Ο νεαρός της Μυκόνου & το εργασιακό αξιοπρεμόμετρο

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Θα τα γράψω όπως τα σκέφτομαι, χωρίς τη χρησιμοποίηση «λειαντικών» γραφικών «εργαλείων». Η φωτογραφία με τον σερβιτόρο να μεταφέρει την παραγγελία με τη θάλασσα στο ύψος του στήθους του, αρχικά μου προκάλεσε θυμό. Νομίζω το ίδιο συνέβη με τους περισσότερους από εμάς. Εξ ου και τα μηνύματα προς την πολιτική εξουσία και την άμεση επέμβαση του Άδωνι Γεωργιάδη, από τον νέο υπουργικό του θώκο. Όλοι σκεφτήκαμε τις λεγόμενες «συνθήκες γαλέρας» για τον εργαζόμενο κι η αναξιοπρέπεια της επιχείρησης που αναγκάζει τους υπαλλήλους της να ζουν υπό συνθήκες πέραν της εργασιακής ηθικής. Τόσα και τόσα ακούμε άλλωστε. Τόσα και τόσα

αντιμετωπίζουμε στις εξορμήσεις του καλοκαιριού ή διαβάζουμε.  Μέχρι κι ότι κάποιοι βάζουν τους εργαζόμενους να κοιμούνται σε κοντέινερ!

Μα ήταν έτσι;

Σχεδόν ταυτοχρόνως, ακούστηκε και γράφηκε (χλιαρά και δειλά) η άλλη άποψη.  Του εργαζομένου ή άλλων εργαζομένων σε τέτοια νησιά. Παρουσιάστηκαν και οικονομικά δεδομένα της τάξης των 40-50 ή και 100 χιλιάδων ευρώ ετησίως, από φιλοδωρήματα! Είπαν, ότι με τέτοια ποσά, ουδένα ενοχλούν οι συνθήκες εργασίας, αφού για τα χρήματα οι περισσότεροι καθίστανται εποχιακοί εργαζόμενοι και ξεσπιτώνονται. Χρήματα που κατά κόρον είναι κι αφορολόγητα.

Σκέφτομαι ότι μερικά δεδομένα αλλάζουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κι η ηθική στην καθημερινότητα και την εργασία κι η αξιοπρέπεια κι οι απαιτήσεις για συνθήκες εργασίας και υγιεινής , ακόμη και το πώς θέλει να αισθάνεται κάποιος.

Αν τον νεαρό που μπήκε στη θάλασσα μέχρι το στήθος, δεν τον ενοχλεί αυτό, αφού στοχεύει στην αλματώδη και γρήγορη αύξηση των εσόδων του, δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον ο τρόπος που το επιτυγχάνει, αρκεί να είναι νόμιμος. Άρα, ούτε εμείς, ούτε ο Άδωνις, ούτε οι Αριστερούληδες δικαιωματιστές έχουν λόγο. Ούτε έχει κάποιος εργασιακό αξιοπρεπόμετρο για να μετρά τους άλλους.

Να πούμε κι αυτό: Οι ευαίσθητοι πολιτικοί, ας μην ανησυχούν για τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες του νεαρού, που σε τελική ανάλυση τις προσφέρει για να κερδίζει. Ας ανησυχούν για την ασυδοσία των τιμών στις τουριστικές (κατά κόρον) περιοχές, που δυσφημούν τον ελληνικό τουρισμό και θα το πληρώσουμε ακριβά όλοι. Ότι φάνε, ότι πιούνε κι ότι .. αρπάξει ο απαυτός τους. Δεν είναι δυνατόν να χρεώνουν κάποιοι μια χωριάτικη σαλάτα 28 ή 30 ευρώ, το σουβλάκι στη Μύκονο 9,80 ή στην Ίο 7 ευρώ, ενώ  μια μερίδα  καλαμαράκια … Μυκόνου…148 ευρώ! Ούτε να γίνεται αυτό το ασύδοτο πανηγύρι με τις ξαπλώστρες, ακόμη και στον… Ωρωπό! Ούτε μερικοί άλλοι (έχω γνώση για την Ίο) να ενοικιάζουν καταλύματα, όπου τα μερμήγκια κάνουν παρέλαση… Ναι, αγορά και ζήτηση, αλλά η αγορά απαιτεί και κανόνες ηθικής. Κι αυτό το γνωρίζει τόσο η Όλγα Κεφαλογιάννη, όσο και στο οικονομικό επιτελείο!

Κάποια στιγμή θα το πληρώσουμε όλοι. Εκείνοι που θα βλέπουν τα μαγαζιά και τα καταλύματά τους  άδεια, η Ελλάδα θα έχει μειωμένα έσοδα από την βαριά βιομηχανία της και τελικά θα μας φταίει… ο Μητσοτάκης ή όποιος ασκεί εξουσία…