Η χαμένη ευκαιρία κι οι παλιάτσοι…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Παρακολούθησα με προσοχή τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την αλλαγή ταυτότητας του φύλου.

Κι έζησα εκ του σύνεγγυς άλλη μια φαρσοκωμωδία.

Άκουσα απίστευτες ανοησίες, είδα δια ζώσης τον σκοταδισμό, τους πολιτικούς τακτικισμούς και τον απόλυτο εκφυλισμό της σοβαρότητας που υποτίθεται θα έπρεπε να συνοδεύει οτιδήποτε αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Θα σας εκμυστηρευτώ κάτι.

Απογοητεύθηκα από

δυο πράγματα:

Το ένα η μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε για ν’ απαλλαγεί η χώρα από την χειρότερη κυβέρνηση της ιστορίας της εξ αιτίας της στάσης του ΠαΣοΚ και του Ποταμιού.

Όταν εκτιμάς ότι η κυβέρνηση σπρώχνει τη χώρα στα βράχια -συνεπώς και τις μειονότητες που αφορούσε το χθεσινό νομοσχέδιο- δεν την διασώζεις.

Τη ρίχνεις και εν συνεχεία όταν η χώρα μπει σε δρόμο διάσωσης ασχολείσαι ΚΑΙ με τις μειονότητες και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.

Το να υπερψηφίζεις αυτά που δεν ψηφίζουν οι εταίροι της ή να ψηφίζεις «παρών», είναι ως να της δίνεις χέρι βοήθειας να βγει από τα αδιέξοδά της.

Της επιτρέπεις να κυβερνά με 148 ψήφους!

Αν χθες η κυβέρνηση δεν είχε τα έμμεσα στηρίγματα του ΠαΣοΚ και του Ποταμιού, δεν θα της έφταναν οι 140 θετικές ψήφοι των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (αφού υπήρξαν κι απουσίες) για την έγκριση του νομοθετήματος.

Κι όχι μόνο αυτά.

Θα καταδεικνυόταν, με χειροπιαστά στοιχεία, η διάσταση ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους που πιθανότατα θα οδηγούσε σε πλήρη απορρύθμιση σχέσεων.

Υπενθυμίζω ότι οι ΑΝΕΛ –πλην Ζουράρι- είπαν «όχι» σε όλα τα άρθρα και «ναι» επί της αρχής!!! Πώς συμβιβάζεται αυτό;

Χάθηκε όμως η ευκαιρία ν’  απαντηθεί επί της ουσίας.

Το δεύτερο γεγονός που με απογοήτευσε είναι ότι στην ελληνική βουλή υπάρχει πολιτικός αρχηγός που χαρακτηρίζει «ψυχασθενείς»  τους ανθρώπους που αισθάνονται διαφορετικά μέσα στο σώμα τους!

Βασίλης Λεβέντης, παρακαλώ.

Που εν εξάλλω κραύγαζε διάφορες ασυναρτησίες…

Μα, δεν φταίει αυτός φίλτατοι.

Μόνος του μπήκε στη Βουλή; Όχι ασφαλώς. Κάποιοι τον ψήφισαν.

Θέλετε ως ψήφο διαμαρτυρίας, θέλετε ως ψήφο αντίδρασης, θέλετε από άγνοια, θέλετε για οιονδήποτε λόγο, η ουσία δεν αλλάζει.

Φυσικά, δεν περίμενα στη χθεσινή μου επίσκεψη στη Βουλή να κατανοήσω και να φρίξω για το ποιους έχουμε στείλει να μας αντιπροσωπεύουν εκεί.

Κι αυτό το γεγονός είναι φρικτό κακό που έχουμε κάνει στην Ελλάδα μας.

Πήγαμε και ψηφίσαμε αυτούς που μας διασκέδαζαν στις ώρες της αφασίας μας…

Δώσαμε δημόσιο λόγο στους παλιάτσους που κοροϊδεύαμε και έγιναν αρχηγοί κομμάτων, βουλευτές, υπουργοί!

Φεύγοντας από τη Βουλή, είχα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου.

Θυμήθηκα τη ρήση του Ρούζβελτ για την ψήφο, τη διάβασα κι αργότερα σε κάποια ιστοσελίδα: «Μοιάζει με τουφέκι», είχε πει, «το πόσο χρήσιμο θα είναι εξαρτάται από την προσωπικότητα εκείνου που το χρησιμοποιεί».

Εμείς, τόσο στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και των ΑΝΕΛ, όσο και των Λεβέντηδων, αυτοπυροβοληθήκαμε!

Όχι ότι τα άλλα κόμματα δεν διαθέτουν τους δικούς τους παλιάτσους, μα με δαύτους το πράγμα ξεπερνά κάθε όριο.

Και φταίνε όχι μόνο όσοι ψήφισαν ότι ψήφισαν, αλλά κι όσοι αρνήθηκαν να πάνε στις κάλπες, να πάρουν αυτό το πανάλαφρο χαρτάκι με τους τόνους ευθύνης και ν’ αναλάβουν κι εκείνοι τις δικές τους.

Ας  μη ξεχνάμε ότι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, καταγράφηκε η μεγαλύτερη αποχή στα χρόνια της μεταπολίτευσης. 44% το ποσοστό της!

Κι όσοι εξελέγησαν από το 56% του ελληνικού λαού, όσοι κυβερνούν σήμερα τον τόπο, αποτελούν θλιβερή, μα καθοριστική μειοψηφία.

Τα θέλαμε και τα πάθαμε.

Και το επιβεβαιώνουμε κάθε φορά που επιχειρείται να εξελιχθεί η κοινωνία , να πάει ένα βήμα μπροστά, να ξεφύγει από τον μεσαίωνα που της επιβάλλουν κάποιοι…

Ανοίξαμε την πόρτα στην γελοιότητα, στις μισανθρωπικές θεωρίες, βάλαμε μέσα στη Βουλή ακόμη και φασίστες!

Και λουζόμαστε και τις σκοπιμότητες της Φώφης και του Σταύρου.

Που αύριο θα … αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, αφού πρώτα την έσωσαν…

Ας τα λουστούμε…