Τα λαϊκά δικαστήρια κι οι πολιτοφυλακές!

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Μάθατε φαντάζομαι τι είπε προχθές η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Αν όχι, σας λέω ότι αναφερόμενη στη Δικαιοσύνη που οραματίζεται εκείνη και το κόμμα της, τόνισε ότι ο πρωθυπουργός θα είναι και υπουργός Δικαιοσύνης κι ότι στα δικαστήρια θα συμμετέχουν οι πολίτες σε όλα τα επίπεδα!!!

Τόνισε ακόμη, ότι οι

πολίτες θα συμμετέχουν στις μονάδες αποκατάστασης τάξης, που θα αποτελούνται από εκείνους κι όχι από τα ΜΑΤ!!

Κι ότι θα κλείσουν όλα τα ΜΜΕ της προπαγάνδας και της διαπλοκής!

Τι είπε, δηλαδή, η πρώην πρόεδρος της Βουλής;

Ότι θα καταργήσει τους δικαστές και θα κάνει τα δικαστήρια λαϊκά, ενώ την τάξη θα την τηρούν οι ομάδες πολιτοφυλακών. Του κόμματός προφανώς!

Οι δε εφημερίδες και τα άλλα ΜΜΕ που δεν είναι αρεστά θα κλείσουν!

Προσέξτε: ‘Όλα αυτά δεν τα εκφράζει ένας ή μια  οιοσδήποτε γραφικός (ή) πολιτικός.

Τα εκφράζει κορυφαίο στέλεχος της Αριστεράς που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόεδρο της Βουλής.

Ακούγοντας όλα αυτά, αναλογίστηκα ότι ποτέ δεν μάθαμε την αλήθεια για εκείνη τη μαύρη περίοδο του πρώτου εξαμήνου του 2015.

Εκ των υστέρων ακούσαμε για την σχεδιαζόμενη έφοδο στο Νομισματοκοπείο.

Τότε που κάποιοι, μεθοδικά και με την προσφιλή στην Αριστερά συνωμοτικότητα, σχεδίαζαν την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή.

Τότε που η Ζωή κατέβαινε στον περίβολο της Βουλής και επέπληττε τους αξιωματικούς της Αστυνομίας επειδή δεν επέτρεπαν την είσοδο στους διάφορους αναρχοαυτόνομους μπαχαλάκηδες.

Τότε που ο Πάνος Καμμένος έλεγε ότι ο στρατός διασφαλίζει τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας!!!

Πόσο κοντά ή μακριά πέρασε, άραγε, ο τόπος από μια χούντα; Πόσο;

Κι από την άλλη πλευρά αναλογίζομαι πόσο αφελείς είναι οι αστικές δυνάμεις μπροστά στον ολοκληρωτισμό της Αριστεράς.

Που, πιστές στο δόγμα της σύνεσης και της συναίνεσης, ψήφισαν ως πρόεδρο της Βουλής την πρόταση Τσίπρα για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Που την τοποθέτησε εκεί επειδή δεν είχε που αλλού να τη βάλει κι επειδή εκείνη αρνήθηκε να γίνει υπουργός Δικαιοσύνης που της είχε προταθεί.

Σήμερα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με όσα λέει, απειλεί ευθέως το πολίτευμα της χώρας.

Απειλεί να μετατρέψει την αστική δημοκρατία σε οχλοκρατία των λαϊκών δικαστηρίων και των πολιτοφυλάκων. Απειλεί την ίδια τη Δημοκρατία.

Και σε συνδυασμό με την ασύδοτη δράση του κάθε «Ρουβίκωνα» και των μπαχαλάκηδων καθημερινά, σκέφτομαι ότι ίσως σε λίγο καιρό θα σκεφτόμαστε  αν πρέπει ή όχι να εκφραστούμε ελεύθερα.

Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να είναι αυτή η Ελλάδα του παρόντος και του μέλλοντός μας;

Είναι δυνατόν να μπουκάρουν οι πολιτοφύλακες σε νοσοκομεία και να απειλούν;

Είναι δυνατόν – άλλο μέγα θέμα- να εισβάλλουν σε πρεσβείες ξένων χωρών και να μη συλλαμβάνεται κανένας; Κι όταν διαμαρτύρεται ο πρέσβης (Ισπανίας) να τον βρίζουμε κιόλας;

Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να τα παρακολουθεί όλα αυτά αδιάφορος;

Είναι δυνατόν –για να επανέλθουμε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου- να λέγονται όσα λέγονται από πλευράς της κι η Δικαιοσύνη να σιωπά;

Αλήθεια: Ο Άρειος Πάγος θα της δώσει, άραγε, άδεια να συμμετάσχει στις εκλογές;

Όταν απειλεί ότι θα περιορίσει τις ελευθερίες των πολιτών και θα ασκεί τον νόμο και την τάξη με τους δικούς της κομματανθρώπους καθυποτάσσοντας τη Δικαιοσύνη και τις κρατικές δυνάμεις επιβολής της τάξης;

Κι όταν ισχυρίζεται ότι θα κλείσει τα ΜΜΕ;

Κι αν δεν αντιδράσει η Δικαιοσύνη κι οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, ποιος θα το κάνει;

Ποιος θα υποστηρίξει την άμυνα της Δημοκρατίας;

Θα απαντήσει κάποιος;

Ή θα εξακολουθήσουμε, αφελώς, να τα θεωρούμε όλα ως γραφικότητα ή τρέλα;