Ανδρέας, Μάκης, καθαρίστριες, συναίσθημα κι εξορθολογισμός….

Προφανώς η φράση του πρωθυπουργού, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, περί διόρθωσης των αδικιών, ήχησε πολύ ευχάριστα σε κάποιους εκ των νέων υπουργών.

Έτσι, πριν ακόμη ζεστάνουν την καρέκλα τους, άρχισαν τις ασκήσεις «επανάστασης» και τη δημιουργία κλίματος υπέρμετρων προσδοκιών στην κοινωνία.

Άνθρωποι που υπό κανονικές συνθήκες μιας κοινωνίας που σκέπτεται και φέρεται αναλόγως, θα έπρεπε να
βιώνουν στην απόλυτη πολιτική ερημιά τους, άρχισαν με την «καλημέρα» να αναζητούν τρόπους να φανούν ευχάριστοι.

Αναζητούν τάχα μου τον διάλογο, όταν αυτός έχει εξαντληθεί εδώ και χρόνια, μόνο και μόνο για να μη γίνουν δυσάρεστοι στις συντεχνίες από τις οποίες προέρχονται. Έτσι, η λήψη αποφάσεων πηγαίνει στις…καλένδες.

Το γράψαμε και σε άλλο άρθρο: Τούτη η κυβέρνηση, με τόσο ετερόκλητα πρόσωπα και χωρίς μεταρρυθμιστές στις τάξεις της, μπορεί ανά πάσα στιγμή να τορπιλίσει την προσπάθεια των δυο τελευταίων ετών.

Ο νέος υπουργός Παιδείας, επί παραδείγματι, πριν ανέβει στο γραφείο του, επαναστάτησε εναντίον μια ειλημμένης απόφασης που αφορά την κινητικότητα κάποιων διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ.

Πλέον του ότι έχει άδικο αφού η συγκεκριμένη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων διορίστηκε χάριν των προνομίων που διαθέτει το καθηγητικό κατεστημένο και χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια, ο Ανδρέας Λοβέρδος θα πρέπει να μας πει κάτι περισσότερο από τα γνωστά φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες.

Δηλαδή, τι θα γίνει στο υπουργείο του; Παράδοση στα άρρωστα κατεστημένα των Πελεγρίνηδων, των Κοτσυφάκηδων ή των έτερων αστέρων που διακονούν την πολιτική από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ; Παράδοση του υπουργείου του στους πελάτες –αφέντες;

Θα πρέπει να μας πει ο Ανδρέας Λοβέρδος, αν επιθυμεί τον εξορθολογισμό ή επενδύει στο συναίσθημα…

Όμως, σ’ έναν χώρο που πανθομολογουμένως απαιτούνται τεράστιες παρεμβάσεις, όποιος δεν μπορεί να τις κάνει, όποιος δεν μπορεί να κινηθεί στη βάση του παλιού νόμου Διαμαντοπούλου που πολιτικάντικα καταργήθηκε, είναι προτιμότερο να πάει σπίτι του.

Καλοκαιράκι έρχεται, μπορεί να απολαύσει και το Μουντιάλ και τη θάλασσα και τα παιδάκια του….

Λίγο πιο εκεί, ένας άλλος συνάδελφός του, ο Μάκης Γιακουμάτος, μόλις κάθισε στην καρέκλα άρχισε, ως μικρός Στάλιν, ν’ απειλεί την αγορά με ….ξυλοκόπημα….

Άγνοια της πραγματικότητας;

Ανεπάρκεια;

Πολιτική κουταμάρα;

Κουτσαβακισμός;

Πιθανότητα όλα μαζί.

Πολιτικές …Κίμωνα Κουλούρη και …Αυριανής με το μικρόφωνο του μακαρίτη Βασίλη Μπουγιουκλάκη στις λαϊκές….

«Εγώ ήμουν σέντερ φορ, δεν έπαιζα άμυνα», είπε ο κύριος Μάκης.

Αλλά λησμόνησε ότι σέντερ φορ ήταν και κάποιος …Ντιόγκο που είχε φέρει η ομάδα του και γέλαγε ο κόσμος…

Η ουσία είναι ότι μ’ αυτά και μ’ άλλα, τα προβλήματα για τα ηγετικά κλιμάκια της κυβέρνησης ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα απ’ ότι περίμεναν.

Μου προξένησε αλγεινή εντύπωση ότι πρωθυπουργός, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και δυο υπουργοί, σπατάλησαν ώρες ολόκληρες συσκεπτόμενοι για το αν θα μετακινηθούν ή όχι 250 διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ.

Πολύ περισσότερο αφού δεν έχω μάθει να έγινε ποτέ κάτι αντίστοιχο για τις τύχες των εκατομμυρίων ανέργων του ιδιωτικού τομέα.

Από την άλλη πλευρά, η σπέκουλα που γίνεται από την αντιπολίτευση στο ζήτημα των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, είναι άνευ προηγουμένου κι άκρως υποκριτική.

Πράγματι οι καθαρίστριες είναι ο αδύναμος κρίκος του παντοδύναμου μηχανισμού των πελατών του δημοσίου.

Πράγματι θα έπρεπε να προηγηθούν στην πορεία προς την έξοδο άλλοι από το ίδιο υπουργείο, που δεν μπορούν να συντάξουν ούτε καν μια διευκρινιστική εγκύκλιο, με συνέπεια την αναγκαιότητα κάθε μια από αυτές να απαιτεί την έκδοση δεκάδων άλλων….

Θα πρέπει όμως κάποιος από την αξιωματική αντιπολίτευση να μας απαντήσει στο ερώτημα για ποιον λόγο πρέπει οι καθαρίστριες των γραφείων του Κράτους να είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι;

Για ποιον λόγο συντηρούν το ζήτημα αντί να τις κατευθύνουν σε άλλες πιο ουσιαστικές και παραγωγικές λύσεις, όπως η δημιουργία μιας εταιρείας μέσω της οποίας θα μπορούσαν να αναλάβουν εργολαβικά τον καθαρισμό των γραφείων;

Για ποιον λόγο επενδύουν στο συναίσθημα οίκτου που προκαλεί η κατάστασή τους κι όχι στον εξορθολογισμό των πραγμάτων με ενέργειες που θα είχαν όφελος γι’ αυτές;

Ψιλά γράμματα….
Για όλους.