Γιατί τρέχει και δεν φτάνει ο Γιώργος Παπανδρέου

 Γράφει  ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι απίστευτα τα ευρήματα των δυο δημοσκοπήσεων που είδαν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ. Δεν είναι μόνο ότι και στις δυο προηγείται η πιο συνετή υποψηφιότητα, αυτή του Ανδρέα Λοβέρδου, δεν είναι μόνο ότι και στις δυο ακολουθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, όσο το γεγονός ότι πατώνει ο Γιώργος Παπανδρέου. Είναι απρόσμενο και το γεγονός ότι κι αν ακόμη καταφέρει να βρεθεί στον δεύτερο γύρο, δεν εκλέγεται. Ούτε με αντίπαλο τον Λοβέρδο, ούτε με τον Ανδρουλάκη.

Κι είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη στο διαδίκτυο εμφανίστηκαν φωνές που τον προτρέπουν σε απόσυρση για να μη βρεθεί αντιμέτωπος με ήττα (θα είναι η τρίτη) στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν φωνές που ισχυρίζονται ότι έτσι όπως πάει το ζήτημα, θα δικαιωθούν όσοι τον συμβούλευαν να μη κάνει το βήμα έκθεσής του. Όπως του αδελφού του Νίκου.

Γιατί όμως ο Παπανδρέου δείχνει να υπολείπεται των

Λοβέρδου και Ανδρουλάκη στην εικόνα της στιγμής; Κι αυτή η εικόνα υστέρησης θα παγιωθεί ή μπορεί ν’ αλλάξει;

Οι απαντήσεις αναφορικά με την υστέρησή του είναι πολλές και ποικίλες.

Ποιον μπορεί να εμπνεύσει σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου και δη στο κατώφλι της όγδοης δεκαετίας της ζωής του;

Ποιον μπορεί να πείσει για τις αγαθές του προθέσεις όταν εκδήλωσε τη  πρόθεσή του μόλις η Φώφη Γεννηματά δήλωσε αδυναμία να συνεχίσει στην ενεργό πολιτική; Σκοπιμότητα λέγεται αυτό, κουτοπονηριά. Κι αυτά μπορεί να τα επικροτούν μερικοί κομματάνθρωποι αλλά δεν αρέσουν στη μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Οι πολλοί αναρωτιούνται γιατί να ψηφίσουν κάποιον που αν δεν αρρώσταινε η Φώφη δεν θα ήταν καν υποψήφιος;

Ποιον μπορεί να πείσει ο Παπανδρέου για να τον ψηφίσει, όταν έγινε γνωστό ότι προσπάθησε να πείσει τους συνυποψηφίους του να αποσυρθούν για χάρη του;

Ποιον μπορεί να πείσει όταν δεν μπόρεσε να γίνει ούτε καν πρόεδρος της μεταβατικής ομάδας του ΚΙΝΑΛ, μετά την τραγική κατάληξη της Φώφης;

Ποιον μπορεί να πείσει όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του και άρχισε να μιλάει για… προοδευτική διακυβέρνηση; Δηλαδή τους Τσίπρα και Βαρουφάκη που είχαν χειρότερη διακυβέρνηση από τον ίδιο;

Ποιον μπορεί να πείσει όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του κι αμέσως έσπευσε να τον θωπεύσει το γραφικό μα και  ξεπερασμένο μηντιακό περιβάλλον; 

Ποιον μπορεί να πείσει όταν άρχισε πάλι τα γνωστά, φωνάζοντας «λεφτά υπάρχουν»; Ή ξεθάβοντας…  τα … «συμφέροντα» και άλλα παρόμοια που ανήκουν σε άλλες εποχές;

Ποιον μπορεί να πείσει ο Παπανδρέου όταν ο ίδιος παραπέμπει στο αποτυχημένο χθες και στα ντουλάπια του έχει κρυμμένους σκελετούς; Όπως τα χρέη και τη διάσπαση του ΠαΣοΚ, το μνημόνιο, το παιγνίδι με τον Στρος Καν και το ΔΝΤ που έφερε στην Ευρώπη και τόσα άλλα;

Ξέρετε κάτι; Είναι σαφές και ξεκάθαρο. Ο Παπανδρέου, όπως κι ο Τσίπρας είναι ταυτισμένοι με το χθες. Με πολιτικά αμαρτήματα, ψέματα και δεινά που επέφεραν στον τόπο. Μοιραία η κοινωνία δεν ξεχνά.

Υπάρχει και το ερώτημα, όπως προείπαμε, αν αυτές οι δημοσκοπήσεις (GPO και ΟΡΙΝΙΟΝ) μπορούν να αλλάξουν συν τω χρόνω και μέχρι τις εσωκομματικές διαδικασίες του ΚΙΝΑΛ. Κι αν ο Παπανδρέου μπορεί αρχικά να μπει στον δεύτερο γύρο και μετά να εκλεγεί.

Η απάντηση είναι αυτονόητη. Φυσικά και μπορούν ν’ αλλάξουν. Θα μεσολαβήσουν πολλά. Κόσμος που ξαφνικά θα εμφανιστεί να ψηφίσει από το πουθενά, μαγειρέματα, συμμαχίες, κτυπήματα κάτω και πάνω από τη ζώνη…

Μα ότι κι αν συμβεί, η σημερινή εικόνα των δυο δημοσκοπήσεων αποτυπώνει ότι ο κόσμος θέλει φυγή προς τα εμπρός κι όχι έναν αρχηγό που απλώς θα λέει ότι… δικαιώθηκε κι ότι για όλα θα φταίει η … Δεξιά…