Μπορεί όσα υπόσχεται η αντιπολίτευση να κινούνται στην σφαίρα της ουτοπίας, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με όσα προσμένει η κυβέρνηση, τουλάχιστον στο ζήτημα των επενδύσεων.
Ποιος τρελός μεγαλοεπενδυτής περιμένουν να επενδύσει στην σημερινή Ελλάδα της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και των συνεχών αλλαγών στους φορολογικούς κανόνες;
Ποιος τρελός μεγαλοεπενδυτής περιμένουν να έρθει και να βάλει τα λεφτά του, όταν ξέρει ότι εντός του 2014 θα «τρέξουν» δυο εκλογικές αναμετρήσεις και πιθανότατα άλλη μια (βουλευτικές εκλογές) εντός του 2015, λόγω αδυναμίας εκλογής προέδρου Δημοκρατίας;
Αλλά και ποιος είναι αυτός ο Έλληνας που θα θελήσει να επενδύσει και να τα βάλει ουσιαστικά με τις «δυνάμεις της νύχτας» που έχουν μονίμως απλωμένο το χέρι και εκβιάζουν για τις δεκάδες υπογραφές που απαιτεί η δημιουργία μιας επιχείρησης;
Κι όχι μόνο αυτά;
Ποιος είναι τόσο ηλίθιος να επενδύσει στην Ελλάδα, υπό τις απειλές της αντιπολίτευσης και την προστασία παντός είδους κορμοράνων, βατράχων και πράσινων αλόγων;
Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιοι μικρομεσαίοι έχουν την πρόθεση να ανοίξουν επιχειρηματικά πανιά, δεν πρόκειται να το πράξουν επειδή όσα έχουν κι όσα δεν έχουν τα καταθέτουν στους υπέρμετρους φόρους, τα χαράτσια, τις πάσης φύσεως εισφορές κλπ.
Χώρια, την πλήρη έλλειψη τραπεζικής βοήθειας.
Αλήθεια, αυτά τα αναμφισβήτητα δεδομένα δεν τα κατανοούν στην κυβέρνηση;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι η προσμονή επενδύσεων και δη μεγάλων, είναι απολύτως ουτοπική;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι η επιμονή τους στην προστασία του δημοσίου δεν ευνοεί σε καμιά μα καμιά περίπτωση τις προοπτικές του τόπου;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτήν την προστασία την έχουν πληρώσει μέχρι τώρα 1,5 καταγεγραμμένοι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα και περίπου 300 χιλιάδες μη καταγεγραμμένοι που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι με την προστασία του σημερινού Δημοσίου, δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να δημιουργηθεί επενδυτικό ενδιαφέρον που θα αυξήσει το ΑΕΠ και την απασχόληση;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι ούτε το Δημόσιο, ούτε οι υφιστάμενες μεγάλες εταιρείες (ελληνικές και ξένες) είναι σε θέση να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και περισσότερη παραγωγή;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι με τις υφιστάμενες συνθήκες, μόνο οι μικρομεσαίοι μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης και δη μόνο με μικρά βήματα;
Αντί λοιπόν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις μικρών κι ευέλικτων επιχειρήσεων –κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι η μόνη υπαρκτή περίπτωση- το μόνο που κάνουν είναι να τις δυσχεραίνουν και να τις «πνίγουν», είτε μέσω φορολογικής αφαίμαξης είτε μέσω υπέρμετρων προστίμων για δήθεν φορολογικές παραβάσεις.
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις μικρών επιχειρήσεων που χωρίς να χρωστούν πουθενά, υποχρεώνονται σε καταβολή προστίμων χιλίων ευρώ, επειδή ο εξωτερικός τους λογιστής άργησε μια ημέρα να υποβάλλει μια μηνιαία δήλωση!
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις μικρομεσαίων επιχειρηματιών που υποχρεώνονται να καταβάλλουν τις υψηλότερες εισφορές στην Ευρώπη, επάνω στους χαμηλούς μισθούς των υπαλλήλων τους. Κι αν δεν το κάνουν, τα πρόστιμα είναι εξοντωτικά.
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις μικρομεσαίων επιχειρηματιών, που αφού αναγκάζονται υποχρεωτικά να ασφαλίζονται στον ΟΑΕΕ για να έχουν το δικαίωμα του επιχειρείν, αν δεν μπορέσουν να καταβάλλουν το υπέρογκο τίμημα καθίστανται υπόδικοι!
Κι όχι μόνο αυτά.
Βρίσκονται καθημερινά όμηροι των διαθέσεων του γραφειοκράτη – εκβιαστή – στενοκέφαλου δημοσίου υπαλλήλου, που πάντα βρίσκει κάτι μέσα στους χιλιάδες νόμους, εγκυκλίους και ρυθμίσεις, για να τους ταλαιπωρεί ή να τα παίρνει.
Όλα αυτά, ίσως να ήταν σωστά σε ομαλές περιόδους.
Σήμερα, όμως, έχουμε πόλεμο!
Δεν είναι η φοροδιαφυγή ή η επιχειρηματική ασυνέπεια των μικρομεσαίων το μεγάλο πρόβλημα του τόπου, αλλά η ανεργία και η έλλειψη παραγωγής.
Όταν «μπουκώνεις» την κοινωνία με φόρους για να συντηρήσεις ένα άρρωστο Κράτος, όταν εξοντώνεις τις επιχειρήσεις με εξωπραγματικά πρόστιμα και νομοθετικές ρυθμίσεις, όχι μόνο δεν πρόκειται να δημιουργηθεί ούτε μια θέση εργασίας, αλλά στο τέλος δεν θα μπορείς να εισπράττεις ούτε καν τους φόρους.
Κι επαναλαμβάνω, οι μόνες επιχειρήσεις που μπορεί να δημιουργηθούν ή να συντηρηθούν είναι οι μικρομεσαίες.
Αυτές που ο γονιός θα δώσει τις οικονομίες του στο παιδί του για να ανοίξει μια επιχείρηση που δεν θα πουλάει καφέδες, αλλά θα παράγει, επί παραδείγματι, κοσμήματα για εξαγωγές. Ή θα δημιουργεί προϊόντα προς εξαγωγές. Ή θα δημιουργήσει μια μεταποιητική επιχείρηση. Ιδέες υπάρχουν χιλιάδες…Το θέμα είναι να αφεθούν οι άνθρωποι που τις έχουν να τις υλοποιήσουν.
Νομίζουμε ότι η κυβέρνηση οφείλει να επιλέξει.
Κι ας αρχίσει από τον βαρύτατο κι ουχί πραγματικά ανταποδοτικό φόρο των ασφαλιστικών εισφορών του ΟΑΕΕ.
Ας τον παγώσει για πέντε χρόνια σε νέους επιχειρηματίες.
Κι ας συνεχίσει με την άρση των χιλιάδων αντικινήτρων που προβάλλονται στις επενδύσεις. Από έξι μήνες μέχρι χρόνια χρειάζεται ένας πολίτης που θέλει ν’ ανοίξει μια επιχείρηση, την ώρα που τη γειτονική Βουλγαρία απαιτούνται 48 ώρες!
Αρκετά με τις ουτοπίες και τις προστασίες των νταβατζήδων του Δημοσίου.
Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θ’ αργήσει η ώρα που δεν θα μπορούν να πληρώνονται.
Κι όχι τίποτα άλλο, δανεικά δεν υπάρχουν…
Κι ας υπόσχεται ότι θέλει η αντιπολίτευση.
Η δε δημιουργία άλλης μιας κυβερνητικής επιτροπής που αποφάσισαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος για ν’ αντιμετωπίσουν, λέει, λύσεις για την ανεργία, οσμίζομαι ότι στοχεύει σε νέους διορισμούς εν όψει εκλογών…
Φοβάμαι ότι μόνο αυτό γνωρίζουν καλά….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου