μιλήσει ο τέως

πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος , σε μια επίσκεψη που του ετοίμασαν, λέει, κάποιοι (γενικώς κι αορίστως δικηγορικοί σύλλογοι).

Γραφική κι αστεία κίνηση… Ενταγμένη στο συνεχές κυνήγι της Κατερίνας Σακελλαροπούλου σε μια προσπάθειά του να δείξει ότι εκείνος είναι… καλύτερος ή ότι εκείνον τον καλούν οι επιστημονικοί φορείς, ότι τον γνωρίζουν στο εξωτερικό και άλλα τέτοια…

Δεν γνωρίζουμε τι θα πει ο Προκόπης Παυλόπουλος αφού είναι σαφές πως ότι και να πει θα είναι παγερά αδιάφορα.  Δεν γνωρίζουμε ούτε τι θα προβάλλουν οι φίλοι του στις εφημερίδες του ΣΥΡΙΖΑ (με οιονδήποτε μανδύα). Ποιος ξέρει; Είναι ικανοί να μας πουν ότι οι Τούρκοι παραπήραν αέρα από τότε που έφυγε εκείνος!

Σκέφτομαι ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αποτελεί ένα πρόσωπο εξωστρεφές, χωρίς ρυτίδες παλαιοκομματισμού και λόγια που φτύνουν μούχλα!

Κι από την άλλη, ο Προκόπης Παυλόπουλος, αποτελεί το αντιπροσωπευτικό πρόσωπο της παλιάς Ελλάδας, του κομματισμού, του κρατισμού, του λαϊκισμού, της αναξιοκρατίας και της στομφώδους τζάμπα μαγκιάς…

Η Σακελλαροπούλου αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που αρμόζουν στην συγκυρία και δη με την δέουσα αρμονία σκέψης και λόγων. Χωρίς φανφαρονισμούς, μεγαλοστομίες και… αυστηρά μηνύματα. Έχει προσεγγίσει και διαβάσει με προσοχή τα δεδομένα και παρ’ ότι στις αποσκευές της δεν έχει πολιτική εμπειρία, βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με την περίοδο. Ειδικά στα εθνικά θέματα. Δεν διχάζει, δεν προκαλεί, δεν καταγγέλλει, δεν αρέσκεται σε ανέξοδους φραστικούς βερμπαλισμούς, δεν «φωνάζει …δοξάστε με»… Ή δώστε μου προσοχή…

Ο Παυλόπουλος, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι ο ρόλος του τελείωσε. Μαζί με τα ανούσια κλισέ, το κυνήγι του … Μινώταυρου, την απόλυτη ταύτισή του με την πιο αστεία και καταστροφική κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος αλλά και τις παλιές πλειοδοσίες σε πελατειακά αιτήματα, αναχρονιστικές θέσεις και λοιπά φληναφήματα.

Η διαφορά των δυο είναι όση του ήλιου με το φεγγάρι. Της ημέρας με τη νύχτα.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ενσαρκώνει την ευρωπαϊκή Ελλάδα της σοβαρότητας,  της μετριοπάθειας, του κοσμοπολιτισμού και της εξωστρέφειας  κι ο Προκόπης Παυλόπουλος την Ελλάδα της βαθιάς συντήρησης, των ψυχώσεων, και του αποστεωμένου/ αποξηραμένου ιδεολογικού και κομματικού λόγου αλλά και του πολιτικού ψευτοκουτσαβακισμού και της μιζέριας.