Το όνειρο της κυρά Τασίας κι ο Ανδρουλάκης…

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Από τις πρώτες ημέρες του 2018 ακόμη, η συμβία του Αλέξη Τσίπρα έλεγε απροκάλυπτα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία!  Μετά το στραπάτσο των συνεχών ηττών του ΣΥΡΙΖΑ σε δημοτικές, περιφερειακές εκλογές, ευρωεκλογές και πολιτικές εκλογές, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε αναφέρει (2020) στα μέλη της ΚΕ ότι την επόμενη φορά που το κόμμα του κερδίσει τις εκλογές θα «αναλάβει την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, αλλά και των κρίσιμων αρμών της εξουσίας». Ο δε μπρουτάλ Πολάκης το είπε πιο λαϊκά: Τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς. Μάλιστα, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες ανέφερε λίγο αργότερα, ότι και στη Δικαιοσύνη τα πράγματα θα είναι αλλιώς την επόμενη φορά! Υπενθυμίζω δε ότι

ο ίδιος άνθρωπος είχε ζητήσει σε κομματική σύναξη να χρησιμοποιηθεί η Δικαιοσύνη προκειμένου να μπουν φυλακή οι  πολιτικοί αντίπαλοι προκειμένου να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές!

Αμετανόητη Αριστερά! Της ίντριγκας, των μεθοδεύσεων, των κτυπημάτων κάτω από τη μέση…  Το είδαμε και στην υπόθεση Novartis που κρέμασαν στα μανταλάκια δέκα επιφανείς πολιτικούς τους αντιπάλους, προκειμένου να επαληθευθεί η ρήση Πολάκη!

Άρα και υπό αυτό το πρίσμα, όσα είπε προσφάτως η κυρά Τασία των συνόρων τύπου…  «ανοίξαμε και σας περιμένουμε να λιαστείτε στην Ομόνοια», δεν προκαλούν τίποτα περισσότερο από μια νέα ενημέρωσή μας περί του πώς σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ τη  … δεύτερη φορά Αριστερά!

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, αναντικατάστατη υπουργός του Αλέξη Τσίπρα , είπε λοιπόν σε κομματική σύναξη ότι πρέπει «να μπούμε σε όλους τους θεσμούς του κράτους με τους δικούς μας ανθρώπους για να μπορούμε επί τόπου να τους επηρεάζουμε». «Έχω κάτσει και έχω σκεφτεί τι έκανε το ΠΑΣΟΚ για να κυριαρχήσει το 1981», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Τι μας λέει η κυρά Τασία για το όνειρό της; Ότι έλεγε η πρωθυπουργική σύντροφος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός κι ο κολλητός του φίλος Πολάκης. Κι είναι απορίας άξιο πώς δεν έχουν φτιάξει ακόμη κλαδικές και «συριζοφρουρούς», κατά πώς είχε κάνει το ΠαΣοΚ στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Άλλωστε στον ΣΥΡΙΖΑ πάντα έτρεφαν μια εκτίμηση, έναν θαυμασμό στις πιο αποκρουστικές  δυνάμεις του «πράσινου ήλιου». Σε συνδικαλιστές της συμφοράς, βουλευτές και πολιτευτές δευτερότριτης διαλογής αλλά  και σε λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις  θορυβώδεις ως οι ξεγάνωτοι ντενεκέδες… Πολλούς μάλιστα τους έδωσαν απλόχερα στέγη.

Το όνειρο της κυρά Τασίας λοιπόν, είναι νοσταλγικό κι έχει όνομα: Συριζοφρουροί!  Να μπουκάρουν παντού φορώντας καπέλα που στο εμπρός τους μέρος θα έχουν αστέρι , σφυρί,  δρεπάνι και στο μέτωπο θα τρέχει ο τίμιος ιδρώτας του επαναστάτη!  Να στήνουν καλύτερες σκευωρίες, να έχουν περισσότερα πορίσματα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου κι όχι μόνο του ινστιτούτου της Φλωρεντίας, να κλείνουν περισσότερες ημέρες τις τράπεζες, φωλιές του καπιταλισμού και να κρατικοποιήσουν τα πάντα για να χαρεί κι η ψυχή του Στάλιν. Χώρια ότι μ’ όλα αυτά μπορεί και να γυρίσει πίσω κι ο μπολσεβίκος Λαφαζάνης! Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!

Για να σοβαρευτούμε. Το τι λέει Τασία Χριστοδουλοπούλου και τι ονειρεύεται, λίγη σημασία έχουν. Λίγο πολύ τα ξέρουμε, σιγά σιγά τα λένε φωναχτά όλο και περισσότεροι στην Αριστερά.

Περισσότερο όλα αυτά πρέπει να προβληματίσουν τον Ανδρουλάκη, που από την ημέρα εκλογής του στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ  ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και κρατά ίσες αποστάσεις από τις δυνάμεις που δουλεύουν για πραγματική προκοπή στον τόπο. Αυτή τη συνεργασία θέλει; Με εκείνους που θέλουν να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας προς ίδιο όφελος; Μ’ όσους θέλουν να βάλουν φυλακή τους αντιπάλους τους; Αυτό είναι το δικό του όνειρο, να συμπορεύεται μ’ ένα κόμμα που φωναχτά λέει ότι ουσιαστικά θα υποβαθμίσει την ποιότητα της δημοκρατίας;

Τι να πούμε; Με γεια του με χαρά του…