Το κράτος – γκουβερνάντα κι οι εξοπλισμοί

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος


Διάβασα με μεγάλη προσοχή το βιβλίο του Liamm Ferguson, με τίτλο  «Ο Μεγάλος Εκφυλισμός: Πως παρακμάζουν οι θεσμοί και πεθαίνουν οι οικονομίες » (Εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2013).

Αμέσως ήρθαν στο νου μου οι μεγάλες και θολές ιστορίες με τα χρυσοπληρωμένα, από το ελληνικό κράτος, εξοπλιστικά προγράμματα.

Πέραν από τις τεράστιες υποθέσεις διαφθοράς που κρύβουν στα σπλάχνα τους αυτές οι πονεμένες ιστορίες, αντιλαμβανόμαστε σήμερα ότι, ειδικά στην περίοδο 1996-2004, είχε στηθεί ένα τεράστιο πάρτυ χωρίς κανένα σχέδιο και προοπτική.

Ο Ferguson στο βιβλίο του αναφέρει ότι πρωταρχικός στόχος ενός κράτους δικαίου είναι να επιβάλλει περιορισμούς στο «άπληστο χέρι» του κράτους.

Φυσικά, όταν έγραφε το δοκίμιό του, δεν είχε καν στο μυαλό την ιδιάζουσα όσο και τραγική ελληνική περίπτωση.

Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι είχε τα λόγια του σπουδαίου Αμερικανού δικαστή Louis Brandeis, που έλεγε ότι «χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και εγρήγορση για την διαφύλαξη της ελευθερίας όταν οι προθέσεις των κυβερνόντων δείχνουν προστατευτικές και ακίνδυνες».

Αν το δούμε ιστορικά, σε όσες χώρες επιχειρήθηκε η εξασφάλιση της ισότητας ως πρώτιστο αγαθό από την ελευθερία, όπως στη Γαλλία, δημιουργήθηκε ένα κράτος –προστάτης και μια αδύναμη κοινωνία πολιτών.

Ο Ferguson το αναφέρει ξεκάθαρα στο βιβλίο του.

Η Αγγλία, που έναντι της Γαλλίας προέταξε την ελευθερία, υπερασπίστηκε την ατομική ιδιοκτησία και τον σεβασμό του δημόσιου χρήματος, δημιούργησε πλούτο, ενώ οι γαλλικές ιδέες δημιούργησαν την πολιτική κι οικονομική παρακμή.

Εμείς, «φωτιστήκαμε» από τις Γαλλικές ιδέες.

Κι αν αυτό ήταν αναγκαίο στην περίοδο του Διαφωτισμού, αφού ζούσαμε στο σκοτάδι της Ανατολής και της βυζαντινής θρησκοληψίας, δεν ήταν το ίδιο με τα κατάλοιπα του Μάη του 68.

Η δήθεν ισότητα, δημιούργησε την απύθμενη διαφθορά και τη συρρίκνωση της οικονομίας, που κατέστη κρατικοδίαιτη και δη μέσω δανεικών χρημάτων.

Η δήθεν ισότητα, δημιούργησε μια δήθεν αστική δημοκρατία, πλήρη όμως σοβιετικών χαρακτηριστικών.

Κρατική παρεμβατικότητα, κλειστές αγορές, επαγγέλματα, έλλειψη αστικής συνείδησης, έλλειψη υπευθυνότητας από τους πολίτες, δήθεν συμπονετικός αριστερισμός και διαφθορά.

Είπα στην εισαγωγή ότι όσα διάβασα στο βιβλίο του Ferguson, έφεραν στο νου μου τις μεγάλες και θολές ιστορίες με τα χρυσοπληρωμένα από το ελληνικό κράτος εξοπλιστικά προγράμματα.

Μόνο την περίοδο 1996-2004, είναι πλέον καταγεγραμμένο ότι σπαταλήθηκαν από το ελληνικό κράτος 14 δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλιστικά προγράμματα που δεν χρειαζόντουσαν οι ένοπλες δυνάμεις.

Δηλαδή, σχεδόν το 10% του χρέους που παρέδωσε η κυβέρνηση Σημίτη.

Διαφθορά και σήψη από το κράτος –γκουβερνάντα.

Με πολιτικούς, στρατιωτικούς και… υπέρμαχους της ισότητας βουτηγμένους μέχρι το λαιμό σ’ αυτή.

Τα ίδια, όπου συμμετείχε το κράτος των …ίσων.

Της πολιτικής νομενκλατούρας και της φραστικής μπουρδολογίας.

Σήμερα μαθαίνουμε και για τα δανεικά κι αγύριστα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Ας δούμε, όμως κι ας θυμηθούμε τις κραυγαλέες περιπτώσεις των αχρείαστων, υπερτιμημένων και βουτηγμένων στο μέλι εξοπλισμών, που τυπικά θα έπρεπε να έχουν καταστήσει την χώρα μας την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Δεν είναι όμως.

Το κράτος κι οι διεφθαρμένοι ταγοί του παρέλαβαν όπλα υπερτιμημένα, με σημαντικότατες ελλείψεις και προβλήματα.

Ουδείς το έλεγξε. Ουδείς ζήτησε τον λόγο.

Όλα έγιναν στην πλάτη… των Ιμίων, ίσως και στις ζωές των τριών παλικαριών που έχασαν τη ζωή τους εκείνο το μοιραίο βράδυ.

Ο Σημίτης, ο Τσοχατζόπουλος, το ελληνικό κράτος αρχίζουν να αγοράζουν ότι βρίσκεται μπροστά τους κι ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν ν’ αγοράσουν άλλοι.

Το ΚΥΣΕΑ εγκρίνει τη μια προμήθεια μετά την άλλη, χωρίς κανένα σεβασμό στην ελευθερία των πολιτών του, που την ενεχυριάζει ανερυθρίαστα.

Κάποιοι σοβαροί κι υπεύθυνοι στρατιωτικοί που ισχυρίζονται ότι δεν χρειάζονται τα ρωσικά αντιαεροπορικά TOR-M1 και τα ραντάρ πυροβολικού ΤPQ, εξοβελίζονται.

Οι στρατιωτικοί εξακολουθούν να φωνάζουν ότι τα δυο συστήματα δεν εκπληρώνουν τις στρατιωτικές προϋποθέσεις που είχαν τεθεί.

Αγνοούνται επιδεικτικά από την πολιτική ηγεσία.

Κι όταν γίνεται η παραγγελία, δεν μπαίνουν καν ρήτρες παράδοσης.

Η παράδοση αργεί χαρακτηριστικά κι οι ένοπλες δυνάμεις περιμένουν και περιμένουν και περιμένουν…

Κι ύστερα έρχεται ο … «μπαταρισμένος» Παπανικολής και τα αδέλφια του.

Το υποβρύχιο γέρνει και κάνει πέντε χρόνια να παραληφθεί.

Παραλαμβάνεται γυρισμένος προς τα….αριστερά!

Τα δε αδέλφια του εξακολουθούν να σαπίζουν στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά!

Οι δε Γερμανοί μας ζητάνε κι άλλα χρήματα, εκτός από τα 2 δισεκατομμύρια που ήδη έχουν εισπράξει….

Τι είπατε; Να ζητήσουμε εμείς αποζημίωση;

Ούτε κουβέντα! Δεν προβλέπεται πουθενά….

Πάμε παρακάτω.

Στα περίφημα Leopard, που οι Γερμανοί δεν είχαν τι να τα κάνουν…

Τα πήραμε εμείς, μεταχειρισμένα φυσικά, και τα πληρώσαμε 2 δισεκατομμύρια ευρώ!

Κι όταν τα μετέφεραν στον Έβρο για να τον καταστήσουν απρόσβλητο, διαπιστώθηκε ότι ήταν σαπάκια.

Η θωράκισή τους ράγιζε σε κάθε βολή, ενώ το κανόνι ξεφλούδιζε…

Κι όχι μόνο αυτά. Τα αγοράσαμε …χωρίς πυρομαχικά…

Και ξέρετε ποιο είναι το γαμώτο;

Ότι οι Γερμανοί προσέφυγαν στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με απαιτήσεις για καταβολή τόκων υπερημερίας ύψους 118 εκατομμυρίων ευρώ, επειδή δεν έχουμε πληρώσει το 69% της αξίας των αρμάτων!

Θέλετε κι άλλα;

Να θυμηθούμε τα μεταγωγικά C27 που είχαμε παραγγείλει από την Ιταλία;

Εδώ και χρόνια έχουμε παραγγείλει 12 κι έχουμε παραλάβει 8.

Ολοκαίνουργια! Τσίλικα!

Κι όμως, δεν πετάει κανένα!

Κι όταν πετάει, πρέπει οι καιρικές συνθήκες να είναι εντελώς …καλοκαιρινές!

Βλέπετε, λείπει παντελώς η τεχνική υποστήριξη, για την οποία δεν είχε προβλεφτεί το παραμικρό!

Καμιά ρήτρα πουθενά.

Ανευθυνότητα! Του κράτους και των ταγών του….

Τώρα, ζητάμε από τους Ιταλούς, να τους…χαρίσουμε τα τέσσερα που δεν έχουμε παραλάβει, έναντι τεχνικής υποστήριξης….

Να θυμηθούμε κι ένα τελευταίο.

Τα σκάφη ταχείας μεταφοράς προσωπικού, που αγοράσαμε από την Ρωσία και την Ουκρανία.

Δεν θυμάμαι, πόσο τα πληρώσαμε.

Όμως, δεν μπορεί κανένα να ταξιδέψει στο Αιγαίο, εκτός αν πνέουν άνεμοι κάτω των 5 μποφόρ….

Δηλαδή μεταγωγικά σκάφη κατάλληλα για…κρουαζιέρες!

Είπαμε!

Κράτος σημαίνει διαφθορά, ασυνειδησία, έλλειψη ευθύνης, διαφθορά, άπληστα χέρια, δήθεν προστασία των πολιτών και τελικά αδύναμες κοινωνίες!

Παντού και πάντα.

Όπου ακουμπά, με ότι καταπιάνεται….

Σας προτείνω ανεπιφυλάκτως να διαβάσετε το βιβλίο που ήταν αφορμή του σημερινού μας άρθρου.

«Ο Μεγάλος Εκφυλισμός: Πως παρακμάζουν οι θεσμοί και πεθαίνουν οι οικονομίες».

Liamm Ferguson, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2013.