Το ανεμογκάστρι της Novartis & το δάκρυ του Πικραμένου

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όποιος  θελήσει να περιγράψει την υπόθεση του σκανδάλου Novartis, με μια χαρακτηριστική λέξη που θα μπορούσε να βρει είναι «ανεμογκάστρι». 

Ή και η φράση «αέρας κοπανιστός»!

Θα σταθεί σε πέντε πρόσωπα:

Α. Τον πρώην αρχηγό της ΕΥΠ επί κυβέρνησης Καραμανλή, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, νυν αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης. Που όλως  συμπτωματικά είναι και κολλητός φίλος της κυρίας Θάνου και του προέδρου της Δημοκρατίας. 

Ο οποίος είχε πει την περίφημη φράση περί του μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους.

Β. Τον πρώην προστατευόμενα μάρτυρα, Νίκου Μανιαδάκη, που βγήκε

κι είπε ότι δεχόταν ασφυκτικές πιέσεις προκειμένου να καταθέσει ότι χρηματίστηκαν πολιτικοί.

Γ. Τον Αλέξη Τσίπρα που ακρίτως υιοθέτησε τη θέση Παπαγγελόπουλου κι άλλων συνεργατών του και έβγαλε καταδικαστικές αποφάσεις από τα βήμα της Βουλής.

Δ. Τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Δημήτρη Τζανακόπουλο, που εθεάθη συχνά πυκνά στο Δικαστικό Μέγαρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κατά την περίοδο… αποκάλυψης του …σκανδάλου.

Ε. Τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος ελέγχεται (δεν κατηγορείται αλλά ελέγχεται) βάσει ενδείξεων και καταθέσεων κάποιων κουκουλοφόρων μαρτύρων. Όχι επειδή πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη, αλλά επειδή επί εποχής του έγιναν κάποιες ανατιμολογήσεις (όχι υπερτιμολογήσεις) φαρμάκων.

Ακούστε: 

Την επομένη του τεράστιου συλλαλητηρίου για την υπόθεση της Μακεδονίας, οι Έλληνες είδαν κρεμασμένα στα μανταλάκια δέκα πολιτικά πρόσωπα, λες κι ήταν οι Ντάλτον του Λούκι Λουκ. 

Κι είχε βγει ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης να μας πει ότι αυτό το σκάνδαλο αποτελεί το μεγαλύτερο από συστάσεως του ελληνικού κράτους!

Ύστερα, στήθηκε το σόου στη Βουλή με τις δέκα κάλπες που έγραφαν τα ονόματα των «κατηγορουμένων» που δόθηκαν βορρά στην αιμοδιψή κοινωνία. 

Πήρε, μάλιστα, τον λόγο στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας. Προπέτης, ως συνήθως, έριξε κεραυνούς εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων. Τους καταδίκασε κιόλας!

Αμέσως, ξεκίνησαν δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων. 

Για … τροχήλατες βαλίτσες που πήγαιναν χρήματα στον Σαμαρά μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου (!!!),διαρροές για εκατομμύρια που βρέθηκαν σε λογαριασμούς της γραμματέως του Άδωνη Γεωργιάδη,  παρελάσεις κουκουλοφόρων μαρτύρων που άκουσαν κι υπέθεταν αλλά δεν είδαν. Φυσικά και … έγκυρα ντοκουμέντα υπό μορφή …αποκλειστικών ρεπορτάζ που «μιλούσαν» για πολιτικούς που θα πάνε φυλακή με στοιχεία του FBI… Ή και …ρεπορτάζ που ανέφεραν για τραπεζικούς λογαριασμούς με εκατομμύρια ευρώ, που βρέθηκαν σε τράπεζες του εξωτερικού… Χώρια φωτογραφίες και πρωτοσέλιδα που έδειχναν συγκεκριμένους πολιτικούς πίσω από τα κάγκελα…

Τελικά αποδείχθηκε άνθρακες ο θησαυρός! 

Το …μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης, κατέληξε στην κλήση ενός μόνον πολιτικού, του Ανδρέα Λοβέρδου, για εξηγήσεις, χωρίς να έχουν βρεθεί χρήματα σε κανένα λογαριασμό. Ψάχτηκαν μέχρι κι οι λογαριασμοί των πιο μακρινών συγγενών τους.

Το γράφουμε εδώ και τόσο καιρό. 

Έχουμε να κάνουμε με την πιο αδίστακτη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος. 

Τα σταλινικά τσιτάτα έχουν βγει στην ημερήσια διάταξη. 

Πας μη φίλος είναι εχθρός. Πας εχθρός εξοντώνεται. 

Εδώ το είπε ο Πολλάκης σε κοτζάμ Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ (να βάλουμε φυλακή κάποιους) και δεν ανατρίχιασε κανένας.

Έκανε συλλαλητήριο ο Σαμαράς για τις Πρέσπες; Δεν συμφωνεί ο Βενιζέλος για τις Πρέσπες και συνεργασία μαζί μας; Ρίξτους λάσπη κι ας πάνε στα δικαστήρια να δικαιωθούν! Όταν δικαιωθούν, μετά οκτώ ή δέκα χρόνια, ποιος ζει ποιος πεθαίνει…

Είναι ξεκάθαρο ότι αφού ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να διασπάσει τη Νέα Δημοκρατία κύριος στόχος του ήταν κι είναι το ΚΙΝΑΛ. Αυτό θέλει ν’ αλώσει, αυτό θέλει να εκτοπίσει, αυτό θέλει να εμβολίσει. Κι αφού τα γεφύρια δεν πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνο την ψήφο τους, έπρεπε να δοθεί και το κτύπημα κάτω από τη μέση.

Πού δόθηκε αυτό; Δόθηκε εναντίον του Λοβέρδου. 

Εκείνου που εδώ και πέντε χρόνια ασκεί (μαζί με τον Βενιζέλο) τον πιο σκληρό, τον πιο ουσιαστικό αντιπολιτευτικό αγώνα από την πλευρά του ΚΙΝΑΛ. Τους αποκαλεί συνεχώς «συμμορία». 

Και κάνουν τα πάντα για να τον δικαιώσουν. 

Ίσως, μάλιστα, δίπλα του βρεθεί κι ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο έτερος της πιο σκληρής και ανελέητης αντιπολίτευσης.

Η ιστορία με τη Novartis, ήταν από την αρχή ολοφάνερο πως ήταν ένας κυβερνητικός αντιπερισπασμός για να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας από το Μακεδονικό. Τώρα, μετά το ανεμογκάστρι, έρχονται οι σπασμοί του τέλους μιας θλιβερής κυβέρνησης.

Τι μένει απ’ όλα αυτά, εδώ κι ενάμιση χρόνο;

Προσωπικά – κι επιτρέψτε μου να το εξομολογηθώ- μου μένει η τρεμάμενη φωνή και το δάκρυ του Παναγιώτη Πικραμένου. 

Ενός κορυφαίου λειτουργού της Δικαιοσύνης! 

Που την υπηρέτησε 40 χρόνια κι ουδείς (ούτε καν ο περιβόητος Ρασπούτιν κι η ξανθιά κυριούλα) αμφισβήτησε την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια και το ήθος του. 

Κι από την άλλη πλευρά, την ώρα που το δάκρυ του Πικραμένου κυλούσε στο πρόσωπό του κι η φωνή του «έτρεμε» για ν’ αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, μου έμεινε η εικόνα του Πολάκη στα υπουργικά έδρανα, να γελά προκλητικά, σαδιστικά, αλαζονικά, καφενειακά … 

Εικόνα που καταδεικνύει τη διαφορά δυο ολόκληρων κόσμων!

Το δάκρυ του Παναγιώτη Πικραμένου ήταν το δάκρυ των αστών που ψήφισαν τη βαρβαρότητα του λαϊκισμού για να μη πληρώσουν ΕΝΦΙΑ! Ήταν η αμηχανία κι η θλίψη της αστικής τάξης μπροστά στη μετατροπή των θεσμών σε Αριστερό τσιπουράδικο!

Μένει και κάτι ακόμη απ’ αυτή την υπόθεση. 

Μια απίστευτη απογοήτευση από το κουκούλωμα ενός, πράγματι, τεράστιου σκανδάλου. Κουκούλωμα δια χειρός ΣΥΡΙΖΑ που προέταξε την «καταδίκη πολιτικών του αντιπάλων και τις εντυπώσεις, παρά την εις βάθος έρευνα σε νοσοκομεία και ιατρεία… Οι πραγματικοί ένοχοι μένουν αλώβητοι…

Κάτι τελευταίο: 

Τι έχει να πει, άραγε, ο περιβόητος κύριος Μίμης Παπαγγελόπουλος; 

Πού είναι τα στοιχεία για το… μεγαλύτερο σκάνδαλο από τη σύσταση του ελληνικού κράτους; 

Πού είναι τα χρήματα; Πού είναι οι αποδείξεις;

 Που είναι η τσίπα για μια αξιοπρεπή παραίτηση;

Γι αυτό ανατριχιάζω όταν «βλέπω» και θυμάμαι και πάλι το δάκρυ του Παναγιώτη Πικραμένου…