Ο Αλέξης για την Kolotumba είναι ότι κι ο Περικλής για την Democracy

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Συγκεντρώθηκαν οι Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες στο Σικάγο ν’ ακούσουν τι έχει να τους πει ο Έλληνας πρωθυπουργός για τις επενδύσεις στην Ελλάδα…

Και είπε τις γνωστές αοριστολογίες.

Άνθρωποι δηλαδή που θέλουν να βγάλουν από την τσέπη τους χρήματα για να επενδύσουν και, γιατί όχι, να βοηθήσουν, αντί σχεδίου ή έστω

κάποιων γενικών κατευθύνσεων, άκουσαν αυτά που λέει ο Α. Τσίπρας όταν πηγαίνει σε συγκέντρωση του ΣυΡιζΑ.

«Κλείνουμε το τελευταίο κεφάλαιο και ξεκινάμε να γράφουμε ένα καινούργιο. Σήμερα στεκόμαστε δυνατοί ξανά», είπε θριαμβευτικά.

- Ναι, αλλά πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;

-Η Ομογένεια είναι ο ισχυρότερος συνδετικός μας κρίκος με τις ΗΠΑ και ο πιο σημαντικός πρεσβευτής της χώρας μας.

- Οκέι, όμως με τη γραφειοκρατία τι σκοπεύετε να κάνετε;

- Η Ελλάδα δεν αφήνει πίσω της μόνο την κρίση, αλλά και το μοντέλο που οδήγησε σε αυτή.

- …!

- Υπάρχει πρόβλεψη στον αναπτυξιακό νόμο για 12 χρόνια σταθερού φορολογικού πλαισίου.

Το τελευταίο ήταν και το πιο συγκεκριμένο που ανέφερε.

Μόνο που και πριν δύο χρόνια υπήρχε η ίδια πρόβλεψη.

Κι από τότε το πλαίσιο άλλαξε…

Όχι ότι περιμέναμε και πολλά βέβαια. Το να μιλάει ο συγκεκριμένος πολιτικός μεταξύ επιχειρηματιών, στις ΗΠΑ μάλιστα, είναι σαν να μιλάει μέλος του αντιεμβολιαστικού κινήματος σε ιατρικό συνέδριο.

Μπορεί να έχει απομακρυνθεί από το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» η ρητορική του (του ιδίου- το κόμμα, διά στόματος Κ. Ζαχαριάδη, θα επιμείνει στο σύνθημα), αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμα για να μπορέσει να πλασαριστεί ως σοσιαλδημοκράτης.

Καταρχήν, η σοσιαλδημοκρατία πιστεύει στην άμβλυνση των ανισοτήτων μέσα από τον καπιταλισμό και όχι μέσα από τη μεγέθυνση του δημοσίου. Του το είπε κανείς αυτό;

Γιατί, το να λέμε ότι θέλουμε επενδύσεις, δεν αρκεί.

Κι αν αρκούσε, καλό θα ήταν τουλάχιστον να μην παριστάνουμε τους έκπληκτους, καθώς κανένας δεν θέλει να κάνει δουλειά με ερασιτέχνες.

Ο πολέμιος του «Μολώχ του Κέρδους», λ.χ., δηλαδή ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης- μιμούμενος τον πρωθυπουργό που πριν δύο μήνες είπε «Είσαι σίγουρος ότι δεν μας δουλεύει όταν λέει ότι θα επενδύσει 300 εκατομμύρια;»- δήλωσε από το Σικάγο ότι «αυτό που έχουμε δει είναι κάτι πρωτοφανές, θέλουν να επενδύσουν στη χώρα μας».

Κοίτα να δεις που υπάρχουν και τέτοιοι…!

Βέβαια, τα της οικονομίας δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο της Αριστεράς.

 Έχει μέσα πολλά νούμερα, που ως γνωστόν μπαίνουν κάτω από τους ανθρώπους.

Κι, αν δεν μπορείς μία πολιτική να την κάνεις σύνθημα, ποιο το νόημα;

Τι τίτλο θα βάλει η Αυγή;

Ενώ τώρα, έπιασε το «Η Ελλάδα επέστρεψε» του πρωθυπουργού και το τύπωσε με μεγάλα γράμματα. Απλό, δυνατό και το εσωτερικό ακροατήριο αγάλλεται.

Αποστολή εξετελέσθη, λοιπόν.

Όσο για τη συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, τι να πούμε που δεν έχει ειπωθεί…;

Τα έγραψε μια χαρά άλλωστε ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος και την Τρίτη και χθες (Αντίστοιχα, «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», grpost.blogspot.gr/2017/10/blog-post_17.html και «Μάθαμε το “δούναι” αλλά όχι το “λαβείν”…»,grpost.blogspot.gr/2017/10/blog-post_29.html).

Δύο πράγματα μόνο.

Από τη μία, όπως θέλουμε ο Α. Τσίπρας να εγκαταλείψει τις σοσιαλιστικές αυταπάτες και να ανοίξει την ελληνική αγορά, έτσι θέλουμε επίσης να αφήσει πίσω τόσο τον νεαρό εαυτό του, που έκανε πορείες με την ΚΝΕ κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όσο και τον πρόσφατο, που ως αντιπολίτευση αποκαλούσε τους κυβερνώντες yes-men των ξένων.

Οπότε, η γεωπολιτική στροφή στον ρεαλισμό- ακόμα κι αν αυτός περιλαμβάνει συνάντηση και συνεργασία με έναν τύπο σαν τον Τραμπ- είναι κάτι θετικό και πρέπει να το πούμε.

Από την άλλη, δεν επιτρέπεται πια να εκπλησσόμαστε από τον πολιτικό άνδρα, που είναι πλέον για την Kolotumba, ό,τι είναι και ο Περικλής για την Democracy.