Μάθηση κι όχι κατήχηση, Νίκη μου

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Πριν από λίγες ημέρες κάναμε αναφορά στο παρωχημένο βιβλίο της Πληροφορικής, εκδόσεως του 2006, από το οποίο διδάσκονται οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου. Βιβλίο που αναφέρεται σε… δισκέτες και άλλα «προϊοστορικά» του χώρου της τεχνολογίας.

Σήμερα έχουν σειρά τα Θρησκευτικά. Και δη το βιβλίο της Γ’ Δημοτικού από το οποίο

αφαιρέθηκαν όλες, μα όλες οι σελίδες, που αναφέρουν τις άλλες θρησκείες. Προφανώς κάποιοι σκέφτηκαν ότι τα ελληνόπουλα που είναι δεδομένα από τη γέννησή τους χριστιανόπουλα, δεν πρέπει να γνωρίζουν πώς κάνουν τον σταυρό τους οι Καθολικοί ή τι αναφέρει ο ισλαμισμός, ο ινδουισμός ή ακόμη ακόμη και οι χριστιανικές αιρέσεις.  Σιγά μη μάθουν τι είναι το Ραμαζάνι ή οι γιορτές των Εβραίων ή το Βατικανό! Σιγά μη τους δοθούν ερείσματα για να πάρουν τον δρόμο του διαβόλου! Σιγά μη μάθουν τι συμβαίνει μέσα στα τζαμιά. Σιγά μη μάθουν ότι άλλο το Πάσχα των καθολικών κι άλλο το δικό μας που άλλωστε σουβλίζουμε κι αρνιά!

Είναι σαφές ότι έγινε προσαρμογή του υπουργείου στην απόφαση του ΣτΕ, συμφώνως με την οποία τα Θρησκευτικά δεν είναι μάθημα αλλά θρησκευτική διδασκαλία!

Μα αν είναι θρησκευτική διδασκαλία, γιατί να διδάσκονται στα σχολεία κι όχι στις εκκλησίες;  Μπορεί ν’ απαντήσει κάποιος;

Τα σχολεία τα έχουμε για να διευρύνουν τους πνευματικούς και μαθησιακούς ορίζοντες κι όχι για να γίνεται θρησκευτική κατήχηση!

Έτσι, λοιπόν, ένα μάθημα το οποίο φώτιζε πτυχές των αιώνιων θρησκειών κι αποτελούσε μια μικρή λαμπίτσα φωτός γνώσης, ουσιαστικά καταργείται και γίνεται πια… κατηχητικό! Με στόχο όχι την μάθηση αλλά την δημιουργία πιστών που θα μαθαίνουν μια και μόνη αλήθεια!

Νομίζω ότι αποτελεί τον απόλυτο συμβιβασμό της Πολιτείας μας. Παράδοση άνευ όρων του υπουργείου Παιδείας στον θρησκευτικό ταλιμπανισμό.

Υποθέτω, ότι αύριο, μεθαύριο, στο εγγύς μέλλον, θα βγει η Νίκη Κεραμέως και θα μας πει ότι οι αλλαγές του βιβλίου έγιναν στα πλαίσια της απόφασης του ΣτΕ.

Θα είναι μια φτηνή δικαιολογία για την απουσία πολιτικής βούλησης ώστε ν’ αποφασιστεί ότι το σχολείο δεν είναι εκκλησία κι ότι στο σχολείο οι μαθητές οφείλουν αν διευρύνουν κι όχι να περιορίζουν τη γνώση.

Είναι κάτι ακόμη: Μπορεί να μας πει το υπουργείο ότι στις μεγαλύτερες τάξεις θα μάθουν τα παιδιά για τις άλλες θρησκείες!

Μα κι αυτό θα είναι έωλη δικαιολογία αφού αν εφαρμόζουν τώρα την απόφαση του ΣτΕ στην Γ’ Δημοτικού, θα πρέπει μα την εφαρμόσουν και για τις άλλες τάξεις! Άρα, δεν θα μάθουν τα παιδιά ούτε στις μεγαλύτερες τάξεις.

Όμως, ακόμη κι αν στις μεγαλύτερες τάξεις διδάσκονται τελικά  κι οι άλλες θρησκείες, δεν σκέφτονται στο υπουργείο την έκπληξη των παιδιών, όταν ξαφνικά θα μάθουν ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στον πλανήτη που πιστεύουν άλλους Θεούς;

Ναι, είναι κατανοητό ότι σε μια χώρα που η εκκλησία  είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα πάντα (πολιτική, κοινωνία, κράτος, παιδεία κλπ) δεν εύκολη η αντίρρηση της κυβέρνησης στις θελήσεις της. Αλλά, τόσο απροκάλυπτη υποταγή προσβάλλει την ίδια την δημοκρατία και θυμίζει ημέρες σκοταδισμού. Ουκ ολίγες στην ιστορία μας.

Είναι ξεκάθαρο ότι στη χώρα της βαθιάς συντήρησης και της κρατικοδίαιτης θρησκείας, ότι η αύρα του διαφωτισμού δεν πέρασε ποτέ…