Δημοκρατικοί: 2009-2014, απολογισμός

Γράφει
ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης

Πριν από τρεις ημέρες, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ (www.dimokratikoi.gr) μπήκαν στον 6^ο χρόνο της υπάρξεώς των. Η ιδρυτική μας συνδιάσκεψη διεξήχθη το πρωί της Κυριακής, 18ης Ιανουαρίου 2009, στη μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου ΑΜΑΛΙΑ, έναντι της Βουλής. Είχα την τιμή να συμμετάσχω σε εκείνη τη συνεδρίαση.
 Ήταν η πρώτη συμμετοχή μου σε πολιτική διαδικασία μετά από 15 έτη αποχής από τα κοινά... ένα λάθος που το πλήρωσα πολύ ακριβά και ακόμη το πληρώνω!
 Ένα λάθος που κάναμε όλοι μας, γι' αυτό δεν δικαιολογούμαστε να αγανακτούμε! Πολλώ δε μάλλον, δεν δικαιολογούμαστε να οργιζόμαστε και να μετατρέπουμε την απόγνωσή μας σε δύναμη για τα εγκληματικά, παρανοϊκά και καταστροφικά άκρα. Ομοίως, δεν έχουμε την ελάχιστη δικαιολογία γοια την παραίτηση και την αδιαφορία μας, μόνες υπεύθυνες για την –παράλογη- επιβίωση του φαύλου και ανίκανου πολιτικο΄’υ συστήματος της μεταπολιτεύσεως. Κατωτέρω, παραθέτω ένα μικρό απολογισμό, ο οποίος θεωρώ ότι εκφράζει και όλους όσους συνεχίζουν να πιστεύουν στις διακηρύξεις των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ.

Οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ έκλεισαν 5 έτη από την ίδρυσή τους. Όσα είπαμε στην ιδρυτική μας διακήρυξη, τον Ιανουάριο του 2009 συνεχίζουν να ισχύουν: «Σαράντα σχεδόν χρόνια μετά την Μεταπολίτευση του 1974, η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθιά κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση. Το πολιτικό σύστημα έχει, πλέον, εξαντλήσει την δυναμική και τις εφεδρείες του. Οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις απέδειξαν αδυνατούν να επιλύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα. Τα δύο κόμματα εξουσίας απέτυχαν ακόμη και στην διεκπεραίωση στοιχειωδών κυβερνητικών καθηκόντων. Στην πραγματικότητα υπήρξαν ο βασικός συντελεστής της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε σήμερα.»

Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις μας: Το εύθραυστο πολιτικό σύστημα που ανέδειξαν οι εκλογές του 2012 δεν διαθέτει εναλλακτική πρόταση εξουσίας για έξοδο από την κρίση, αφού και αυτό δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια φάση αποσυνθέσεως του δικομματικού συστήματος. Η κρίση συνεχίζεται και θα διαρκέσει μέχρι την ανάδυση ενός νέου πολιτικού και πολιτειακού συστήματος.

Από την ίδρυσή μας μέχρι σήμερα πετύχαμε πολλά, αλλά πολύ λιγότερα από όσα φιλοδοξούσαμε 5 χρόνια πριν. Η ατελέσφορη -αυτόνομη- συμμετοχή μας στις εκλογές του 2009 μας άφησε πικρή γεύση, αλλά, αποκτήσαμε αίσθηση της πραγματικότητος και πολύτιμη εκλογική εμπειρία. Στον εκλογικό μας μηχανισμό στηρίχθηκε η προσπάθεια της «Δημιουργίας, ξανά!» τον περασμένο Μάϊο. Μια προσπάθεια που -ανεξαρτήτως της καταλήξεώς της λόγω των παλινωδιών του Θάνου Τζήμερου- μας έδωσε εμπειρίες, μας έκανε δυνατότερους και περισσότερους.

Προ 5 ετών, η πρόταση αλλαγής πολιτεύματος (βασική μας θέση) ακουγόταν ως μια ακόμη γραφικότητα, το ίδιο και όσες προβλέψεις περιέγραφαν με μελανά χρώματα τι επρόκειτο να συμβεί. Σήμερα, οι προτάσεις μας έχουν αποκτήσει πολύ ευρύτερη αποδοχή, η συζήτηση για την πολιτειακή αλλαγή τείνει να βρεθεί στο κέντρο του πολιτικού διαλόγου. Ίσως δεν είμαστε όσο αναγνωρίσιμοι θα θέλαμε, αλλά χωρίς διάθεση αλαζονείας, πιστεύουμε ότι έχουμε συνεισφέρει στο πολιτικό διάλογο πολλά περισσότερα από όσο θα μπορούσε ένα μικρό εξωκοινοβουλευτικό κόμμα με όσες –εκ των πραγμάτων περιορισμένες- δυνάμεις έχει. Ένα μικρό εξωκοινοβουλευτικό αλλά ανεξάρτητο κόμμα, το οποίο δεν χρηματοδοτείται από το κράτος, δεν στηρίζεται και δεν προβάλλεται από εφημερίδες, κανάλια και διαπλεκόμενα συγκροτήματα τύπου.... πριν καν ιδρυθεί!

Επί 5 χρόνια κάναμε πολύ δουλειά, εκατοντάδες ώρες συζητήσεων, διαφωνιών, μελέτης και -κυρίως- κάναμε πολλά λάθη! Γυρίσαμε όλη την Ελλάδα και μιλήσαμε σε δεκάδες εφημερίδες, σταθμούς, εκδηλώσεις, συζητήσαμε με ομάδες, κινήματα, πρόσωπα κλπ. όμως, νοιώσαμε πολύ περισσότερες πίκρες παρά χαρές. Πολλοί από όσους ξεκίνησαν μαζί μας απογοητεύθηκαν ή διαφώνησαν και αποχώρησαν, αλλά, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ δεν διαλύθηκαν ούτε και παρασύρθηκαν από τις σειρήνες του λαϊκισμού ή τη γοητεία του καθεστωτισμού.

Κυρίως, όμως, βγάλαμε πολύτιμα συμπεράσματα. Μάθαμε να ακούμε τις απόψεις των άλλων και να συζητάμε. Καταλάβαμε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει εάν εμείς οι ίδιοι, κόμματα και πολίτες, δεν μάθουμε τι σημαίνει δημοκρατικές διαδικασίες. Η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα δεν θα αλλάξουν, η χώρα δεν θα επιβιώσει εάν εμείς δεν πιστέψουμε στην αξία του διαλόγου, της σύνθεσης και της μετριοπάθειας. Οι ριζοσπαστικές λύσεις απαιτούν συναίνεση την οποία δεν μπορούν και δεν θέλουν να προσφέρουν τα άκρα. Πρέπει να επαναφέρουμε το πολιτικό Κέντρο στο κέντρο της Πολιτικής.

Η προσπάθειά μας δεν περιορίζεται στον μικροχώρο των εκτός Βουλής κομμάτων. Ένα ισχυρό μεταρρυθμιστικό κίνημα δεν πρέπει να εγκλωβισθεί σε περιθωριακές πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις. Πρέπει να απευθυνθεί στην ευρεία κοινωνική πλειοψηφία, χωρίς τη συναίνεση της οποίας ουδεμία μεταρρύθμιση θα γίνει.

Η ικανή συνθήκη για την ανάδυση του κινήματος αυτού είναι η στελέχωσή του με μεγάλο αριθμό ικανών και αξιόλογων ανθρώπων, που ήδη έχουν σημαντική εμπειρία ζωής και επαγγελματική καταξίωση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες του κάθε ηγετίσκου, θα προσέλθουν μόνο στα πλαίσια ενός κόμματος στελεχών και όχι οπαδών, ως πολίτες και όχι ως πελάτες! Η επιτυχία των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ θα κριθεί ακριβώς από την δυνατότητά τους να πείσουν και να προσελκύσουν νέους ανθρώπους ον πολιτικό στίβο! Νέους σε ηλικία, νέους σε ιδέες, νέους σε νοοτροπία, νέους σε όραμα!!!

Με δυό λόγια, το μεταρρυθμιστικό κίνημα θα κριθεί αφ’ ενός από την εσωτερική του δημοκρατία και, αφ’ ετέρου, από το σεβασμό των κοινωνικών προτεραιοτήτων και ορίων. Μόνον επί της βάσεως αυτής θα δομηθεί ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα ταχείας οικονομικής ανορθώσεως και αποκαταστάσεως των δημοκρατικών θεσμών, βασική προϋπόθεση εξόδου της χώρας από την κρίση. Η είσοδος ενός τέτοιου πολιτικού κινήματος στην επόμενη Βουλή θα υποχρεώσει την επόμενη κυβέρνηση σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς τις οποίες η έλευση του ολοκληρωτισμού είναι πλήρως ορατή και το τέλος της χώρας απολύτως βέβαιο!

*          Ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης είναι χρηματοπιστωτικός σύμβουλος επιχειρήσεων και ιδρυτικό μέλος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ.